Review – God Eater 2: Rage Burst

De strijd van de God Eaters, zoals die van de leden van Blood, was afgelopen. De ‘Devouring Apocalypse “, ofwel de dreiging die de wereld zou hebben overspoeld, veranderde in een soort structuur bekend als de “Spiral Tree”, als gevolg van een zelfopoffering van een God Arc gebruiker.

En Op een dag gebeurt er iets vreemds in de “Spiral Tree”. De leden van Blood worden op weg gestuurd om samen met collega God Arc gebruiker, Livia Collete, op onderzoek te gaan. Terwijl de leden van Blood ieder hun eigen gevoelens over de “Spiral tree” hebben, zullen ze toch de “Spiral Tree” weer moeten confronteren …

God Eater 2: Rage Burst is een Japanse Role Playing Game die zijn oorsprong vond op de PSP en PS Vita. Maar beter gezegd … het is meer een Monster Hunter. Met schattig uitziende characters, welke mega grote zwaarden, hamers, messen of andere wapens dragen moet je de wereld bevrijden van de Aragami. Dat zijn monsters die de wereld hebben overgenomen en proberen de mensen uit te roeien.

De rode regen des doods

Maar waarom monsters, waarom vechten? Een paar jaar na het eerste deel wordt jouw character ook een God Eater. God Eaters worden uitgekozen om een wapen te dragen die de genen van de monsters bevat, die de mensheid proberen uit te roeien. Als een van de weinige overgebleven mensen, probeert jou character met zijn of haar team de monsters te verslaan. Je wordt onderdeel van een speciale unit die op pad wordt gestuurd om een virus te onderzoeken.

Er is namelijk weer een rode regen neergestreken over de wereld en deze lijkt weer een groot gedeelte van de mensen te teisteren en uit te moorden. Net als in het eerste deel hoor jij dus bij het laatste beetje hoop dat de mensheid heeft om te kunnen overleven. Met een team van andere God Eaters en onder de naam Blood Unit is het aan jou om dit te verwezenlijken.

De gameplay en combat systeem

Het spel speelt zich 3 jaar na God Eaters Burst af. Een nieuwe pandemie veroorzaakt door “Red Rain” heeft het Far East Branch aangevallen. Leden van de Special Forces “Blood”, zijn een onderdeel van Fenrir, wat het overkoepelend orgaan is. Zij leven in een mobiele basis, die bekend staat als ”Friar”.

Friar dient als een hub waarin jij vrij rond kan bewegen. In Friar staan diverse bondgenoten van je die je zullen voorzien van tips, missies en andere nuttige informatie. In dit schip kan je ook gevonden spullen opslaan, verkopen of geld uitgeven aan nieuwe spulletjes en upgrades voor je God Arc kopen. Een God Arc is jouw wapen, die allerlei verschillende vormen kan aannemen, zoals een zwaard, hamer of een zeis.

Ook kan deze transformeren in een wapen voor gebruik op afstand, zoals een mitrailleur, een sniper of een gigantisch kanon. Afhangend van welke vorm jij gebruikt, zal zullen bepaalde soorten vijanden vele malen sneller neer gaan. Een vijand met een dik pantser zal van een prikkend wapen niet veel merken, maar door flinke klap met een hamer zal zijn pantser al deuken krijgen, waardoor je mede-spelers meer damage kunnen doen.

De game-play is met name Hack & Slash in een kleine gesloten ruimte. De speelvelden zijn niet groot en zeer zeker niet divers. Dit zou kunnen komen doordat het eigenlijk een port is van de PSP/PS Vita naar de PS4/PC. Omdat dit het tweede deel is in de God Eaters serie is het eigenlijk wel aan te raden om eerst het eerste deel te spelen. Dit is in mijn ogen echt nodig, want in God Eater 2: Rage Burst wordt er weinig aan gedaan om nieuwe spelers kennis te laten maken met de wereld en de verhaallijn.

De gameplay wordt maar mondjesmaat uitgelegd, wat overigens ook weer leidt tot eigen ontdekkingen. Daarnaast wordt er echt verwacht dat je de basis van het verhaal begrijpt. In het geval van God Eaters moet gezegd worden dat het verhaal best interessant is om te volgen. Het typische van Japanse games is dat de characters erg seksistisch zijn gekleed en dat de game gebaseerd is op een anime serie. Deze serie is uitgebracht tussen God Eaters 1 en deel 2, van 2015 tot begin 2016. Dit houdt in dat het verhaal wel leuk is, maar niet zo super super super erg dat je je meteen jezelf helemaal in de lore wil storten.

Maar wat is er nou zo speciaal aan deze game?

De Blood Arts! Dit is een soort ultieme aanval die elk lid van Blood kan uitvoeren. Ook hier zijn veel verschillende soorten in die jij kunt toewijzen aan jouw character. Blood Arts zijn uitbreidingen van de zwaard/hammer aanvallen, die een verscheidenheid aan effecten aan vechtstijlen toe voegen. Sommige Blood Arts zetten bestaande aanvallen om naar nieuwe aanvallen en andere voegen extra functies aan bestaande moves toe. Ze kunnen worden ontwaakt door het gebruik van een close-combat wapen. De kans op ontwaken stijgt wanneer Aragami worden geraakt met de juiste aanslagen. Zo zijn er nog vele andere manieren om je Blood Arts te doen ontwaken.

Naast dit is een van de dingen waar God Eaters om bekend staat is natuurlijk het “Devour” gedeelte. Wanneer jij een vijand dusdanig verzwakt hebt, kan je deze door je God Arc laten opeten om zo krachtiger te worden of om nog wat extra spulletjes te vinden. Elke vorm die je God Arc kan aannemen kan weer krachtiger worden door diverse upgrades die je hier op kan uitvoeren. Dit systeem is heel erg uitgebreid en daarnaast ook nog eens erg leuk. Je kunt je hier urenlang in verdiepen en je merkt ook daadwerkelijk het verschil tussen elke vorm en de upgrades die je hier op kan toepassen.

Ook is er een online co-op modus aanwezig, waarin jij samen met een vriend diverse missies kan afronden. Dit is leuk voor mensen die graag online spelen. Dit (? Werkwoord) door de soms wat korte levels en het gebrek aan vrijheid om te kiezen hoe je iets wil aanpakken. Je zal altijd je vijanden met de borst vooruit aan moeten vallen, tactiek zal er niet aan te pas komen.

Mijn mening

Doordat de game een remake is en geen compleet nieuwe game die gebouwd in op de PS4 engine, lijken de graphics een beetje blokachtig. De characters zijn vrij hoekig en in mijn ogen lijkt het net als of ik naar een PS2 game zit te kijken. De speelvelden zijn erg klein en de variatie is zeer laag. Waardoor vrijwel alle gevechten op elkaar gaan lijken. Maar doordat de skilltree zo uitgebreid is kan je toch heel veel tijd besteden in de game.

Wat mij het meeste tegen staat is dat er en kinderachtige trekjes in de game zitten maar ook seksistische trekjes. Hierdoor vindt ik de PEGI score die de game heeft niet echt passen. Maar dat is mijn persoonlijke mening. Al in al is het een grappige game die je tussendoor kan doen, maar niet een game waar ik zeer veel tijd aan zou besteden. Bij mij thuis zou het namelijk een spel zijn die bij mij in een “vergeetelhoekje” zou raken.