Inmiddels zitten we de laatste uren af te tellen van 2013. Een jaar waarom we toch een aantal top games hebben mogen ontvangen, maar ook een jaar waarom de gamers met teleurstellingen hebben moeten omgaan. Zo hebben we games als Ni No Kuni, GTA V, BioShock Infinite, Call of Duty: Ghosts, Battlefield 4 en Super Mario 3D World mogen spelen dit jaar. Inmiddels hebben wij bij 365Gaming ook de Xbox One & PlayStation 4 ook mogelijk verwelkomen. En het jaar lijkt daarmee toch wel een geslaagd jaar. Maar toch heb ik persoonlijk ook een rare bijsmaak aan dit game jaar.
Om te beginnen moet ik zeggen dat ik niet mag klagen als het aankomt op de games, met name de eerste helft van het jaar. Zelf heb ik me meerdere malen verloren in de wereld van Ni No Kuni. Deze wereld kwam onschuldig over en heeft toch ervoor gezorgd dat ik mijn liefde voor het JRPG genre weer heb teruggevonden. Dit met name omdat de werelden van Final Fantasy mij te agressief werden. Overal werd je maar aangevallen en elke keer als je een level omhoog ging, dan ging je tegenstanders net even iets harder omhoog in hun ranking. Dit werd helemaal weggehaald in Ni No Kuni. Hier kwam het aan op gebieden. Elk gebied had bepaalde tegenstanders met een specifieke level. Ging je naar een ander gebied, dan waren daar de tegenstanders ook zwaarder. Het was dus goed om eerst genoeg XP te verzamelen om daarna de overstap te maken naar het volgende gebied.
Nadat ik ronddwaalde in de wereld van Ni No Kuni á la Inception kwam er alweer een topper aan, BioShock Infinite. Hierbij heeft 2K al het oude vertrouwde van de vorige delen overboord gegooid en heeft dit keer en zwevende stad gecreëerd in plaats van een stad onder de zee.In het begin stond zat ik dubbel in de game, dit omdat ik bij BioShock 2 het idee had dat het allemaal iets te veel werd qua verhaallijn en drukte. Maar gelukkig hebben ze het nu helemaal anders aangepakt met een zeer positieve uitwerking. Dit is en game die je 4 tot 5 keer moet uitspelen om het een beetje te snappen. Waarom er bepaalde keuzes voor je worden gemaakt, waarom sommige characters bepaalde dingen tegen je zeggen, met je doen of juist voor je verzwijgen. Dit was dan ook echt weer een topper van 2K. De locatie was erg vernieuwend en verraste mij totaal en ik heb dan ook geen moment teruggedacht aan Rapture. En dan hebben we natuurlijk het einde… Om je vingers bij af te likken…
En naarmate we het jaar verder ingingen kregen we te maken met de grote titels waar velen op zaten te wachten, titels met een grote hype, en zo blijkt, ook met een grote bijsmaak. Het begon allemaal met GTA V, want hoe mooi ik het ook vond om de single player te spelen en hoe goed de missies ook waren uitgewerkt, ik ben zwaar teleurgesteld in het online gedeelte. Het begin van het verhaal deed me vooral denken aan de San Andreas, in mijn ogen de beste GTA, en het was super hoe de verschillende verhaallijnen door elkaar heen liepen, maar dit alles maakte de slechte online ervaring niet goed.
In mijn ogen is het helemaal niet raar om te verwachten dat het online gedeelte namelijk vlekkeloos hoort te werken. De uitgever had er namelijk jaren de tijd voor gehad om de game te maken, ze hadden zelf de hype gecreëerd, ze bevestigden dat er honderdduizenden games in de pre-order zaten. Waarom dan met een ‘minimale’ bezetting van je servers het online gedeelte open gooien? Om na een week deze optie voor een periode van ongeveer 6 weken offline te halen? Ik weet dat het natuurlijk niet alleen maar het omschakelen van een knopje is, maar waarom moet er zoveel promotie worden gemaakt voor een optie in de game die uiteindelijk totaal niet werkte de eerst paar weken nadat de game in de winkel lag? En voor de mensen die zeggen dat het komt omdat de game onder tijdsdruk is uitgebracht, daar kan ik me niet in vinden. De game heeft tenslotte jaren op zich doen wachten. Daar begon het al te komen, die rare smaak die je liever niet wilt proeven als je een game zoals GTA V in huis haalt.
