Review – Assassin’s Creed: Odyssey

De Assassin’s Creed franchise is vorig jaar compleet op de schop gegaan met Origins. Deze lijn hebben ze dit jaar weer doorgetrokken in het nieuwe deel: Odyssey. We gaan terug naar het oude Griekenland waar we een flink aantal bekende personen tegen gaan komen. Behouden ze met deze Assassin’s Creed de stijgende lijn van de franchise? Wij zochten het voor jullie uit.

Sinds vorig jaar ben ik wat kritischer geworden over Assassin’s Creed. Origins was een hele goede game en voegde een hoop geweldige veranderingen toe. Het enige probleem ontstond bij mij wat later toen het “Assassin”-gevoel aan het weg ebben was. De gevechten werden voornamelijk met grote wapens uitgevochten, stealth was nog wel aanwezig, maar niet zozeer van belang. Dit is toch wel iets wat voor mij persoonlijk belangrijk is om te blijven voldoen aan het “Assassin”-gevoel. Als er dan een nieuwe variant wordt aangekondigd die zich afspeelt in Griekenland met een Spartaanse hoofdpersonage, begonnen bij mij toch wat sceptische gedachtes op te komen. Het enige wat je daartegen kan doen, is wachten op de release en dan gaan spelen.

Zodra je de game opstart merk je al meteen dat er dingen zijn aangepast. Nadat je je moeilijkheidsgraad hebt gekozen krijg je een nieuwe keuze optie. Hier moet je kiezen tussen de ‘Guided’-mode en de ‘Exploration’-mode. De Guided-mode is de mode die we allemaal kennen. Al je quests worden aangegeven op de map, net zoals bij Origins. De Exploration-mode is een compleet nieuwe optie voor een Assassin’s Creed game. De naam zegt het basicly al wel; in deze mode ben je echt afhankelijk van alle tips en hints die je krijg van mensen of quests. Je hebt dus geen manier van questtracken en bent afhankelijk van jouw eigen ontdekkingsreis.

Vervolgens kun je dit jaar kiezen uit 2 hoofdpersonen om je reis door Griekenland te maken. Zo kun je kiezen tussen de broer en zus; Alexios en Kassandra. Beide personages zijn afstammelingen van de Spartaanse koning Leonidas die sommige vast kennen van de film ‘The 300’. Zo ga je zelfs tijdens je tutorial een stukje van een gevecht naspelen van deze beruchte battle. Hier merk je ook meteen dat het nieuwe gevechtssysteem nog verder getweaked is. Naast de standaard besturing die je zo onder de knie hebt, bouw je nu ook adrenaline op die je gebruikt met speciale aanvallen. Hiermee richt je meer schade aan, verblind je je omstanders of voert de brute “Spartaanse-kick” uit op een tegenstander.

Deze speciale skills unlock je door te levelen en vaardigheidspunten in te zetten in de welbekende skilltree. Deze keer kun je kiezen tussen de 3 verschillende takken ‘Hunter’, ‘Warrior’ en ‘Assassin’. De hunter-tree verbeterd al je skills voor je pijl en boog, de warrior-tree zorgt voor je gezondheid en de sterkte van je aanvallen en de assassin-tree zorgt zoals verwacht voor de stealth-abilities. Door je punten zorgvuldig in te zetten kun je jouw personage volledig aanpassen naar jouw stijl van spelen.

Omdat ik voornamelijk sceptisch was over het assassin-gevoel en dit helemaal niet had met Alexios, heb ik er zelf voor gekozen om met hem het verhaal te spelen. In Odyssey ben je ook niet zozeer een assassin van het broederschap, maar je bent een Spartaanse huurling die hierdoor net wat meer schijt heeft aan het goede en het kwade. Zodoende liggen dus ook alle beslissing én gevolgen bij jou. Zo is er namelijk het zogenoemde ‘butterfly effect’ toegevoegd aan de game. Zodra jij beslist of iemand dood gaat of moet blijven leven, zullen er ook daadwerkelijke verschillende gevolgen zijn voor jouw en de omgeving. Denk dus goed na bij elke beslissing die je neemt, want het kan zomaar gevolgen hebben die je liever niet had gehad.

Vervolgens ben jij ook weer volledig verantwoordelijk voor het verzamelen van grondstoffen om jouw personage sterker en beter te maken. Zo is het weer mogelijk om je items te upgraden naar je huidige level en is het ook mogelijk om je gear en wapens te voorzien van een gravering waardoor je extra voordelen hebt tijdens gevechten. Om aan deze grondstoffen te komen kun en zal je vanalles moeten doen. Zo ga je op zoek naar hout en erts in de natuur, ga je jagen op o.a. herten en wolven voor hun leer of roof je kampen leeg voor een mogelijke combinatie van meerdere grondstoffen en schatten.

