Review – Street Fighter V

Hadouken!!! Dat is toch wel het eerste wat er bij mij opkomst als we het over Street Fighter hebben. Maar ook met name het groene monster Blanka heeft een speciele plek in mijn game verleden. Wat heb ik toch een heleboel uren doorgebracht met Blanka…

Maar dat was vroeger, inmiddels hebben alle games bijna een ontwikkeling doorgemaakt die er voor zorgen dat niet alles meer was zoals vroeger. Iets wat niet per direct een negatief iets hoeft te zijn natuurlijk. Nu is het zo dat mijn favoriete Street Fighter game (Street Fighter II Turbo: Hyper Fighting) gelukkig voor een groot gedeelte hetzelfde is gebleven qua personages waar je mee kunt spelen. Oke, ze zien er beter uit dan het 16 bit tijdperk, wat logisch is, maar in de essentie zijn het nog steeds dezelfde personages. Dit zorgt ervoor dat je dan ook makkelijk de games weer oppakt (En mocht je toch nog een beetje weer moeten wennen aan de game, daar hebben ze bij Capcom goed aan gedacht. Want wat dacht je van een korte tutorial om weer bekend te worden met de game. Iets wat wel makkelijk is voor de gamers die het al een tijdje niet meer hebben gespeeld, maar ook voor de nieuwkomers natuurlijk).

Iets wat ik wel mis in de game, als je kijkt naar de personages, dan heeft het met name te maken met de personages die in de game zitten. Er zitten nog genoeg in, maar de personages die het voor mij leuk maakten, Guile, Blanka en Sagat bijvoorbeeld.  Ryu en Ken zien we nog steeds voorbij komen, iets waar je ook niet om heen kunt in een Street Fighter game, wat tevens het uitblijven van de andere personages een beetje goed maakt, maar ik blijf hier wel een nare bijsmaak aan over houden.

Nadat je de tutorial hebt doorlopen kun je direct vol aan de bak gaan. Het is dan aan jou waar je voor kiest, je kunt lekker offline tegen vrienden aan de slag gaan, maar ook online en zelfs een story mode is waar je voor kunt kiezen. Ik zelf ben voor de story mode gegaan. Nu is het zo dat ik er niet vanuit was gegaan dat het een diepgaand verhaal zou zijn, het zijn dan ook drie gevechten met een kort verhaal tussendoor om wat meer over het karakter te weten te komen. Maar van de andere kant, het is een fighter. die staan nooit bekend om de spannende diepgaande verhaalllijnen. Het is dan ook eerder een leuke optie dan een groot onderdeel van het spel. Je leert in het kort de achtergrond van een personage kennen zodat je het een beetje kunt plaatsen in het Street Fighter universum.

Nadat we hier bekend mee zijn gaan we direct door met de single player, dit doe ik met name omdat ik mijzelf nog niet helemaal klaar acht voor het grotere online werk. Maar nadat ik een aantal potjes heb gespeeld merk ik toch wel dat het mij soms wel heel erg makkelijk wordt gemaakt. Met andere woorden, tijd om online te gaan, wetende dat ik aan alle kanten word afgemaakt. En dat is dan ook waar het grote verschil in zit met het kwalitietsniveau van de tegenstanders, maar ook de aanpassingen in vergelijken met het vorige deel is het duidelijk zichtbaar.

Persoonlijk vind ik de online opties dan ook minder dan in Street Fighter 4. Om maar te beginnen met de battle lodge. De is nu maar voor twee personen, in tegenstelling tot de vorige game. Een kleine aanpassing, maar dit pakt niet altijd even goed uit. Daarnaast is het zo dat de casual en ranked matches altijd worden gespeeld met je favoriete personage. Nu is het zo dat een personage niet voor niets je favoriet is, maar makkelijk wijziginen is niet helemaal aan de orde.

Daar in tegen heb je wel een menu waar je de replay’s kunt bekijken en mensen kan toevoegen als favoriet, iets wat overigens ook tijdens een gevecht kan worden gedaan.

Al met al lijkt deze Street Fighter V een afgeslankte versie te zijn met kleine aanpassingen. Sommigen zullen even wennen zijn, maar daarintegen zijn er weer nieuwe opties toegevoegd die ervoor zorgen dat het een online battle wel weer leuk maakt en het makkelijk is om anderen toe te voegen als favoriet.