Review – Elite Dangerous

Ik kijk naar boven in mijn cockpit en probeer het snelle schip te volgen wat net de helft van mijn schilden heeft gesloopt in een aanval. Ik heb hem nog amper kunnen raken. En hoppa, daar is hij weer, deze keer van de zijkant. Damn dit schip is slecht manoeuvreerbaar.

Ineens zie ik lasers de onderkant van mijn aanvaller raken. Hij wend zijn aanval op mij af en richt zich op een vriend van me die net op tijd deelneemt aan het gevecht. En daar is nu mijn kans. Ik maak een wat grotere lus en draai me richting mijn aanvaller. “Bye Bye, little piggy” mompel ik terwijl ik twee railgun schoten dwars door zijn schip schiet.

Lekker door de ruimte vliegen!
In Elite: Dangerous draait om het rondvliegen in de ruimte. Om specifieker te zijn: Frontier developments heeft onze Melkweg nagebouwd. En yes, dat betekent een gebied van meer dan 400 miljard sterren die je kan ontdekken!

Natuurlijk heeft Frontier Developments al een flinke ervaring met dit soort games. Ze zijn namelijk de makers van de Elite series, en Elite: Dangerous is het vervolg op Frontier: First Encounters. Maar dat spel kwam uit 1995 en deze versie is wel een stukje mooier. Wel is de kern van het spel gelijk gebleven: Een spel waar je vrij kan handelen, vechten en ontdekken.

Elite Dangerous is al wat langer beschikbaar via Steam en sinds de E3 is de game op de Xbox One beschikbaar als Game Preview. Maar waarom dan nu de review? Omdat sinds de Gamescom de versies gelijk zijn getrokken aan elkaar en er flink getweaked is. De game hoort tevens ook een beetje bij de Summer Spotlight van Xbox.

Boem. Dood.
Op het internet zijn talloze berichten te vinden van klagende mensen. Waarover klagen ze? Dat de game te moeilijk zou zijn. Heerlijk vind ik dat! Ik ben nog een gamer van de oude garde en herinner me nog games als Dragon’s Lair en Ninja Gaiden. Een fuckup betekent dood, en soms een boel overnieuw doen.

In Elite Dangerous betekent dat terug naar je laatst bezochte ruimtestation, al je spullen en missies kwijt en de verzekering betaald maar 95% van je ruimteschip terug. Als beginnend bestuurder valt het mee maar als je niet goed op op je centen let kan het betekenen dat je een gemiddeld schip, prijs rond de 50 miljoen, permanent kwijt bent.

Wat meer ervaren gamers noemen het een spel met een “steep learning curve”: Dat het je veel moeite kost om het onder de knie te krijgen. Ik ben het daar deels wel mee eens. De simpele tutorials kosten je sowieso al een uur om doorheen te werken, maar daarna heb je ook genoeg ervaring om in het diepe te springen.

Shoot First, Asks Questions Later.
Zodra je Elite: Dangerous een beetje onder de knie begint te krijgen krijg je al snel zin om heel veel te gamen om overal goed in te worden. En eigenlijk bied de game op dit moment nog niet eens zo veel verschillende opties in verhouding met wat ze van plan zijn.

Je kan als eerste kiezen om te gaan vechten. Je koopt een wat sterker schip, gooit er goede wapens op en gaat op pad. Op de drukke plekken kom je behoorlijk vaak vijanden tegen, en meestal zijn het piraten. Deze hebben een prijs op hun hoofd en schiet je ze dood kan je in een ruimtestation de centen er voor vangen.

In die stations kan je dan weer nieuwe wapens kopen, zoals lasers tegen de schilden en kanonnen voor als de schilden neer zijn. Ook vind je hier een Bounty Board vol missies die je kan doen, waaronder het opsporen van een crimineel, het uitschakelen van een concurrent of het vermoorden van een aantal piraten.

Looks like we got us a Convoy!
Maar wat nou als je meer van handelen houd? Nou, dat kan natuurlijk ook. Dan is het zoeken naar welke goederen worden verhandeld tussen planeten en daar een goede handelsroute in vinden. Dit kost je wel even maar zodra je een winstgevende route hebt kan je lekker van systeem naar systeem vliegen en daarmee geld verdienen.

