Review – Monster Hunter: World

Daar waar de ene game zich eenvoudig laat reviewen houd ik bij andere games soms mijn hart vast. Zo ook bij Monster Hunter. Al behoort deze serie tot mijn favorieten, ik moet wel toegeven dat het niet de meest eenvoudige game is om te beheersen. Laat staan om er in klare taal een review over te schrijven. Toch ga ik een poging doen om jullie te vertellen wat mijn ervaring en mening is.

Een rede waarom wij in het Westen wat moeite hebben met dit soort games is omdat wij dit soort games niet gewend zijn. Dit soort games zijn immens populair in bijvoorbeeld Japan maar zelden vind het zijn weg naar ons. En dat is echt zonde, want dit zijn games die ook hier enorm kunnen scoren, al moet je jezelf er wel even voor open stellen.

Gelukkig hebben velen dit al gedaan op de consoles van Nintendo waar games als Monster Hunter, maar ook bijvoorbeeld Xenoblade, erg populair zijn. Toch is Monster Hunter ooit begonnen op de PlayStation2 en is het dan ook een feest om te zien dat deze titel zijn weg weer heeft gevonden naar de PlayStation, daarnaastj ook nog even een bezoekje brengt aan de X1 en later dit jaar de PC. Al vind ik het persoonlijk wel jammer dat de Switch bij deze word over geslagen.

Maar laat me eerst iets gaan vertellen over het verhaal al is dit voor mij persoonlijk niet heel erg belangrijk, dit is immers niet waar het om draait in Monster Hunter: World. We zijn onderdeel van de vijfde vloot die onderweg is naar de nieuwe wereld waar onze hulp meer dan nodig is. Bijna aangekomen verschijnt er een enorm monsterachtig wezen die onze boot naar de bodem van de oceaan wil sturen.

Gelukkig overleven we dit en spoelen we aan op een mooi strand gelegen aan deze nieuwe wereld. En wat een wereld is het zeg! Tropische pracht en praal komen op ons af en tevreden verheugen we ons al op alles dat komen zal. Maar veel tijd om te genieten hebben we niet, de monsters en gevaarlijke wezens liggen al op de loer om ons te grazen te nemen. We worden gevonden en meegenomen naar het net opgerichte stadje dat onze basis vormt zoals we van Monster Hunter games gewend zijn. Het is nu aan ons om al het gespuis uit het land te verjagen en veilig te maken om nieuwe kampen op te slaan.

Ja, dat is waar deze titel om draait! De ene slacht partij na de andere. En wat het bijzonder maakt is dat dit eigenlijk geen enkel moment aanvoelt als een eindeloze grind met random loot. Elke missie geeft ons meer inzicht in hoe monsters te verslaan, in de geografie van het land en wat er te vinden is, En misschien nog wel belangrijker is dat het ons steeds weer een nieuw stuk land op levert om te onderzoeken.

En of we dit nou alleen willen doen of met een groep vrienden of vreemden dat volledig aan ons. Standaard word je namelijk in een lobby geplaatst met gelijkwaardige spelers, al is het per missie aan jou of je deze spelers wel of niet wil toe laten in jou sessie. We vinden in onze basis een soort van community hub waar we diverse opties tot interactie hebben en ook beschikken we over een S.O.S. baken waar we spelers tijdens een missie om hulp kunnen vragen. Als laatste is het ook mogelijk om missies te accepteren die andere spelers posten.

Ik wil even mijn lof uitspreken over de subtiele wijze waarop deze Munster Hunter coöp aspecten ge-integreerd zijn. Zo ben je er niet aan deze optie gebonden,. vallen de servers bijvoorbeeld plat of heb je zelf even geen connectie, dan zal het spel automatisch overschakelen naar een solo spel. Ook na een te lange tijd inactief gebeurd dit. Zoals ik al noemde is de keuze daarnaast volledig aan jou hoe jij je missies wil spelen. Dit is iets wat we niet in veel games zien.

