Review – Beyond Eyes

Soms zijn er van die games die oorspronkelijk uit Nederland komen, maar nooit daar echt veel aandacht hebben gekregen. Gelukkig komen ze via een omweg alsnog weer terug in Nederland zodat we nog steeds van de game kunnen genieten.

Tijdens de game Beyond Eyes gaat het (gelukkig) een keer niet om de actie en het geweld. Maar je speelt als Rae, een tienjarig meisje dat na een ongeluk haar zicht heeft verloren en haar dagen besteedt samen met haar kat Nani in haar tuin. Dan, op een dag verdwijnt Nani en moet Rae de wereld verkennen waar ze zo bang voor is om Nani weer terug te vinden.

Op zich het dan ook een simpel en standaard verhaal (wat het ook is), maar het gaat hier met name om hoe je het spel beleefd als een meisje dat blind is. En dan is het toch een stuk anders dan dat je de hele wereld om je heel al kan zien. Het doet mij dan ook een beetje denken aan The Unfinished Swan qua opbouw van de omgeving. Je begint in een wereld die volledig wit is en het is aan jou om de rest te ontdekken.
Maar tijdens het ontdekken van de wereld is het wel de bedoeling dat je op de juiste weg blijft lopen, anders krijg je te maken met de invisible walls, die bestaan in deze game uit, inderdaad, muren, maar ook bomen en bosjes. Normaal gesproken zou je dit als vervelend kunnen ervaren, maar in Beyond Eyes is het eigenlijk logisch dat de invisible walls worden gebruikt, je wilt tenslotte niet te ver van het pad afraken want niet te vergeten, Rae is blind. Overigens kun je wel een gedeelte van je omgeving kan “zien”, maar is niet het gehele speelveld beschikbaar voor de speler.

Terwijl je de wereld leert kennen kom je soms met nieuwe en enge situaties in aanraking. Dit kun je dan ook vaak zien aan de donkere kleuren die dan overheersen in deze kleurvolle game. Ook zien je dat Rae haar armen om haar heen slaat uit angst. Ook zullen ook zullen sommige obstakels je wandelroute belemmeren en dan is het aan jou om een manier te vinden zodat jij je wandeling kunt voortzetten. Verwacht hier overigens niet een reeks hele moeilijke puzzels, het draait hier nogmaals voornamelijk om de beleving en het verhaal.

Aangezien Rae niet kan zien zal ze dus ook niet rennen en juist bewust gebruik moeten maken van haar andere zintuigen. In de game hebben ze dit simpel weergegeven door bijvoorbeeld een gele werveling, wat betekend dat Rae gebruik moet maken van haar gevoel, reuk of gehoor en wanneer je een groene werveling ziet, dan kun je een interactie laten plaatsvinden.

De diverse ontmoetingen met diverse wezens kunnen misleidend overkomen. Sommige ontmoeten beginnen angstig, maar blijken juist vrolijk te zijn. Andere ontmoeten zijn juist het tegenovergestelde daarvan. Dit soort situaties geven je een beetje inzicht in het leven van een blinde en dit gebeurt dan ook in een wijze waarvan wij het ons nog steeds niet goed kunnen voorstellen.

Nu is het spel natuurlijk gevisualiseerd voor de gamers, maar doordat niet de volledige wereld wordt getoond krijgen we in ieder geval een beetje de indruk hoe Rae de wereld om haar heen beleefd. Hierdoor kreeg ik het gevoel dat ik zo snel mogelijk Nani terug wilde vinden om zo Rae weer blij te maken.

Hoewel het spel erg kort is moet ik toch zeker zeggen dat de uren is het wel een game die je tijd absoluut waard is. Met mane het visualiseren van het blind zijn is goed neergezet en alle stappen in de game zijn logisch als je de situatie bekijkt.  Laat je niet overigens niet afschrikken door de korte speelduur en de beperkte speelwereld, want als je dat doet dan mis je misschien wel een van de emotioneelste reizen die we tot nu toe hebben gehad.