Kost je wel een boel tijd en zo’n route is natuurlijk niet risicoloos. Piraten kunnen je proberen te overvallen en dan ben je je lading kwijt. En als je niet zo van heen en weer vliegen houd kan je er ook voor kiezen om zelf je handelswaar te gaan verzamelen.

In dat geval kies je een uitrusting voor je schip met lasers om asteroïden leeg te halen. Je hebt dan ook een raffinaderij nodig om de metalen te verwerken en het kan zeker geen kwaad om even goed te zoeken naar een systeem welke nog vol goede metalen zit. En robots die voor jou de spullen verzamelen maakt het ineens een erg makkelijke manier om geld te verzamelen: Kopje koffie erbij, lekker relaxen.

To boldly go where no man has gone before
Want dat is nog een van de mogelijkheden om je mee te vermaken: Het ontdekken van nieuwe zonnestelsels. Je kan je schip uitrusten met speciale scanners en op ontdekkingsreis, diep de ruimte in. Schroef er nog een brandstof module bij en je kan de zonnen gebruiken om je brandstof bij te vullen.

Ontdekken is wel eenzaam werk. Vaak kom je in systemen waar nog nooit iemand is geweest. Je beloning? Elke planeet en ster levert je geld op. De echte beloning? Als jij de eerste bent in dat stelsel sta jij voor iedereen bekend als de ontdekker van dat zonnestelsel!

Want Elite: Dangerous is namelijk een MMO. Je speelt het spel met talloze andere spelers die allemaal hun eigen ding aan het doen zijn. Soms kom je iemand tegen maar hoe verder je reist hoe minder mensen er om je heen te vinden zijn.

Diepgaande Vrijheid
Elite: Dangerous zit tevens nog vol koersen, Power Plays en groeperingen. Als je in iemand aanvalt in een zonnestelsel kan het zijn dat een andere groep, in hetzelfde zonnestelsel of een om de hoek, dat fijn vind. Het kan ook zijn dat je met een aanval het volledige zonnestelsel achter je aan krijgt.

Op een grotere schaal zijn er groeperingen die proberen grip te krijgen op winstgevende zonnestelsels. Je kan je aansluiten bij de groepering die voor jou de beste bonussen heeft en dan meehelpen de macht van de groep te vergroten door missies te doen.

De prijzen van de handelsroutes veranderen ook als er door iedereen genoeg gehandeld wordt, of als een nieuwe groepering meer macht krijgt. Het kan ook zo zijn dat als jij vrienden bent met twee groepen en die zijn na een week niet meer de baas over een Zonnestelsel, je het ruimtestation daar niet meer levend in komt.

Het is leuke aan al deze opties is dat ze niet verplicht zijn. Als je niet deel wilt nemen aan een conflict doe je het lekker niet. Als je gewoon rustig wil minen of rondreizen kan dat ook zonder problemen. Je hebt de vrijheid om te kiezen hoe diep je in het spel wilt duiken, en afhankelijk van hoe levendig je fantasie is en

Nog lang niet alles
Ik heb er al meer dan 100 uur op zitten in het spel en ben nog een eind verwijderd van het zwaarste schip wat nu in de game zit. Natuurlijk had ik het liefste ook meegenomen in de review hoe het is om het spel “endgame” te spelen. Misschien dat we de kans nog krijgen van Frontier Developments, dan voeg ik dat nog toe.

Ook de ambitie die ze online uitstralen is groots. Ze willen toevoegen dat je eigen ruimtestations kan bouwen, op planeten kan rijden, in elkaars schip kan lopen en nog veel meer. Een vergelijkbare ambitieuze aanpak zien we bij Star Citizen.

Ze hebben in ieder geval wel een lekker frequente ondersteuning voor bugs en andere verbeteringen en er is nu al een erg goed speelbaar spel te downloaden. Recent toegevoegd is een PvP online vechtmodus waar je niet je schip op het spel zet, en de eerste DLC om op planeten te kunnen landen, heeft al een datum.

Toch ben ik,na het Destiny debacle, voorzichtig geworden met grootse ambities. Wat er nu concreet beschikbaar is, is een uitgebreid spel waar je uren in kwijt kan, voor de helft van de prijs van een AAA titel. Op de Xbox One kan je hem ook gratis proberen.