Review – Diablo III: Eternal Collection (Switch)

The souls of man show their potential for greatness: they can stand for good like any angel in Heaven, or they can enact evil worthy of the lowest demon of Hell. The power of such a choice should not rest in the hearts of beings who are here for an instant, then flare and die. – Malthael, Angel of Death

De game zat er al even aan te komen, Diablo III: Eternal Collection voor de Nintendo Switch. Nu weet ik ook dat de fans het liefst met Diablo IV aan de slag willen gaan. Maar op dit moment is Diablo III nog steeds een game die ik graag speel en graag wil blijven spelen.

Ondertussen weet ik zelf niet eens meer hoeveel uren ik samen met Weerwolff in de game heb zitten. Maar geloof mij, 2 x Xbox 360, 2 X PlayStation 3, 2 x Xbox One en 2 x PlaySation 4 exemplaren liggen hier voor het grijpen. We hebben dus genoeg Dialbo ervaring wat dat betreft. Maar waarom dan toch ook de Switch versie van de game reviewen?

Tja, dit heeft met verschillende dingen te maken. Want, stel jij kunt je favoriete game nu niet alleen maar spelen op de tv, maar ook onderweg in de trein, auto, vliegtuig of waar dan ook. Dat is dan ook het grote voordeel van Diablo III op de Switch!

Maar voor wie de game nog niet kent….

Diablo III voor de Switch heeft leuke extra’s

Death comes, Nephalem.
In Diablo speel jij een Nephalem, het gevolg sweet love tussen een Engel en een Demoon. Daarom heb je speciale krachten en kan jij de eeuwige oorlog tussen de Engelen en de Demonen tot een einde brengen! Althans, dat zeggen ze al 3 Diablo’s lang. Wat je voornamelijk doet is het vermoorden van veel monsters en demonen. En zo af en toe kom je een sterkere demoon tegen, of een van de Prime Evils in een goede Boss Battle.

Diablo III is namelijk een top down role playing game. Je bestuurt je karakter met je linkerpook en gebruikt je verschillende aanvallen met je knoppen. Ondertussen stijg je in level en krijg je nieuwe aanvallen en skills en betere spullen om mee te vechten.

Rifts blijven leuk om te clearen

The Eternal Conflict ends.
Diablo is een dungeon crawler uit 1996 welke voor veel gamers een spel werd om uren in te steken, vooral omdat bijna al je vrij te spelen skills aan te passen waren. Deel drie bied tevens behoorlijk wat opties in het tunen van je karakter, alleen heeft de game een wel  wat simpelere weg ingeslagen.

Voorheen kon je in een flink aantal categorieën punten stoppen en daarmee je karakter tweaken naar jouw speelstijl. Dit hebben ze in Diablo III al wat aangepast en de Reaper of Souls uitbreiding heeft dit nog wat simpeler gemaakt. Dit heeft een aantal spelers teleurgesteld maar het zorgt er wel voor dat het instapniveau laag is en de game lekker wegspeelt.

Je hebt verschillende type karakters met elk 27 actieve en 18 passieve skills. Het leuke is dat geen van de karakters hetzelfde speelt. De Barbarian gebruik je vooral voor brute kracht voor crowd control en het boosten van de aanval terwijl je met een Witch Docter vooral focust op vreemde beesten oproepen en rare krachten gebruiken om de vijand neer te halen.

Je begint de game met weinig skills en bepantsering en speelt door het verhaal heen op normal, hard of expert. Pas bij level 60 komen er grotere uitdagingen, die je niet meer zo makkelijk onder de knie krijgt.

It’s all about the loot!

A world free of evil. You need but die.
And you will die. Als je de game hebt uitgespeeld krijg je de optie tot de moeilijkheid Master erbij. Dan begint de echte fun pas. Torments maken de game nog moeilijker. Per niveau worden de vijanden aanzienlijk sterker, komen ze in grotere aantallen op je af en krijgen de elites meer extra modifiers.

Modfiers zorgen er voor dat ze nare dingen kunnen doen bij je, zoals je vasthouden, de grond giftig maken en hordes vijanden spawnen. Dat maakt het spelen op een moeilijkere modus niet alleen moeilijker maar ook uitdagender omdat je goed moet blijven opletten wat voor vijand je tegenover je hebt staan.

Natuurlijk zitten er ook flinke voordelen aan het spelen op een hogere modus, je krijgt meer experience waarmee je na level 70 op een andere manier kan blijven groeien en de items die de vijanden achterlaten worden aanzienlijk beter. Toch kan je de hogere Torment niveaus alleen met een groep goede spelers aan.

