Review – Gran Turismo Sport

Regelmatig denk ik met heimwee terug aan de late jaren negentig. De tijd waarin ik als groot Nintendo fan destijds toch besloot een Playstation aan te schaffen. En wel voor één game in het bijzonder. Namelijk Gran Turismo! Nu nog steeds krijg ik kippenvel over mijn hele lijf wanneer ik de typische Gran Turismo geluidjes hoor. Voor mij persoonlijk was het hoogte punt toch wel GT 3. De enorme stap die de game maakte destijds op de PS2 was echt bizar. Geen enkele racegame kwam ook maar een beetje in de buurt van deze GT.

Inmiddels is er enorm veel veranderd en moet GT het opnemen tegen games als Forza, Project Cars en Assetto Corsa. En zeker in het matige zesde deel wisten ze dit niet waar te maken. Met de komst van de PS4 en de X1 mocht je verwachten dat Polyphony er boven op zou zitten en met een fantastisch nieuw deel te komen voor deze nieuwe generatie consoles. Een deel dat de magie weer terug bracht van de eerste vijf delen.

Helaas lieten ze de fans wederom lang wachten, iets wat niet onbekend is bij Polyphony. Wazige geruchten over een Prologue deden te ronden maar werden niet concreet totdat GT Sport werd aangekondigd. Dit had de Prologue van het zevende deel moeten worden. Echter besloot de studio om er een volledige release van te maken vanwege de hoeveelheid content. Met dit idee werd dus ook de naam enigszins veranderd. Daar bleef het niet bij aangezien er ook een volledig nieuwe weg ingeslagen word. Een onbekende weg voor de echte GT fan.

In dit deel ligt de focus namelijk volledig op de multi-player ervaring. Iets wat bij GT op zijn zachts gezegd het ondergeschoven onderdeel is geweest. In geen enkel voorgaand deel wisten ze met dit onderdeel hoge ogen te gooien of ook maar enigszins in de buurt te komen van de concurrentie. Met dat in gedachte moeten we toe geven dat Polyphony enorme ballen heeft om zich hieraan te wagen.

En laten we dan ook beginnen met dit onderdeel onder de loep te nemen. Maar voor dat dit zover is moeten we eerst een twee tal filmpjes kijken waarin we onderwezen worden over sportief race gedrag. Dit maakt namelijk een behoorlijk groot deel uit van de online ervaring in GT Sport. Ik persoonlijk ben daar erg blij mee. Hoe vervelend is het wanneer je aan kop gaat in een multi-player race en er weer zo’n onbenul achter je rijd die bij de laatste bocht denkt “Ik ram hem wel even vol tegen de zijkant aan van de nummer één om zo zelf wel door de bocht te komen en als eerste te finishen” en jij vervolgens met lege handen in een grindbak staat te ploeteren.

Om het woord bij de daad te voegen worden de spelers niet alleen met deze filmpjes geconfronteerd, maar maakt dit ook deel uit van de uiteindelijke score. Naast je behaalde positie die word je namelijk ook beoordeeld op de manier waarop je die positie hebt bereikt. Als jij als een stuk onbenul over de baan heen jakkert en je de tegenstanders gebruikt om bochten te halen of het late remmen te compenseren dan zal je score hierdoor sterk beïnvloed worden. Uiteindelijk werkt het zelfs zover door dat je als onsportieve rijder op een bepaald moment alleen nog maar in lobby’s word geknald met je gelijke. Dit zorgt ervoor dat de serieuze rijders mooi gevechten kunnen houden op de baan terwijl de nozems lekker samen elkaar van de baan af kunnen raggen.

En dit onderdeel lijkt te werken al heeft het nog wel even tijd nodig om te settelen. In de lobby kunnen we kiezen uit verschillende soorten races en events. Bij sommige events kunnen we meteen lekker aan de slag terwijl we bij andere onszelf zullen moeten inschrijven voor specifieke datums en tijdstippen. Het is dus bijna aan te raden om je agenda naast je controller neer te leggen. Zo wou ik bijvoorbeeld deel nemen aan een fabriek event. Echter start deze race pas over drie weken en kon ik op die datum uit een vijftal tijdstippen kiezen. En je raad het al, dit viel precies op een dag dat ik niet kan. Wat dus inhoud dat ik maar moet afwachten wanneer er in de toekomst een vergelijkbaar event zal plaats vinden. Persoonlijk ben ik daar niet echt dol op.

