In den beginne stond er bij mij op de kamer een super-de-luxe over the top, de niet te evenaren 8-bit NES. Eindelijk een ‘console’ helemaal voor mezelf! En wat was ik trots! Ik kon namelijk los gaan met Duck Hunt, lekker gamen met Super Mario Bros. en later vond ik mezelf goed genoeg voor games zoals Zelda en Metroid. Het was voor mij een heerlijke weekendje als ik zaterdag klaar was met sporten om daarna vanuit mijn bed de CRT aan te zetten om zo lekker de rest van de dag door te brengen met de goede oude NES. En met de hele dag bedoel ik niet 5 games uitspelen, maar mijn best doen om een game minimaal 1 keer uit te spelen zonder dood te gaan.
Een aantal jaren later was het voor mij niet veel anders. Natuurlijk zag mijn indeling van de dag er wel anders uit als je naar het voorgezet onderwijs gaat, maar er zijn van die weken (de release week van FIFA) dat mijn absentie door de school werd getolereerd. En in het 4e jaar was het zo erg dat er 5 vrienden van mij uit dezelfde klas ook die week ‘zíek’ waren. Het mooie was namelijk dat je rond die tijd voor de PlayStation de optie had om met maar liefst 8 man tegelijk te kunnen gamen. Wij hielden het zelf altijd bij 1 vs 1 toernooien bij iemand thuis (wel hadden we minimaal 2 controllers per persoon mee, niet voor back-up, maar dat te maken had met ‘anger management’).
En zo gingen we steeds verder in de console-evolutie. Ik ben naar mijn middelbare school naar de VS vertrokken en had nog regelmatig contact met sommige uit mijn oude klas. En waar ging het over het algemeen over? Inderdaad, hoe de PS2 was, aangezien die al in de VS uit was en in Nederland moesten ze nog even wachten. Dit is dan ook de console die in mijn ogen de optie ‘online gamen’ aan het grote publiek probeerde te slijten. Nu moet ik zeggen dat ik wel eens een aantal games voorbij heb zien komen, maar het kon mij niet overtuigen van de meerwaarde. Want ik zat toch liever naast een vriend op de bank tijdens een strafschop in FIFA waarbij je de controller onder je shirt moest stoppen omdat hij anders kon zien welke hoek je koos. Dat zijn de momenten waar ik extra van genoot. Waarom zou ik dat ooit willen opgeven?
En dan kwamen we bij de last-gen consoles. We kregen nu een console die nog krachtiger was dan voorheen, inclusief de mooiste en nieuwste snufjes. Maar dat betekende ook dat je alles online kon doen, elkaar berichten versturen, kijken wat iemand doet online, hem in de party uitnodigen en dan alsnog samen gamen. Iets wat natuurlijk een compleet andere manier van gamen is ten opzichte van de NES periode. Maar dit was op dat moment de manier die het beste aansloot bij mijn leven. Je werkt namelijk de hele dag en je hebt geen zin in een lange avond bij vrienden, maar gewoon lekker een belletje of berichtje dat je zo online komt en ze zitten op je te wachten. Gemak dienst de mens. En dan hebben we naast al die mooie online opties ook gewoon nog complete single-player die offline gespeeld kunnen worden. Je kunt nu dus kiezen tussen het beste van beide. En soms vond ik het persoonlijk ook wel heel erg fijn om gewoon een tijdje offline te gamen. Gewoon lekker doen waar je zelf zin in hebt. Dit kun je doen omdat je gewoon niet gestoord wilt worden, of omdat je met zo iets vervelends bezig bent dat het niet leuk is voor anderen om mee te kijken hoe jij vanaf een bergtop naar beneden springt om zo een mes in zijn of haar rug neer te steken.
En dan zitten we inmiddels in het tijdperk van de Xbox One en de PlayStation 4. Een generatie die het online gamen nog een stukje verlegd. Inmiddels kennen we dan ook de games die beter bekend staan als de ‘Online Multiplayer Only Games’. En eerlijk gezegd weet ik niet heel erg goed wat ik hier nu van moet vinden. We hebben er natuurlijk prachtige games tussen zitten. We kunnen nu helemaal los gaan in een Titanfall of een Destiny. Maar, en dit is dan ook het probleem wat ik hiermee heb, waarom zou ik online moeten gamen om meer en beter van de game te kunnen genieten? Wat als ik nu gewoon lekker een avondje alleen maar wil gamen zonder dat anderen mij lastig gaan lopen vallen? Why?
En naast al dit moois wat ze mij proberen te verkopen (stel dat ik het wel wil gaan doen), waarom zorgen jullie er dan niet voor dat het allemaal zo goed werkt als dat het op papier zou moeten doen? En het is echt niet dat ik zeg: ‘Online gamen sucks donkeyballs!’ Maar hoe kan het zo zijn dat ik afgelopen weekend wilde gaan genieten van Destiny en dit niet mogelijk was omdat er een DDoS aanval plaatsvond op de servers? Ze willen toch dat ik, en met mij de rest van de Destiny spelers, online gaan gamen? Waarom hebben jullie dan geen back-up plan? En waarom geen back-up back-up plan voor dit soort dingen? Dit is namelijk ook iets waar je rekening mee moet houden als je dit soort games gaat uitbrengen.
Dus ja, ik ben nog steeds niet overtuigd van al dat online geweld. Ok, het kan leuk zijn. Maar ik ben er van overtuigd dat ik niet iemand ben die alleen maar online zou willen gamen. Ik wil nog steeds lekker alleen mijn Pro ontwikkelen bij FIFA. Op zoek gaan naar die kleine dingen genaamd ‘easter eggs’ vind ik juist leuk om te doen. En niet iedereen kan het waarderen als jij uren op dingen staat te springen terwijl ze bezig zijn met een online sessie.
En hoe denken jullie erover? Gaan jullie helemaal over naar Only MP Only games of niet?