Review – Batman: Arkham Knight

“Geloof me, die Batman kan ik zelfs in mijn eentje aan. Ik begrijp niet waarom we al deze troepen nodig hebben.” Drie huurlingen staan bij een controlepost. Het regent. Het is donker. Perfect weer om je te verstoppen. “Ik hoorde dat Batman een groep van 12 man uitschakelde in een gevecht, zonder dat iemand hem kon raken” reageert de andere huurling.

“Dan moeten het prutsers zijn geweest. Als ik ‘m zie, let maar op, ik neem ‘m te grazen.” De andere huurling begint te lachen. Ze kijken naar de hun collega, die stil blijft. Een bliksemschicht, Een gestalte. Ze deinzen terug. Batman schiet naar voren. Een klap op zijn knie, eentje in zijn zij en een laatste in zijn gezicht. De praatjesmaker haalt uit. Batman grijpt zijn vuist vast. Hij draait zijn pols en dwingt de praatjesmaker op zijn knieën.

“Waar is Scare Crow?” Vraagt Batman met een intimiderende stem. “Doe me geen pijn, ik vertel je alles wat ik weet!” Smeekt de praatjesmaker.

Tell me everything! I’m asking nicely.
Batman: Arkham Knight is het “laatste deel” uit de Batman Serie. Dat zeggen ze tenminste, ik geloof er zelf geen kloot van. De serie is tot nu toe erg succesvol en er valt gigantisch veel uit het Batman universum te halen. Het zou me niet verbazen als deze reeks snel gereboot wordt of een ander pad krijgt. Maar even terug naar de eerdere games.

De Batman trilogie begon met Batman: Arkham Asylum waar de Joker het gesticht van de GGZ van Arkham overneemt. In deze game kom je verschillende bekende boeven tegen welke je stuk voor stuk moet verslaan. Arkham City was het vervolg waarin Hugo Strange de boel zit te fucken door met alle boeven los te laten op Arkham City. Goed voor de therapie was zijn motivatie.

In Batman: Arkham Knight is de oude stad weer prachtig gevuld met bewoners en is de criminaliteit flink gedaald na de dood van de Joker in Arkham City. Maar zoals te verwachten gaat het weer mis. Dit keer is Scarecrow de boosdoener, die we ook kennen uit de film Batman Begins.

True Fear is the Absence of Hope.
Scarecrow was eerst een psychiater op Arkham Asylum genaamd Jonathan Crane, maar raakte geobsedeerd door Angst. Uiteindelijk creëerde Crane zijn karakter Scarecrow om, door angst te zaaien, tot de kern van de stoornissen te komen van zijn patiënten. Hij gebruikte hierbij gas om meer impact te hebben.

Zoals te verwachten sloeg Jonathan Crane door en werd hij een bad guy die herhaaldelijk probeerde chaos en angst te zaaien in Gotham City. Dit probeert hij nu in Batman: Arkham Knight door met een nieuw mengsel iedereen zo bang te maken dat ze bang zijn voor iedereen en elkaar dus telijf gaan. Zijn doel is dat de stad, en uiteindelijk het hele land zichzelf kapot maakt. Natuurlijk is Batman daar om dat tegen te gaan.

Batman en Scarecrow hebben een bijzondere band met elkaar: Scarecrow probeert namelijk al sinds Arkham Asylum Batman te breken maar het lukt hem telkens niet. Batman hallucineert wel door het gas maar is mentaal sterk genoeg om het onder controle te houden.

Wat Scarecrow veel interessanter vind is dat, waar de meeste mensen bang raken van vanalles, Batman bijna niet bang te krijgen is. Scarecrow heeft in Batman: Arkham Knight het doel om te achterhalen wat Batman zijn diepste angst is. En dat wil hij bereiken door Batman het gevoel te geven dat hij niets kan doen om Scarecrow tegen te houden. Dat er geen hoop meer is om het weer goed te krijgen.

The Big Bad Batman, Scared of his own reflection.
Na de confrontatie met de Joker in Arkham city, en de dood van Joker daardoor, heeft Batman het nog zwaar. Dat merk je ook in het gedrag van Batman. Waar Batman ooit voor de uitgebreide gevechten ging, waarin hij zijn tegenstanders uitgebreid versloeg, merk je nu aan Batman dat hij lomper wordt en sneller van een gevecht af wil zijn. Zwaardere aanvallen, lomper gedrag en meer op zichzelf gericht in hoe hij omgaat met hulp van anderen.

