De eerste versie van de nieuwe Toyota-rij-achter-mij-aan-app bleek ook niet geheel bug vrij…
Er zijn veel game series uitgekomen in de afgelopen jaren. Velen met geweldige features en gameplay welke elke versie beter werd. Maar helaas verschijnen er ook minder goede eigenschappen in die games, soms in de vorm van vreselijk storende bugs.
Na jaren gamen begint het mij op te vallen dat er patronen lijken te zitten in wat voor bugs er telkens terugkomen in bepaalde versies en updates. Het lijkt bijna alsof het gepland wordt.
Willen ze niet leren van eerdere fouten?
Mijn eerste voorbeeld is het spawnen in sommige shooters. Toen die dingen net werden ontwikkeld kwam het nog wel eens voor dat de plek waar je tot leven kwam erg dicht in de buurt van de tegenstanders was. Dit hebben ontwikkelaars in de afgelopen jaren steeds beter doorontwikkeld.
Toch krijgen games, zoals Call of Duty en Medal of Honor, het voor elkaar in nieuwe releases het spawn mechanisme weer terug naar af te brengen. Iets wat ze na een aantal updates oplossen, maar in de versie erna is het weer terug.
Ughghhhhh Maar ik spawnde net….
Bij Titanfall lijkt dit nu precies andersom te gebeuren. Toen de game net uitkwam spawnde ik bijna altijd achter mijn teammates. In de laatste update spawn ik veel vaker in de loop van een vijand, met op de kaart geen teammate te herkennen. Toch raar, want je zou verwachten dat ze zo’n aanpassing goed testen.
En in FIFA 14 heb ik net voor de launch van FIFA 15 ineens matchmaking met teams die te ver van mijn kwaliteiten afliggen, iets wat 2 maanden terug niet het geval was. Dit gebeurde de versies ervoor ook.
Zijn ze gewoon een beetje dom?
Erg bijzonder was de Launch van Battlefield 4. De game kwam uit en een heleboel features die in deel 3 zaten waren verdwenen in deel 4. Ze gooiden de controls op de consoles behoorlijk om, om dit later weer te herstellen.
Tevens waren squads voordat je in een server zat verdwenen, iets wat een erg gewaardeerde feature was in Battlefield 3. Een feature die een paar maanden later terug was en gepromoot was van: “We hebben weer wat nieuws toegevoegd!”. Ze negeren compleet het feit dat dit een default feature in Battlefield 3 was.
Ook het stukje van servers kunnen huren lijkt als een mirakel gebracht te worden. “Kijk nou! Je kan servers huren! Had je nooit gedacht he?”. Euh jawel? Dat kon in Battlefield 3 ook al! En alle kritiek die later daarop onstond is niet verwerkt in een verbetering van het concept wat er nu wordt aangeboden.
Verkeerde prioriteiten dan?
Bugs die gemeld worden aan dovemans oren lijkt ook een prachtig fenomeen op het internet te zijn. Overpowered wapens in Call of Duty en blijvende spawnproblemen worden minimaal aangepast of lijken compleet genegeerd te worden. Er zijn zelfs gevallen dat bugs met een 5000+ man petitie gemeld worden waar niets mee wordt gedaan.
En in de games rond Elder Scrolls en Skyrim heb je op forums herhaaldelijk terugkerende issues met de Quests ingame, iets wat elke versie kende. Wordt amper tot niet opgelost en in de versie er na zijn ze weer terug. Terwijl het dezelfde teams zijn.
En neem FIFA weer als voorbeeld. Keepers die de bal negeren, spelers die je omver kan trekken zonder overtreding, bizarre overtredingen. En dan is de focus van Fifa 15 op het inscannen van de hoofden van voetballers. Het lijkt bijna alsof meer pracht en praal ons gelukkiger maakt dan een soepel lopende game. Graphics before Gameplay…
FIFA 16 zal een dynamisch kapsel tonen voor Ronaldo wat 20x per wedstrijd anders is, net als in het echt! Reserveer nu!
Of zit er meer achter?
