Eén van de redenen waarom ik zo dol ben op indie games betreft de manier waarop deze games beleeft worden. Daar waar grote titels enorm gehypet worden en je al een enorme verwachting opbouwen, duik je vaak volledig leeg in een indie game. Geen verwachtingen, geen oordelen. Gewoon volledig open voor wat de game je wil bieden. Vaak ontdek ik deze games ook door net één screenshot of omdat ik op mijn steam account iemand uit mijn lijst hem zie spelen. En uit nieuwsgierigheid koop ik dan toch maar die titel die overigens vaak aanzienlijk leuker geprijsd zijn dan de grote jongens.
Een andere manier hoe ik soms terecht kom bij deze titels is simpel doordat deze bij ons terecht komen voor een review of preview. Zo ook in het geval van Meridian: Squad 22. Wat ik voor het gemak even ga afkorten naar MS22. En deze titel heeft toch wel een bijzonder verhaal. Laat me daar dan ook maar meteen mee beginnen.
Achter deze titel zit namelijk geen studio met flink wat man kracht. Nee, Deze titel is door één persoon ontwikkeld. En zeker wanneer je dan aan de slag gaat met MS22 dan is dit toch maar moeilijk te geloven. Al eerder wist Ede Tarsoly ons te verrassen met Meridian: New World wat er al erg tof uit zag en ook erg lekker speelde. Maar nu met MS22 weet hij ons echt te overbluffen.
Het eerste waar deze titel me aan deed denken was de klassieker Command & Conquer Tiberian Sun. Deze RTS heeft veel van deze elementen, maar dan wel volledig in een eigen jasje. Ondanks dat het nog in vroegtijdige toegang zit kan je je toch al flink uitleven. In de Campagne kunnen we een aantal levels spelen waarin we gaandeweg wegwijs worden gemaakt in hoe alles werkt. Dus geen vervelende tutorial of iets in die aard. Wat mij meteen opvalt ten opzichte van zijn voorganger is dat de interface een stuk gebruiksvriendelijker is en prettiger werkt.
We komen aan op een nieuwe planeet waar meteen de problemen ontstaan. Gevaarlijke wezens, intriges en een onbekende omgeving zorgen er meteen voor dat we vol in de aanval mogen. En na het spelen van een aantal levels willen we absoluut meer. Helaas is dat in de ze vroegtijdige toegang nog niet mogelijk maar het feit dat we meer willen is natuurlijk enorm positief.
Voor mij persoonlijk is de meest verslavende modus wel de gene waarin we moeten proberen de planeet te veroveren. Dit is een soort van Skyrmisch waarbij we beginnen met één vlakje en we de omliggende vakjes mogen veroveren. Elk vakje staat voor een losstaande uitdaging. Bouw je basis, verzamel resources om skills en nieuwe gebouwen vrij te spelen. Bouw je units en bedenk je strategie om de vijand te verslaan. Na het verslaan van de vijand heb je dat vakje vrij gespeeld en worden de vakjes eromheen beschikbaar om te spelen. Inmiddels heb ik denk ik ongeveer 20 van deze vakjes weg gespeelt en word het niveau waarop de vijand speelt steeds lastiger.
Zoals altijd in vroegtijdige toegang zijn er ook nog een aantal opties die niet beschikbaar zijn maar waar we inmiddels wel flink nieuwgierig naar zijn geworden. Deze zullen na release zeker aan de tand worden gevoeld in een volledige review.
Als we even gaan kijken naar de hoe alles voelt klinkt en eruit ziet dan kan ik alleen maar zeggen dat de game voor mij al af is op dat vlak. De graphics zijn echt fantastisch en doen zeker niet onder van de grotere titels in dit genre. Gelukkig is er niet gekozen om deze game een retro look te geven ondanks dat de gameplay erg op games uit eind jaren negentig leunt. Alles oogt soepel en verfrissend. Ook wat betreft gameplay kon ik eigenlijk maar weinig ontdekken dat mij niet aanstond. Alles loopt gewoon lekker soepel en zonder bugs of rare dingen. En dat is toch echt wel bijzonder te noemen bij een game die nog niet af is en nogmaals door maar één persoon word ontwikkeld.
Als ik dan toch een minpuntje voor nu zou willen noemen dan is dat de A.I. van onze tegenstander. In de campagne werkt deze erg goed maar in de verovering mode is deze toch na een paar potjes wel erg voorspelbaar. Hierdoor worden de potjes soms wat repetitief. Een ander puntje is het formaat van de levels. Ik zou graag enorme maps zien waarbij je echt alle ruimte hebt om flink te bouwen en resources te vergaren alvorens we de vijand tegemoet treden. wat ik tot nu toe heb gezien zijn toch vrij kleine maps die in 15 tot 30 minuten weg te spelen zijn. Maar wie weet zijn dit opties die nog gaan komen bij release.
Nou geven wij geen scores aan previews maar hadden wij dit wel gedaan dan zou Meridian: Squad 22 echt een heel mooi cijfer van mij hebben gekregen. Ik kan dan ook alleen maar uitkijken naar de release van de volledige versie en weet nu al dat ik die dan helemaal plat ga spelen. Tot die tijd zal ik zeker even tussendoor genieten van een potje tot het zover is.