Maar hulp krijgt hij wel, van vrienden en bondgenoten, en zo af en toe een rivaal. Een van de angsten die Batman heeft is dat hij anderen niet kan helpen en dat slaat vooral op mensen die dierbaar voor hem zijn. Precies dit buit Scarecrow uit en daardoor kom je herhaaldelijk in situaties waar je iemand niet kan redden.

De dood van de Joker speelt tevens een gigantische rol in de beslissingen die je neemt en de manier hoe Batman reageert als hij in aanraking komt met het gas van Scarecrow. Het is supercool om te zien hoe Batman er alles aan doet om de controle houden over zijn acties.

De chaos in Batman zijn hoofd wordt tijdens de game steeds groter en hij verliest zo af en toe daardoor de controle over zijn acties. Het stemmetje in zijn hoofd wordt uiteindelijk een karakter welke je steeds vaker ziet en er alles aan lijkt te doen om te winnen van Batman. Persoonlijkheidsstoornissen zijn duidelijk niet exclusief voor de slechteriken.

There’s two ways we can do this; Both hurt.
Batman: Arkham Knight is natuurlijk niet alleen een goed verhaal met talloze aftakkingen. De game zit vol vechten, schieten en meer “subtiele” vormen van geweld. Batman kan met gemak een ruimte vol boeven aan en heeft dat in de eerdere games natuurlijk al laten zien. Dat concept is weinig veranderd.

Batman gaat in Arkham Knight nog steeds voor de grote Freeflow gevechten waar je een groep vijanden aanpakt. In het begin draait het vooral om slaan en counteren maar hoe verder je komt in het verhaal hoe uitgebreider de gevechten worden. Je krijgt meer type vijanden met specifieke eigenschappen en je krijgt een groter scala aan gadgets en bewegingen om je vijanden aan te pakken.

Denk bijvoorbeeld aan een vijand met een elektrisch geladen stok. In het begin kan je daar alleen overheen springen en hem in zijn rug aanvallen. Na een tijdje kan je hem, met een gadget, tijdens het gevecht onschadelijk maken en uiteindelijk krijg je zelfs de mogelijkheid om voor het gevecht van afstand zijn stok te saboteren zodat hij tijdens het gevecht zichzelf elektrocuteert.

Dit blijft een uitdagend concept omdat je toch graag een perfect Freeflow gevecht hebt waarin je niet geraakt wordt, geen fouten maakt en zoveel mogelijk gadgets gebruikt. Hoewel Batman: Arkham Knight een stuk meer vergevend is qua achievments die hierover gaan blijft het een lekkere uitdaging om het perfect te doen.

Sorry Batman, we’re just doing our job. You’re just doing your… euh… Hobby.
Een andere typerende Batman manier van vechten zijn de “Predator Rooms”. Deze waren in de voorgaande delen nog aparte kamers, in Arkham Knight kom je ze dynamischer tegen. Het doel hier is om ook je vijanden te verslaan, maar dan zonder een directe confrontatie. Sluipen 3.0 zeg maar.

Deze locaties zijn gevuld met gangen, donkere hoeken, ventillatietunnels en hoge verstopplekken. Je doel is om stuk voor stuk de vijanden uit te schakelen zonder dat ze je zien en op je schieten. Net zoals bij de gevechten begin je simpel en eindig je in ruimtes vol bijzondere vijanden en in een outfit vol hippe gadgets.

Als voorbeeld een ruimte die ik gisteren speelde voor het slapen gaan: De ruimte is gevuld met 11 vijanden. Ik heb vier schoten op mijn sabotagegeweer. Ik saboteer de Medic en de twee opgeborgen automatische kanonnen. Hierna sluip ik achter de kerel die een drone bestuurd en hack ik zijn verbinding. Ik pak een veilige plek boven in de ruimte en wacht tot de drone boven drie vijanden vliegt.

En dan gaat het vlug. Ik saboteer de drone, drie vijanden neer. De medic komt helpen, ook uitgeschakeld. Er rent er eentje om een automatisch kanon neer te zetten, die reken ik als verslagen. Ik spring naar de andere kant van de kamer en schakel daar twee vijanden uit die langs een generator lopen, door deze te saboteren. Hun geschreeuw lokt de andere vier naar hun locatie toe. Ik gooi een rookgranaat op de grond en in een snelle combo schakel ik ze alle vier uit.

Ook hier gaat het om het uitschakelen van vijanden op de meest efficiënte en diverse wijze. Je krijgt meer punten als je verschillende gadgets gebruikt en niet gezien wordt. Beide concepten zaten al in de eerdere Batman games en de enige echte wijziging in Batman: Arkham Knight is de toevoeging van de “Fear takedown” waarin je razendsnel een aantal vijanden kan uitschakelen.