Nadat je het eerste eiland klaar hebt, begint het spel eigenlijk pas echt. Zodra je je schip hebt, kun je in principe gaan en staan waar je wilt. Bepaalde eilanden vereisen een hoger level en hier zul je dan ook geen schijn van kans maken tijdens de gevechten. Het schip (‘Andrestia’) wat je tot je beschikking krijgt is op haar beurt ook weer te verbeteren en up te graden doormiddel van je grondstoffen en drachmen. Tevens kun je speciale luitenants rekruteren over de gehele map die op hun manier een bonus kunnen toevoegen aan de schade of juist overlevingskansen van de Andrestia.

Maar hoe weet je nu welke tegenstander wel of niet goed is om te rekruteren? Heel simpel. Net zoals Bayek in Origins heeft jouw personage ook zijn of haar eigen adelaar genaamd Ikarus. Met Ikarus spot je je enemies en schatkisten om de beste benadering van een kamp te bepalen. Als je op een enemy blijft focussen komen zijn of haar speciale vaardigheden tevoorschijn en zie je of het een common enemy of misschien wel een legendarische enemy is.

Als je dan gaat kijken naar de wereld van Odyssey, raak je niet uitgekeken. De wereld is massive en het is weer grafisch genieten. Van de bergen tot de stranden, van de steden tot de ruïnes, alles ziet er weer top en gedetailleerd uit. Er zijn veel dingen te zien en te doen in de wereld en zijn er ook nog speciale “timed-quests” die je kunt uitvoeren voor speciale grondstoffen of items. Ga je quests voltooien, jagen op wilde beesten of grotten verkennen op zoek naar schatten; dit is helemaal aan jou om te beslissen.

De besturing werkt goed en je personage kan onbeperkt free-runnen en wordt door vrijwel niets tegengehouden waar je dan net niet op kan. Met je paard is dit soms nog wel eens een iets ander verhaal. Je paard wilt al snel gaan rennen en is hierdoor soms lastig te manoeuvreren door kleine of smalle gangetjes en openingen. De soundtrack is ook weer perfect gekozen en neemt je mee in de griekse sfeer van toen. De NPC’s leren je gaandeweg ook kennen of herkennen en praten over jouw heldendaden in de straten van de verschillende locaties. Het enige mindere puntje is de voice-actor van Alexios zelf. Deze komt soms nogal irritant over en voelt niet helemaal als de juiste keuze.

Mensen die mij kennen weten dat ik ook een groot fan ben van de photomodes die tegenwoordig in games zitten. Gelukkig zit ook in Odyssey een photomode die je weer extra laat genieten van de omgeving die ze hebben weten te creëren en geeft je zodoende ook weer extra uren om te genieten in de game. Want zeg nou zelf, dit is toch genieten?

Helaas zit er voor de PlayStation gebruikers wel een maar aan de photomode. Het welbekende probleem van de Store die niet wilt laden na even bezig te zijn met een game, trekt door in het opslaan van je foto’s. Doordat je foto’s geupload moeten worden om met iedereen te delen, worden deze geupload naar een Ubisoft-server. Doordat je na even spelen je verbinding met de Sony-servers soort van “kwijt raakt”, leidt dit vaak tot 5 a 10 minuten wachten tijdens het opslaan van je foto’s om vervolgens de melding te krijgen dat er een probleem is met het verbinden naar de Ubisoft-server. Ook is de positionering van je camera en de opties om je foto’s te bewerken niet optimaal en hadden ze hier beter een voorbeeld aan The Crew 2 bij kunnen nemen.

Heeft Odyssey mijn sceptische gedachtes weg weten te halen en te overtuigen als opvolger van Origins? Dan kan ik alleen maar zeggen dat ik aangenaam verrast ben met deze Assassin’s Creed en dat ik heerlijk geniet. Je bent geen echte brotherhood Assassin, maar de stealth approach werkt heerlijk en vloeiend. Gelukkig zit er ook gewoon de bekende ‘Assassin Hood’ als kledingstuk in de game en heb je een speciale afgebroken speer als hidden blade vervanger waardoor je nog steeds die stille assassin kunt spelen in het oude Griekenland. Het is in mijn ogen een mooie opvolger in de franchise.