Misschien is het standaard marketing, maar veel games promoten hun nieuwe versie met veel pracht en praal! Nieuwe features, gimmicks en vooral veel tweaks! “Speelt nu nog soepeler”, “Betere ontwikkelde wapens” en “Betere map designs”. Maar met een release cyclus van minder dan 3 jaar, is het behoorlijk moeilijk om het steeds maar beter te maken.
Als je eerst iets slechter maakt is het ineens een stuk makkelijker om het beter te maken.
“Hoooo Bas, ik ben een gamer, geen Alu Hoedje. Zeg je nou echt dat er een duister groots plan achter zit?”
Misschien wel. Deze markt gaat om heel veel geld. En als jouw doelgroep de game pas een paar maanden later koopt, omdat er toch niet veel veranderd en verbeterd is, kost je dat veel omzet.
Tevens zitten er achter de grotere publisher veel aandeelhouders die voornamelijk uit zijn op het verdienen van meer en meer geld.
Ik ga op geen moment zeggen dat de bouwers van de games met enthausiasme je game aan het verpesten zijn. Ik denk wel dat er meer speelt in zo’n studio dan alleen een boel enthousiaste developers die een geweldige game neerzetten.
Yahtzee zegt in zijn Zero Punctuation filmpje over Titanfall sarcastisch dat de ideale gamesindustrie voor dat soort mensen er eentje is zonder spelers erin.
Maar is het nodig?
Het gros van de mensen op het internet is goed in kritiek leveren. Vaak zonder veel onderbouwing en veel te kort door de bocht. Helaas werken goede argumenten nauwelijks om dat soort kritiek te minderen.
Inspelen op die kritiek maakt het mogelijk dat je de kritiek ook kan sturen naar waar jij het heen wil.
Denk aan een donkere ruimte met daarin een grote bouwlamp en een aantal gloeilampen. De gloeilampen zijn er wel maar je aandacht gaat direct naar de bouwlamp toe.
Als je bewust je game saboteert of de werkelijk dusdanig verdoezelt met onzin zorg je er voor dat je het beeld van de mensen vormt in de richting die jij wil. En dan kan je met je grote PR afdeling de gamers hypen en enthausiast maken over dingen die ze eigenlijk al hadden.
Kijk naar Titanfall, die game werd zo enorm gehyped dat je er bijna door van je stoel geblazen werd. Maar uiteindelijk betaal je 60 euro voor een Multiplayer-Only spel dat erg oogt als Call of Duty. Enja, wat robots.
Voor 60 euro krijg je ook Assassins Creed, met veel minder terugkomende bugs. Of Destiny, een groots avontuur waar je weken mee bezig bent met enorm veel innovatie erin.
Gamers? Niet zomaar een zak geld om uit te graaien!
Eigenlijk is dit onze eigen verantwoordelijkheid. En mogelijk schrijf ik dit voor een publiek wat dit al weet. 80 procent van de wereld is erg dom. En zolang die 80 procent niet écht kritisch is op wat ze aankopen zullen er altijd grote partijen zijn die alles uit de kast zullen halen om ze leeg te plukken.
Het enige wat ik kan doen met dit artikel is de lezer alert houden op dit soort gedrag en hopen dat er genoeg uitgevers blijven die blijven innoveren en groeien.
♫ “Misschien is alles in game nu alleen pracht en praal. Toen ik werd geboren ging het vooral om ’t verhaal” ♫
Aan de andere kant van het spectrum heb je ook games als Metro 2033.
In armoedige omstandigheden in een voormalig Sovjet land wisten zij een game neer te zetten die je in een prachtig verhaal trekt. En deze game is neergezet met matige graphics maar dat werd uitbundig gecompenseerd met hoe ze het verhaal en de spanning weten op te bouwen.
Gelukkig zijn er dit soort ontwikkelstudio’s die de boel durven om te gooien en een heleboel Indie studios die met crowdfunding iets prachtigs neer weten te zetten. Ik hoop dat de toekomst ons nog veel games gaat bieden die leuker, mooier en beter zijn dan de voorgangers.