What are you doing Batman? Evening the odds.
Batman: Arkham Knight is tevens een freeroam spel waar je in deze game een lekker grote stad hebt die je veilig kan maken. De game begint met het introduceren van de stoerste gadget in het spel: Een upgrade van de Batmobile. Niets rondjes rijden, gewoon vechten! Met een druk op de trigger veranderd je Batmobile in een Battank Tankmobile Gepantserd schietding.

En je gepantserde schietding gebruik je ook behoorlijk veel in de game. Per eiland zijn er een aantal vijandelijke tank-drones die kapot moeten en er zijn genoeg challenges waar je met de tank een locatie moet verdedigen tegen een grote groep vijanden. Tevens is dat ding gigantisch lomp. Los van de lading kanonnen en upgrades rij je echt overal doorheen. Muren, Steunpilaren, Andere Auto’s, Boeven (die weg-ge-elektrocuteer-lanceert worden).

Maar het vetste rondom dat ding is als je hem oproept. Je springt op de straat, een dertigtal boeven komen op je afgerend, en dan hoor je een soort gebrul uit een zijstraat komen. Dwars door de zijkant van een pand heen raust dat ding iedereen omver en in een slippende beweging komt hij, dwars door drie winkelstands, tot stilstand. Maar goed, je bent een rijk zat, dus schade is vast te vergoeden.

Met dat ding kan je gelukkig ook nog leuke uitdagingen oplossen. De stad zit weer vol met de puzzels van de Riddler en dit keer moet je zowel je gepantserde schietding gebruiken als je intellect en gadgets. Tevens komt hij bij meerdere zijmissies van pas als je de grotere slechteriken wilt verslaan.

I’m gonna count to one… And then I’ll get mad.
De meeste indruk maakte de game met zijn verhaallijn en de presentatie daarvan. De graphics zijn indrukwekkend en de stad is echt prachtig gemaakt. Geen rare mist om dingen te verhullen, je kan gewoon de hele stad overzien als je op een hoog punt zit.

Het gros van de boeven heeft praatjes als je in de buurt bent en ze afluistert en hun gebrabbel veranderd in dreigementen als ze je zien. De verhalen van de grotere slechteriken zijn nog indrukwekkender en de meeste proberen je op allerlei manieren te intimideren, zoals het hacken van je communicatiesysteem of op de grote beeldschermen je uit te dagen.

Ik kan nog honderd manieren details bedenken waarin Batman: Arkham Knight indruk maakt maar kort samengevat is het een van de meest indrukwekkende games die ik dit jaar gespeeld heb. De aandacht voor de details is echt immens. Elke stuk van de game is anders. Prachtig.

Maar precies die details maken de game erg gevoelig voor slechte managers binnen bij de Publisher. De game straalt herhaaldelijk uit dat er ineens te weinig tijd of geld was. Begrijp me niet verkeerd: De game voelt echt enorm compleet maar op verschillende momenten heb je het gevoel dat er wat mist.

Het verhaal van sommige slechteriken eindigt plotsklaps, De helft van de Riddler collectibles liggen gewoon in een hoekje en een deel van de puzzels en karakters lijkt afgeraffeld. Ook kom ik genoeg bugs tegen die niet nodig waren. En de lipsync van Batman is gewoon belabberd op sommige momenten.

Mijn vermoedens dat de game op het laatst moest haasten wordt bevestigd door de “dramatische bugs” die PC gamers ervaren met de performance van het spel. Iets met dat ze geen ultra-maximum-4K settings kunnen draaien op hun door papa gesponsorde NASA PC’s.

I don’t Know, But I got a feeling… Yeah I did too. Doc gave me a cream and it cleared up in notime.
Toch geeft de game me een goed gevoel. Het is jammer dat hier geen feilloos meesterwerkje van gemaakt is maar er zijn weinig games die dit niveau halen. Met Batman: Arkham Knight haal je uren gameplezier in huis en een geweldig leuk verhaal. Ik vermoed dat de grote bugs nog wel weggepoetst worden, zonde dat het daar nu online vooral over gaat, en dat het mijn cijfer ook daardoor beinvloed.

Als je de games nog niet eerder gespeeld hebt raad ik je echt aan eerst Arkham Asylum en Arkham City te spelen. Beide zijn op PC, Xbox 360 en Playstation 3 te spelen (en binnenkort ook via je Xbox One). Het verhaal is supergoed en in dat licht sluit Arkham Knight de Triologie (voorlopig) goed af.