De Digitale Pen – een nieuw segment op 365Gaming waarbij wij de digitale versie van de “pen” doorgeven van en naar mensen die in de (Nederlandse) gameindustie ieder op hun eigen wijze hebben bijgedragen. En nee, we gaan het niet hebben over deze bijdragen…maar we gaan het alleen hebben over de game die is bijgebleven als “The game of games”. Of het nu de eerste game ervaring is als kind op een retro console of een game die op een andere wijze de impact heeft gehad waarmee voor altijd een plekje in het hart is gegarandeerd.
Als tweede neemt Sjoerd Wennekes de Digitale Pen op. Sjoerd Wennekes is de mede-oprichter en mede-eigenaar van Monobanda. Een gamebedrijf dat zich er op heeft toegelegd om op commerciële basis games te maken die een artistieke meerwaarde hebben. Met een diploma van zowel de kunstacademie als business universiteit op zak, is hij steeds bezig om die twee tegengestelde werelden met elkaar te verenigen. Voorbeelden van gemaakte games met Monobanda zijn Bohm, Remembering en Nott Won’t Sleep.
Command and Conquer – Red Alert
Waar en wanneer het precies gebeurde weet ik niet meer, maar toen ik voor het eerst een game speelde was ik er gelijk door gegrepen. Het zal wel begonnen zijn met die LCD handheld spelletjes van Tiger Electronics en de Game & Watch uitvoeringen van Nintendo. Deze heb ik nooit zelf in mijn bezit gehad, maar ze waren altijd ruimschoots aanwezig bij vriendjes van school en in de buurt. En daarna natuurlijk de Gameboy. Daar ben ik ook nooit eigenaar van geweest, maar ik heb er wel uren en uren mee gespeeld. Best vreemd nu ik er over nadenk. Zouden mensen zonder smartphone nu ook zoveel met een smartphone spelen als ik destijds op andermans Gameboy?
Maar toen kwam toch opeens die mooie dag. De dag dat mijn zusje en ik een NES kregen! Games in kleur. Op tv!! Super Mario Bros & Duck Hunt, Ducktales, Mario 3, Mega Man, Turtles en nog vele andere games. We speelde veel samen. Om de beurt, of tegen elkaar. Hele weekenden en woensdagmiddagen brachten wij spelend door. Uiteraard gepaard met de broer-zus ruzies die erbij horen.
Maar toch moest de grootste impact nog komen. Die kwam eind jaren 90. Toen er een fonkelnieuwe PC in huis kwam. In die jaren speelde ik al heel veel samen met mijn beste vriendje op zijn PC. Hij had een indrukwekkende collectie games. Vooral de Lucas Arts games maakte diepe indruk. Zoals Monkey Island, Day of the Tentacle en Full Throttle.
Maar de absoluut best game die we speelde was zonder twijfel Command & Conquer: Red Alert. In het weekend zaten we dit tot diep in de nacht te spelen. Basis opzetten. kristallen oogsten, tanks en units bouwen en op een gegeven moment aanvallen. En dan maar hopen dat je er genoeg gebouwd had.
De enige tactiek die we hadden was: zo veel mogelijk Mammoet Tanks bouwen! Net zo lang tot er geen kristallen of erts meer was. Oh ja, we speelde ook altijd met de Sovjets. Dat waren namelijk de slechteriken. Dat had een geweldige aantrekkingskracht! Want dat goede gedoe van de geallieerde dat vonden wij maar slappe hap.
Voor iedereen die geen idee heeft waar ik het nu over heb: laat ik even een stap terug gaan. Red Alert was de tweede game in de Command & Conquer reeks. De eerste game hadden we ook helemaal grijs gespeeld trouwens. Maar deze tweede was in vrijwel alles beter. De games zijn van het Real Time Strategy genre. Als speler zie je van bovenaf een groot stuk land. Daarop moet je je basis bouwen en de missie halen. Vaak is dit: vernietig de basis van de vijand.
Het verhaal in de game is niets meer dan een excuus om de VS en Europa samen tegen de Sovjets te laten vechten. Het begint namelijk met Einstein die een tijdmachine heeft uitgevonden, hij gaat terug naar het jaar 1924 om daar een piepjonge Hitler “uit de tijd te wissen”. Ze schudden namelijk elkaars hand en in een lichtflits is hij opeens weg. Omdat Hitler er niet meer is kan Stalin de USSR laten uitgroeien tot een grote macht die Europa binnenvalt. Dit hele verhaal krijg je te zien in cut scenes. Alles is doordrenkt met ironie en zelfspot. De makers wisten ook wel dat het verhaal belachelijk was. En door alles nog extra campy te maken, met houterig acteerwerk tegen een green-screen met 3D renders, is het extra duidelijk dat je deze game niet voor het verhaal speelt.
De muziek daarentegen: wow! Bijna alles is gemaakt door de briljante Frank Klepacki, het is een soort postmoderne combinatie van industrieel, rock, elektro en drum & bass. Niet voor niets heeft de soundtrack meerdere awards gewonnen.
Maar de allerbeste optie van Red Alert heb ik nog niet eens genoemd. En dat was de multiplayer. Dit kon namelijk via de modem! Wat was dat gaaf zeg! Voor iedereen die jonger is dan 25: in onze tijd moesten modems nog via de telefoonlijn naar elkaar bellen. Dit ging gepaard met veel herrie en het kostte altijd meerdere pogingen voordat je een stabiele verbinding had. Maar als het dan eenmaal lukte dan was het ook echt feest. We kozen altijd de grootste map. We waren altijd beide de Sovjets en dan was het zaak om zo snel mogelijk met een bataljon tanks elkaar aan te vallen.
En natuurlijk zoveel mogelijk pesterijen. Een tank die raketten kan afvuren op een positie manoeuvreren zodat ie net zijn basis kon beschieten, maar dat hij er zelf niet goed bij in de buurt kon komen. Dan was hij genoodzaakt om er met een tank of met een paar soldaatjes naar toe te gaan. Maar daar stonden dan weer 100 tanks van mij om met extreme overmacht zijn ene poppetje weg te blazen. Dat soort dingen.
Red Alert, en dan vooral de multiplayer via de modem, is echt mijn game-of-games!
P.S. Voor iedereen die de originele C&C gemist heeft, deze kun je nu gratis in je browser spelen.
De Digitale Pen geef ik nu aan Dimme van der Hout, oprichter en Creative Director bij Monkeybizniz.
365Gaming wil Sjoerd bedanken voor het oppakken van de Digitale Pen voor dit nieuwe segment op de site, eentje waarmee een de mensen achter de schermen eens op een andere manier in de spotlight komen te staan. We verheugen ons enorm op alles dat nog gaat komen!