Het bekende en vertrouwde menu 😀

I will bring an end to conflict. In death, there is peace.
De game heeft een flinke historie en daarmee een grote achterban. De community van vooral PC gamers is aanzienlijk en er zijn verscheidene wiki’s gemaakt voor de game, met daarin ook de rijke historie aan achtergrondverhalen die de game bied. Wat je ook kan vinden zijn uitgebreide beschrijvingen van hoe de game werkt.

De koppen die je boven elk stukje ziet zijn de quotes van Malthael welke na jaren de mens te observeren erachter komt dat om het kwaad uit te roeien hij de mensheid moet uitroeien. Hij verlaat de aartsengelen en wordt de engel des doods. Dat verklaard meteen het stukje “Reaper of Souls” na Diablo III. In totaal krijg je bij de game dus 4 hoofdstukken van Diablo III en een van Reaper of Souls. En daar ben je, alleen of met vrienden, wel een aantal uur mee zoet. Zeker als je het verhaal wil volgen, wat soms wat moeilijk is met random spelers erbij.

Die random spelers kan je natuurlijk blokkeren maar in de vervolgmodus na de campaign zijn ze onmisbaar. Je speelt namelijk aan het einde van het spel Adventure Mode vrij. Hierin krijg je Bounties om bepaalde taken te voltooien, zoals het (figuurlijk) schoonvegen van een grot of het vermoorden van een eindbaas. Deze zijn op de hogere moeilijkheden nog sterker en een uitdaging voor de gemiddelde speler geworden.

Vandaar dat de online community zich ook erg focust op het bij elkaar vinden van de beste spullen en elkaar te helpen met nieuwe samenstellingen. Je kan online dus echt alles vinden over de game, hoeveel schade welke instelling doet en nog veel meer. Dit maakt de game zowel leuk voor de beginner als de die hard speler.

Diablo III = chaos

I now know the truth of mortals: all paths lead to death… Whatever their struggles, whatever their triumphs, they die.
Maar de game heet ook nog de Eternal Collection Edition. Dat is omdat er nog veel hippe dingen zijn toegevoegd. De leukste feature is nog wel de Nemesis. Er is een kans dat als jouw karakter dood gaat door een sterke vijand deze transformeert in een Nemesis. Die Nemesis gaat dan naar een van jouw vrienden toe. Tijdens zijn of haar game hoor je dan driemaal een hoorn galmen en verschijnt er in een rode gloed een eng beest. Je ziet van wie die gekomen is “Killer of: <insert friends name>”.

Ook zie je bij de Nemesis hoeveel andere mensen hij al vermoord heeft. Want dat maakt het leuker: Als de Nemesis een speler vermoord groeit hij in kracht. Zo is een niveau 5 Nemesis ernstig moeilijk te verslaan maar als het je lukt dropt hij vaak goede spullen! Jammer genoeg heeft Blizzard er voor gekozen een limiet op de Nemesis te zetten. Ik begrijp dat het instapniveau gewaarborgd moet blijven maar ik zou het geweldig vinden een beest tegen te komen wat ik gewoon NIET kan verslaan en echt bang voor ben. Er zitten niet veel consequenties aan dood gaan namelijk.

Nu ik dit type denk ik ineens aan mijn “bijna in de broek doen” ervaring. Er is namelijk ook een andere modus. De Hardcore modus.

Ga je in die modus dood ben je dood. Niet “oeh even respawnen”, niet “morgen weer proberen”, nee, dood. Level 13 of level 68, dood is dood. Dit ging me gemakkelijk af tot de level 60 maar vanaf de 65 begon ik behoorlijk wat schade te krijgen en rond de level 68 heb ik een aantal momenten met een klein streepje leven weten weg te komen. Een behoorlijke bijna dood ervaring want dat had me twee avonden gamen gekost.

The more the merrier

Your world dies. There is nothing to save.
Al met al vond ik het een lekker game om te spelen! Ik heb persoonlijk altijd wat moeite om veel tijd te stoppen in repetitieve spellen maar kwam er achter dat met een paar vrienden dit heel anders werd. Elk nieuw glimmend stukje loot was ook iets waar je enthousiast over werd. Zo bleef de game me dus redenen geven om te blijven spelen.

Ook al sprong ik er dus niet zo diep in als de die hard Diablo fans, het was toch een game die me bleef boeien. Ook waren er weinig bugs te vinden. OK, zo af en toe verdween een demoon onbedoeld een muur in, maar geen grote frustraties zoals serverproblemen die we bij (de meeste) AAA titels wel zien. Maar dat mag ook wel aangezien de game al zoveel jaar uit is.

Met ander woorden: Een lekkere game om te spelen en vermakelijk om uren mee bezig te blijven, maar eigenlijk iets uit 2013.