Review – Resident Evil: Origins

Resident Evil… Inderdaad. Het is weer schrikken geblazen met een nieuwe oude Resident Evil. En deze keer gaat het om de Origins Collection. Hier vinden we, in mijn ogen, de twee beste delen terug op één disc. Deze keer hebben we namelijk Resident Evil en Resident Evil 0 op disc voor de Xbox One en PlayStation 4.

In het verleden hebben we al Resident Evil naar de laatste generatie consoles zien komen, maar deze samenvoeging maakt mij weer helemaal happy en brengt mij weer terug naar de tijd dat ik in het donker op mijn slaapkamer de good-old GameCube aanzette om deze games te spelen.

Natuurlijk is het zo dat Resident Evil voor Resident Evil 0 (Zero) op de markt kwam, maar ik vind nog steeds dat je dan toch eerst Resident Evil 0 dient te spelen voordat je met Resident Evil aan de slag gaat.

Als je met 0/Zero begint, dan speel jij de rol van Rebecca Chambers die onderdeel is van het STRAS-team (Special Tactics And Rescue Service). Nadat je op onderzoek gaat na een serie brute moorden in de Arklay Mountains (net buiten Raccoon City) moet de helikopter waarin de STARS leden zitten een noodlanding maken. Laat dit nu toevallig op dezelfde plek in het bos zijn waar een aantal andere moorden hebben plaatsgevonden.

Terwijl je op onderzoek bent kom je erachter dat de militaire politie onderweg was met een gevangene. Nu is het zo dat je op onderzoek gaat na de gevangen en het spoor leidt je naar de Ecliptic Express, een trein die ook midden in het bos tot stilstand is gekomen. Eenmaal aan boord merk je dat ook alle reizigers in de trein ook zijn vermoord, maar Resident Evil zou Resident Evil niet zijn als deze lijken weer tot leven komen.

Terwijl Rebecca op onderzoek gaat komt ze de man tegen die ze zochten, voormalige maninier Billy Coen, verdachtte van 23 moorden. Ondanks dat ze hem wil arresteren is het nu verstandiger om samen te werken en alle passasiers is de trein voor een tweede keer te laten sterven. Terwijl ze bezig is krijgen ze te maken met een onbekende man die boven op de berg het kwaad lijkt te beheersen. Deze man zorgt er ook voor dat de trein weer begint te rijden tot een snelheid die ver boven de veiligheidsnorm ligt.

Het is nu dan ook aan Rebecca en Billy om de trein weer tot stilstand te brengen voordat deze uit de bocht vliegt en crasht. Terwijl ze samenwerken merken ze dat ze veel verder komen als ze samenwerken in plaats van achter elkaar aan zitten om Billy op te pakken.

Gelukkig komen ze na deze chaotische treinreis aan bij het trainingsfaciliteit van de welbekende Umbrella Company. En daar is waar het echte avontuur begint en je er samen op uit trekt om zo ervoor te zorgen dat je al het slechts en het kwaad overleefd. Iets wat makkelijker gezegd is dan gedaan. Terwijl ze op onderzoek gaan komen ze er achter dat Dr. James Marcus het zogenaamde Progenistor virus heeft uitgevonden welke hij hierna combineerde met DNA om zo het beruchte T-Virus tot leven roept. En dit is dan ook waar alles mis gaat en alle zombies en mutanten tot ‘leven’ komen.

Ondertussen blijft Billy meerdere malen het leven redden van Rebecca en komen ze achter het verhaal van de Umbrella Comanpy en wat voor slechte plannen het had. Gelukkig vinden ze een uitweg en zijn ze klaar om voor altijd af te rekenen met het kwaad en de vrije wereld in te lopen. Tot het moment dat ze te maken krijgen met de beste mutant die ze tijdens hun ontsnapping zijn tegengekomen. Uiteindelijk komen Rebecca en Billy in aanraking Dr. Marcus, de man die achter de virus uitbraak zat. Ze zien nu waar Dr. Marcus toe in staat is, en dit is dan ook waar Resident Evil 0/Zero eindigt en Resident Evil begint.

En dan komen we aan bij Resident Evil, een game uit het brein van Shinji Mikami en deze game was misschien wel de grondlegger van het survival horror genre. En terecht, het spel was toentertijd veruit het spannendste spel dat je kon krijgen op de consoles en was absoluut een spel waar menig jonge gamer zelfs nachtmerries om kreeg, je kon er gewoon niet omheen en dan te bedenken dat wij hier in Europa een gecensureerde versie kregen (geen zorgen, je hebt niets gemist behalve iets in de openingsvideo).

Voor wie het niet (meer) weet speelt deze Resident Evil zich af in het Spencer Mansion. Het S.T.A.R.S. team belandt hier nadat een eerder team contact heeft verloren. Wanneer het Alpha team op onderzoek uitgaat en achter na wordt gezeten door woeste honden slaat de helikopter piloot op de vlucht en moeten Barry, Jill Valentine, Chris Redfield en Albert Wesker zien te overleven in het huis waar ze de restanten van het andere team aantreffen. Het is jouw doel om te overleven in het huis, het mysterie op te lossen en uiteindelijk te ontsnappen.

Misschien wel het ultieme cliché horror verhaal want er zijn honderden films en verhalen die zich afspelen in een verlaten huis waar zombies en andere wezens rondlopen echter eerlijk is eerlijk, Resident Evil speel je niet voor het verhaal (hoewel het soms dieper gaat dan het in eerste instantie lijkt en de serie eigenlijk al in het eerste deel hints dropte die zelfs in de meest recente Resident Evil naar terug greep). Resident Evil speel je om de sublieme sfeer en het afschieten van zombies.