Tot zover het multi-player onderdeel. Een goede GT game heeft namelijk tot nu toe altijd een fantastische single player ervaring weten te leveren. En hier slaagt dit nieuwe deel helaas niet in. Daar waar we bij alle voorgaande delen in de single player mode begonnen als een rookie in een cheap ass auto en ons gaandeweg omhoog moesten werken mogen we in dit deel alleen een aantal arcade achtige races rijden en wat ere metaal verdienen in aantal opdrachtjes. Ja er is nog een soort van rijschool wat we uit voorgaande delen kennen maar daar houd dan ook elke vergelijking met voorgaande delen op.

Voordat ik hier dieper op inga wil ik eerst nog even iets zeggen over de graphics, de physics en de overall feeling. Dit is in mijn ogen namelijk iets wat echt enorm belangrijk is. Zeker wanneer we het hebben over een racer die alleen voor de PS4 beschikbaar is. Dit betekend namelijk dat er een enorme hoeveelheid gamers zijn die een goed gevoel bij de game moeten krijgen door met een controller te spelen. Hoe goed de Physics bijvoorbeeld ook zijn in project cars 2, Ze zijn volledig onvergefelijk voor degene die met controller spelen. De meeste gamers hebben geen playseat met een luxe racing wheel om dit te compenseren. Zei zullen dus minder snel een goed gevoel krijgen bij dit soort games.

In GT Sport is dit in mijn ogen dik voor elkaar. De feeling is erg goed en benaderd realisme tot een vrij hoog level. Zelfs met de controller en wat instelling wijzigingen waarbij je geen hoog geleerde hoeft te zijn, kom je er goed mee weg. De echte sim racers met professioneel gereedschap zal wellicht zeggen dat het iets wat arcade aanvoelt maar over het geheel is er dus een goed balans. De uitzonderingen zijn er echter ook waarbij er enkele auto’s zijn die tamelijk wazig aanvoelen en reageren.

Ook qua looks is het meer dan dik voor elkaar. Ik durf zelfs de stelling aan dat deze game veruit de beste looks heeft van alle racegames  die momenteel op de markt zijn. Ik weet dat ik hiermee riskeer dat woedende Forza fans en Project Cars fans me gaan belagen. Om hen gerust te stellen wil ik erbij melden dat dit ook mede mogelijk is door de beperking in het aantal auto’s, tracks en content.

En dat is dan ook het moment dat deze review een iets andere toon krijgt. Naar mijn mening zijn 17 tracks en 160 auto’s dan ook erg karig te noemen. En het missen van een single player Carrière mode is in mijn ogen echt onbegrijpelijk. Ja we kunnen levelen, en ja we spelen daar die paar tracks mee vrij maar dit geeft echt geen enkele voldoening. We kunnen miles sparen en die verruilen voor wat kleine niets betekenende dingetjes. Maar echte optische en mechanische tuning kent de game niet. Ook het ontbreken van een degelijk schade model komt niet ten goede aan de game.

Concusie

Als ik kijk naar de concurrentie dan weet Project Cars toch echt met grote afstand GT te verslaan als het gaat om een sim racer. En ook als we kijken naar de hoeveelheid content dan moeten we toch echt de conclusie trekken dat Forza minstens vijf keer zoveel heeft te bieden.

Maar wat in mijn ogen misschien nog wel belangrijker is betreft een gevoel kwestie. Ik begon deze review namelijk met dat bijzondere gevoel dat de voorgangers mij gaven en nog steeds geven. Ik mis in dit deel gewoon die magie. Ik heb Prologue delen gespeeld van voorgangers die mij meer wisten te raken dan GT Sport. Ja ik vermaak me met de game, Ja ik wil al die opdrachtjes op goud zien te krijgen en Ja de multi player voelt goed! Maar voor die paar keer Ja zijn er minstens twee keer zoveel Nee te vinden! En dat is geen goed ding.