Maar goed, het kan natuurlijk ook gewoon een keer fout gaan bij een uitgever en dat het even Murphy’s Law is die deze keer bij hun huishoud. Dus vol moed gaan we aan de slag met de twee nieuwe shooters die iets later uit kwamen. We hadden van Call of Duty: Ghosts een wisselvallige verwachting, dit omdat de nieuwe features niet erg denderend waren. Daarnaast hoorden we ook dat het niet om een nieuwe engine zou gaan, maar om een oude versie die een upgrade heeft gehad. Maar niet alleen de engine is een upgrade van de oude versie, zelfs een scene komen we tegen die die nagenoeg gelijk is aan een Modern Warfare 2 scene, alleen met een andere skin.
De Call of Duty games staan bekend vanwege hun vele online activiteiten maar niet veel later was het hele online concept alweer gehackt en daarmee word het online genot voor een heleboel mensen weggehaald. En natuurlijk, we weten dat het niet aan de uitgever lag dat de game was gehackt, maar leuk is anders.
Nadat we onze eerste uurtjes hadden doorgebracht o.a. in de ruimte met Ghosts gingen we naar Battlefield, een shooter die volgens DICE dankzij de Frostbite 3 engine nog beter was dan zijn voorganger. Inderdaad, we moeten zeggen dat het er beter uit ziet dan zijn voorganger. Online zouden er meer mogelijkheden zijn en zou alles beter worden dan Battlefield 3. Het enige probleem dat DICE had met Battlefield 4 is dat Battlefield 3 zo goed was en dat alles zo super makkelijk, overzichtelijk en logisch was. Dit hebben ze dan met Battlefield 4 overboord gegooid en een nieuwe, wat minder overzichtelijke, makkelijkere en logischere indeling gegeven. Daarom gaat het van goed naar redelijk. Daarnaast hebben we hier ook het online gedeelte dat toch wel aardig problemen ondervind. Inmiddels zitten we al in update 17 en gisteren zagen we op Battlelog dat er nog steeds problemen zijn, EA word aangeklaagd vanwege deze wanprestatie, de mensen die al Premium member waren hebben het bedrag teruggekregen, al met al een heleboel feiten waar je uit op kunt maken dat EA en DICE doorhebben dat ze fout zitten. Maar goed, ook hier heeft het misschien te maken met een verkeerde inschatting waardoor men nooit heeft aanzien komen hoe ze het online hebben moeten aanpakken. Of heeft het hier misschien toch ook te maken met een financiële onderschatting. Eerst aankijken of het te doen is met een minimale bezetting aan servers en daarna maar extra servers in kopen en gamers dan toch waar voor hun geld geven.
En zo begon het jaar zo goed maar zorgden juist de toppers van het jaar voor de meeste frustraties en problemen. Gelukkig is er dan altijd nog Nintendo, één van de meest bekende ontwikkelaars komt met een heerlijke game die ons het jaar goed doet afsluiten. We hebben het dan over Super Mario 3D World voor de Wii U. Een game waarbij je weer lekker Mario, Luigi, Peach en Princes mag zijn. Waar je leuke katten outfits hebt en tal van andere leuke upgrades. Je speelt in een hele mooie open en gevarieerde 3D wereld vol met leuke kleine opdrachten om binnen een bepaalde tijd een aantal sterren te vangen. En met dit alles is het toch weer een offline game die het jaar goed maakt.
Het is en blijft toch wel een apart verhaal. De games die je alleen maar offline speelt, waar geen super budget achter zit en geen groot online netwerk, dat zijn de games die het een goed jaar maken. De games die juist bekend willen staan vanwege het massale online speelgenot vol met vrienden, dat zijn de games die het hebben laten afweten, de games die ervoor zorgen dat een heleboel gamers juist dit soort games de rug toe zullen gaan keren. Daarom blijf je ik me ook afvragen, waarom worden sommige games uitgebracht met een onderbezetting in het online gedeelte. Iets waar men juist zoveel promotie voor maakt. Gaat het dan toch steeds om simpel zieltjes scoren? Of is het juist dan toch de liefde voor de games, zoals we hebben gezien bij Ni No Kuni, Bioshock en Super Mario 3D World? Deze games hebben zo goed als geen online opties, maar wel een heerlijke gameplay, mooie verhaallijnen en grafisch doen ze niet onder aan de offline en online chaos van de grote shooters. Daarom heb ik ook steeds vaker de vraag of nu om de liefde voor de games gaat of dat het om het geld gaat.
De tijd zal uitwijzen waar het om gaat en wie er als eerste door het ijs zal zakken. Maar het feit dat inmiddels bedrijven worden aangeklaagd voor hun wanprestaties kan er misschien voor zorgen dat er meer mensen teruggaan naar de basis van de games: de liefde voor de game industrie.