Review – Arizona Sunshine

Wat bof ik toch maar weer dat mijn vrienden en vriendinnen ieder zo zijn of haar eigen talenten (slijm slijm) heeft. Kan de één dit niet, dan kan de ander het weer wel. Afgelopen week ging ik Arizona Sunshine spelen bij een vriend van mij – dé VR zombie shooter van het moment, gemaakt door het bedrijf Vertigo Games. Hij had er zelf ook aan meegewerkt en wanneer hij mij uitnodigde om het een keer te komen spelen, was een ‘hell yeah!’-moment zeker van toepassing!

Never thought I’d miss my alarm clock

Aan het begin van de game wordt je wakker in een soort van kleine grot en heb je geen flauw idee waar je nu eigenlijk bent. Je komt erachter dat je buddy Fred het er niet zo goed vanaf heeft gebracht, helaas. Naarmate je bepakt en bezakt (een pistool en een masker is alles wat je nodig hebt voor nu) je weg vervolgd, kom je er al snel achter dat je in een zombie apocalypse bent belandt in the middle of nowhere – het begin van zowat iedere zombie game.

Now, where is my gun?

Voordat je op je gemak buiten een beetje rond kunt kijken, komen er al snel een aantal zombies aan gelopen die niets liever willen dan je hersenen op eten natuurlijk (braaaaaains~). De game begint dus al meteen met actie – I like! Als de zombies op een afstandje blijven, is het allemaal niet zo eng. Wanneer er echter eentje voor je neus aan je been ligt te knagen en er nog een hoop steeds dichterbij komen, raakte ik toch telkens weer even in paniek, maar deed ik mijn best om ze allemaal af te schieten en mijn beide handen daar ook voor de gebruiken (met links schieten is lastig).

HTC Vive

Arizona Sunshine heb ik gespeeld met de HTC Vive en het was mijn eerste echte ervaring met een VR game – compleet met het proberen om op één plek te blijven staan maar nog steeds tegen dingen aanlopen -en slaan. Het was erg wennen in het begin, maar toen ik eenmaal de slag te pakken had, kroop ik uit mijn comfortzone en werd ik één met de badass, mannelijke hoofdpersoon. Ik je vertellen dat ik me nog nooit zo mannelijk heb gevoeld na het horen van mijn innerlijke, zware stem.

De controllers van de Vive zijn je ‘zwevende’ handen. Aan het linkerpols heb je ook een horloge waar je je health op kunt zien. Wanneer je ammo gevonden hebt, en je de Vive controller richting je buik/heupen beweegt, slaat hij daar de ammo op in je ammo belt. Ook heb je twee extra gunholsters zodat je tijdens het spelen ook van geweer kunt wisselen. Ook deze vervang je door met de controllers richting de holsters te bewegen en te klikken. Je kunt trouwens twee geweren tegelijkertijd vasthouden – één in je linkerhand en één in je rechterhand. Als je rechtshandig bent, is schieten met links nog knaplastig (wat ik hierboven ook al vermeldde)! Maar dat zal andersom ook wel zo zijn ;D

Gameplay

In het begin van de game krijg je een mini tutorial waardoor je er spelenderwijs uit komt welke knop waarvoor gebruikt wordt. Alles werkt heel erg simpel en er zijn gelukkig geen duizend knoppen combinaties die je moet kunnen onthouden. Als je weet hoe je moet lopen (door middel van teleporteren), dingen op moet pakken, schieten en reloaden dan ben je er al. Natuurlijk moet je om je heen kijken door daadwerkelijk je hoofd en lichaam te bewegen.

Door de game heen, liggen er een hoop voorwerpen die je op kunt pakken zoals pannen, flessen en zelfs badeendjes. Jammer genoeg kun je de zombies hier niet mee slaan. Je kunt de voorwerpen wel naar de zombies toegooien in de hoop dat je ze dood gooit. Ik kan dus echt niet mikken, dus dat werd hem niet voor mij.

Soms heb je ook horde zombies die op je af komen en het liefst wil je ze gewoon even in het gezicht meppen zodat je wat meer ruimte hebt. Ik heb zelf al een aantal keren meegemaakt dat ik zo enthousiast (scheef) aan het schieten was, dat ik geen ammo meer over had. Erg rot als je bijna alle zombies overhoop hebt geknald en er nog twee rondlopen waar je niks tegen kunt doen en je de hele horde weer opnieuw aan mag gaan pakken.

Graphics

Ik had al meegekregen dat de graphics in VR games een stuk minder mooi zijn dan normale games. Maar ik keek echt mijn ogen uit in Arizona Sunshine! De naam Arizona Sunshine spreekt ook wel voor zich – bereid je maar voor op een warm gebied met veel zon. Normaal gesproken houd ik meer van bosachtige gebieden in games en totaal niet van woestijnachtige gebieden, maar dit was wel weer een heel andere ervaring. In negen van de tien zombie shooters, zijn gebieden ook donker en grijs. In deze game hing dus constant die hete zon boven je hoofd en werd alles op klaarlichte dag afgespeeld. Behalve een bepaald level, waar het mega donker is en je niets kunt zien als je je zaklamp niet constant vast hebt. Dit maakte de game ook een stuk lastiger en enger. Maar hey – ik heb me er doorheen weten te worstelen met een lamme arm op het einde van het level door het vasthouden van de zaklamp.

Ik ben erg blij dat Arizona Sunshine mijn eerste echte VR ervaring was. Ik had het gevoel dat ik even helemaal in mijn eigen wereldje was beland en dat de echte wereld in rook was opgegaan. Het liefst wilde ik door en door en door blijven spelen, maar toen ik op een gegeven moment toch wel honger kreeg en erachter kwam dat de hamburgers die ik in de game vond, mijn echte honger niet stilde, was het tijd voor een korte pauze. Ik kon haast niet wachten om weer terug in de game te duiken! Helaas heb ik hem niet uit kunnen spelen, maar dat komt binnenkort nog wel ;D

Bron foto’s: 1, 2, 3, 4, 5