Om al deze monsters te verslaan zijn natuurlijk krachtige wapens nodig. En de gamers die eerdere delen al gespeeld hebben zullen meteen een hoop herkenning hebben aangezien er veel bekends te vinden is. In het begin zijn deze wapens nog niet heel krachtig maar naarmate de monsters verslagen worden kunnen deze wapens en ook de pantser stukken ge-upgrade worden met de materialen die we van de verslagen monsters looten. Dit werkt nog steeds zoals we al kennen uit voorgaande delen al is er nu wel een mooie toevoeging. Zo kunnen we nu namelijk een wishlist maken van wapens en upgrades zodat we een melding ontvangen wanneer we de benodigde spullen bezitten. Dit scheelt heel wat wandelingetjes naar de lokale smit.

Ook kunnen we nu onze wapens downgraden om andere upgrades uit te proberen, wat ook erg prettig is wanneer een wapen na een upgrade opeens niet meer bevalt. Welke wapens en style je kiest zijn aan jou. Persoonlijk ben ik ze vergeten te tellen, maar volgens mij zijn er een stuk of vijftien verschillende wapens met ieder zijn eigen style.

Hetzelfde geld voor onze grote vriend en partner de Palico. Deze katachtige strijd en vecht met ons mee en staat altijd aan onze zijde. Dit is vooral erg prettig wanneer onze wapens weer eens bot zijn en geslepen moeten worden of wanneer ons levens balkje bijna leeg is en er een potion gedronken moet worden. Dit kost namelijk even tijd die je eigenlijk niet hebt tijdens een gevecht. En daar komt onze Palico om het monster even af te leiden zodat wij even dit momentje kunnen pakken. Ook vecht hij natuurlijk dapper mee en kunnen wij hem volledig naar onze wensen uitrusten.

Eerder noemde ik al de enorme dynamische gebieden waarin we rondlopen. Het is een stuk toegankelijker om materialen te scoren dan in vorige delen, al is het wel even een klus om deze gebieden te leren kennen en te weten waar je je bevind. Dit is overigens behoorlijk cruciaal voor jou. Zo zal je monsters tegen komen waar je de strijd op dat moment niet mee aan wil gaan. In het eerste gebied loopt er bijvoorbeeld een enorm sterke T-Rex rond die je zeker in het begin echt moet ontlopen. Wanneer je dan geen flauw idee hebt waar je bent is het dan ook lastig om tactisch te vluchten. Ook kun je de omgeving in je voordeel gebruiken om zo monsters te verslaan.

Wat mij wel enigszins tegen valt is de voice acting. Bij veel momenten is lijkt het alsof er niet de moeite is genomen om dit te gebruiken, wat een beetje aanvoelde alsof het een bug. En de momenten waarop dit wel werd toegepast was het niet altijd van een hoog niveau. Als we dan toch even over min punten hebben dan had ik graag gezien dat er iets meer mogelijkheden waren binnen het crafting systeem. Niet dat dit heel slecht is, maar in vergelijking tot de enorme game die we voor geschoteld krijgen is dit toch niet helemaal in verhouding met de rest. Wat dan wel weer erg tof is betreft het hunten van de monsters. het spoorzoeken en informatie vergaren over monsters is echt goed uitgewerkt. Als ditzelfde opging voor het beleven van de verhaal lijn in coöp dan denk ik dat deze game richting een perfecte score was gegaan.

Conclusie

Deze game is voor mij (en velen met mij) echt genieten. Het heeft zo veel te bieden en is zo uniek op zijn eigen manier. Niks is saai of gaat repetitief aanvoelen en voordat je het weet heb je tientallen uren in de game zitten.

De gebieden zijn echt fantastisch mooi al laten de cut scenes zo hier en daar wat te wensen over, helemaal wat betreft de voice acting. Hetzelfde geld voor het samen willen beleven van het verhaal. Hoe goed het systeem ook omgaat met het multi-player aspect, zo slecht werkt dit wanneer je samen met vrienden het verhaal door wil lopen daar je niet alles samen kan en mag doen.

Maar dit zijn maar kleine min puntjes ten opzichten van wat je allemaal wel krijg en wat allemaal wel meer dan goed is. Het spel laat zich heerlijk bedienen met prettige controls, duidelijk tutorials die niet vervelend aanvoelen en ten aller tijden terug te kijken zijn. Zo is Monster Hunter: World toegankelijk voor nieuwe gamers en voelt het vertrouwd aan voor de terugkerende gamer.

Voor mij is Monster Hunter: World alles wat ik er van gehoopt had en zelfs nog een beetje meer. Dus tijd om mijn Katana weer te slijpen en de fantastische wereld weer in te trekken!