De graphics zijn opgepoetst naar deze tijd, tenminste, de character models al is dat verschil voornamelijk in het feit dat ze er meer “smooth” uit zien in vergelijking met de Gamecube versie waar deze versie grotendeels op is gebaseerd. De achtergronden zijn wel aangepakt maar niet zoveel als je het vergelijkt met de character models. Zodra je namelijk dichterbij komt zie je toch wel duidelijk dat er niet zoveel aandacht aan is besteedt als aan de karakters en dan te bedenken dat je toch flink wat tijd in de buurt bent van die muren bijvoorbeeld omdat je op zoek bent naar verborgen objecten.

De deur animaties horen bij het spel en zitten er natuurlijk nog steeds in (hoort bij de serie), ze vallen onder de term “nostalgie”. Deze verborgen loading screens hadden best mogen worden overgeslagen of in ieder geval ook een oppoetsbeurt mogen krijgen. Het spel is dus een beetje tegenstrijdig op het grafische vlak.

Is het voor de fans leuk om het spel nu in HD te spelen met de achterhaalde gameplay? Absoluut, maar persoonlijk zat ik meer met het feit dat er op de graphics na eigenlijk weinig is veranderd, ik had bijvoorbeeld gehoopt op volledige vrijheid om mijn button lay-out aan te passen, maar dat is helaas geen optie, je hebt een paar schema’s maar die zijn niet helemaal wat ik optimaal vind. De vaste camera hoort uiteraard bij deze titel (mede vanwege de moeilijkheidsgraad maar ook de leeftijd) en geeft je eigenlijk constant het mooiste plaatje.

Waar het vroeger voornamelijk vanwege een technische limiet was en men het ook helemaal nog niet gewend was om de camera zo vrij te laten besturen en het iets toevoegt aan het beklemmende effect van het huis. Het is dus een beetje dubbelop, de besturing is namelijk redelijk ouderwets, maar het is voornamelijk een kwestie van wennen.

Wat misschien wel de (nieuwe) gamers tegen het zere been aan zal schoppen is het feit dat je maar beperkt kan saven. De bekende typemachines waarvoor je een inktlint moet zoeken zitten er namelijk gewoon in en Capcom heeft dan ook bewust niet het save systeem aangepast aan de moderne tijd, het is namelijk met recht een survival horror titel te noemen en je moet dan ook bewuste keuzes maken of je wel of niet besluit om te saven. Het zorgt voor een extra laag spanning of je wel of niet verder wilt gaan omdat je het risico loopt dat je misschien wel een flink stuk terug kan worden gezet als je besluit om je linten te bewaren. Het is een van de keuzes die je moet maken en het risico wat je misschien ook wel moet nemen.

Naast het afschieten van diverse monsters draait het spel ook voor een klein gedeelte om het oplossen van puzzels, het zijn geen hersenkrakers maar het is weer eens wat anders dan van punt A naar punt B lopen en daarbij eigenlijk geen uitdaging tegen te komen, het zorgt voor wat afwisseling in de lange gangen waarin je hoopt geen tegenstander tegen te komen.

Hier komt overigens wel de grootste tekortkoming van Resident Evil pijnlijk naar voren, want de vaste camera zorgt er voor dat hij af en toe verspringt wat bij sommige puzzels bij extra frustratie kan zorgen, een frustratie die eigenlijk constant in de serie heeft gezeten toen men nog gebruik maakte van dit systeem en wat eigenlijk blijft frustreren, maakt niet uit hoe vaak je bij de oudere edities van de eerste Resident Evil het hebt gehaald, ook nu nog zal je misschien soms wel vloeken van frustratie omdat de camera weer is gedraaid en je de verkeerde kant op beweegt.

Wat misschien wel belangrijker is bij survival horror titels is tegenwoordig is niet zozeer wat je ziet maar eerder wat je hoort, vooral bij de oudere spellen waar het gewoon veel resources vrat om veel in beeld te brengen werd dat vaak gecompenseerd met geluid wat voor een beklemmende sfeer kon zorgen, helemaal wanneer je bezig was met voorzichtig de zombies te ontwijken en je opeens het gekreun hoorde.

Was het toendertijd al even spannend en zat je al op het puntje van je stoel, met de geremasterde 5.1 soundtrack zit je helemaal op het puntje van je stoel al heb je nu in iedergeval een beetje een indruk waar het geluid vandaan komt. Heerlijk gewoon, misschien wel het beste van het hele spel om mij diep in het spel te trekken.

De oudere gamers zullen waarschijnlijk nog meer genieten van het spel vanwege de nostalgie die aan het spel kleeft en de goede herinneringen die het voor velen terug brengt waarbij ze terug gaan in de tijd toen ze misschien wel op hun eigen kamertje in de nacht het spel zaten te spelen op een klein televisietje.

Helaas kan een spel niet puur worden beoordeeld op een gevoel van nostalgie, tenslotte zou dan bijvoorbeeld een spel als Thief bij sommige gamers al gelijk een dikke 10 krijgen en we weten allemaal hoe het uiteindelijk afliep met de laatste titel in die serie. Nee, net als iedere titel moet ook Resident Evil: Origins vechten voor zijn cijfer en met die besturing heeft het spel echt zijn best moeten doen maar uiteindelijk is een 8,2 zeker niet een slecht cijfer.