Review – The Journey Down: Chapter Three

Al zijn point and click adventures niet geheel mijn ding, Ik kan ze zeker wel waarderen. Nu is er in dit genre een hoop rommel en mislukte projecten te vinden. Maar zo af en toe komen er ook titels voor bij waar ik van kan genieten. En om met de deur in huis te vallen, behoort The Journey Down zeker in het rijtje met zeer geslaagde projecten!

In 2010 zag deze titel voor het eerst het dag licht als een gratis beperkt point & click avontuur. Langzaam aan ontstond de trilogie, en nu is dan eindelijk het moment waarop de fans zaten te wachten. Het laatste ontknopende deel!

In het eerste deel een jaartje of vijf geleden maakte we kennis met Bwana en Kito die de speurtocht naar en door “The Underland” aan gingen. De afrikaanse Style, de humor en de grafische style zorgde ervoor dat deze game zich echt wist te onderscheiden in dit genre. Nou ga ik niet uitgebreid het verhaal vertellen van de delen want ik ben van mening dat dit iets is wat je zelf moet gaan beleven als na het lezen van deze review het je aanspreekt!

In plaats daarvan wil ik meer iets vertellen over de keuzes die zijn gemaakt en betrekking hebben op de gameplay, en ik zal dit kort houden.

In de meeste point & click games zien we namelijk dat je van scene naar scene loopt en je in een statisch beeld de juiste dingen moet aan clicken. In sommige van deze games krijg je de vrijheid om door ruimtes te verplaatsen en items te vinden. Dit zijn de dingen die mij vooral storen aan dit type game. Gelukkig heeft SkyGoblin ervoor gekozen je in een fictieve wereld neer te zetten waar je min of meer de vrijheid krijgt om er door heen te wandelen.

Natuurlijk zal je soms bepaalde items moeten zien te vinden en te combineren om verder te komen maar het beperkt zich in ieder geval niet tot een enkele ruimte. In het eerste deel was dit al meteen wennen. Hier had je namelijk in een haven meteen een stuk of zeven locaties waar een enorme hoeveelheid was aan interactie en waar je al een leuk item balkje vol kon verzamelen. Niet iets wat ik bij dit genre meteen verwacht. En dit mag je positief op vatten.

In dit derde en laatste deel is ervoor gekozen om in eerste instantie je wat meer te leiden, dit ervaarde ik als heel prettig. Je komt iets beter in het verhaal en word niet meteen overstroomd met keuzes en oriëntatie van ruimtes.

Echter is dit van korte duur wanneer we met een soort van metro de stad gaan bezoeken en we weer ouderwets alle kanten op kunnen en er een massa aan interactie mogelijk is. We komen daar ook weer oude bekende tegen en een flinke dosis aan humor. Al onderzoekende en puzzelend ontvouwd het verhaal zich die wederom ijzersterk in elkaar zit.

Ik zei al dat ik het kort ging houden, en nou is dit genre sowieso niet iets waar je 1500 woorden over kan schrijven. De rede dat ik het zo kort hou is gewoon omdat ik graag wil dat jullie zelf deze game gaan beleven. En mocht je eerdere delen nog niet gespeeld hebben dan raad ik je dit met klem aan omdat anders het verhaal je volledig zal ontgaan.

Conclusie:

Wat is er nou belangrijk om te weten over deze game! Als eerste dat je behoorlijk veel vrijheid hebt en het meer draait om het beleven van het verhaal (zoals we bijvoorbeeld ook in Teltale games zien) dan dat het draait om suf met je muis op dingetjes klikken.

Ondanks dat zal je tegen flink lastige opgaves aan lopen waarbij je in eerste instantie geen idee hebt hoe verder te komen. Dus naast de beleving is er genoeg uitdaging te vinden.

Het verhaal is ijzer sterk en de karakters zijn erg tof. Dit gaat ook op voor deze fictieve wereld! De humor en de grafische style maken het voor mij helemaal af. Behoorlijk positief dus.

Maar er zijn ook altijd wel min puntjes te vinden. Zo zie ik bijvoorbeeld grafisch gezien weinig tot geen verbetering ten op zichten van het eerste deel. Niet dat dit heel erg belangrijk is in dit genre, maar op sommige momenten irriteerde ik me toch lichtelijk aan de resolutie. Helemaal door dat de art gewoon erg tof is en ik dit echt graag van mijn scherm had willen zien af spatten.

Het zelfde geld eigenlijk voor de vioce acting. De karakters zijn zo tof, en de stemmen en accenten passen er zo goed bij. En toch kwamen ze wat mij betreft niet altijd even goed uit de verf. En dit heeft puur met de kwaliteit ervan te maken.

Maar de positieve punten overheersen zo enorm dat dit al snel vergeten en vergeven is. We moeten ook niet vergeten dat dit door een kleine studio met een heel beperkt budget is gemaakt. En daar verdienen ze wat mij betreft een buiging voor!