Je kent ze vast en zeker wel. Van die oude mannetjes die ergens bij staan te kijken (ongeacht wat het ook is) en ze zeggen: Tja jongen, vroeger, ik weet nog wel toen ik zo oud was als jou. Toen ging het allemaal anders. En het enige wat ik toen dacht is: het zal wel, ga lekker iemand anders lastig vallen!
Op zich niks raars mee zou je denken. Maar hoe gek het misschien ook klinkt, ook ik betrap me er soms zelf op dat ik het ook zeg. Natuurlijk gaat het dan niet over de bouw van een (vul hier een willekeurige hangouder locatie in), maar ik heb het wel eens over als ik kijk naar de game-industrie. Niet dat ik mezelf als een wijze oude man beschouw die al van alles heeft meegemaakt, maar het is wel zo dat ik toch wel heel wat heb meegemaakt en ook een groot gedeelte van mijn vrije tijd in deze virtuele wereld heb doorgebracht.
Nu noem ik het wel wereld, maar vroeger was het toch iets compleet anders dan dat het tegenwoordig is. Want, ja, nu gooi je snel je PC of console aan, dat is 1 druk op de knop en je kunt alles spelen wat je in huis hebt liggen of op de HD hebt staan. Maar vroeger, je weet wel, toen de mist nog zo dik was dat je je fiets er tegenaan kon zetten, dat de regenboog nog zwart-wit was, de Hells Angels nog op de fiets kwamen, en ga zo maar door.
Maar goed, het vroeger waar ik het over heb, dat is dan ook zeker niet het begin van de personal computer. Want zelf daar ben ik nog niet oud genoeg voor. Maar goed, mijn opa heeft ook nooit de eerste Ford zien rijden, en hij heeft het ook wel over de oude auto’s van vroeger. Dus ik ga er vanuit dat ik in deze tak van sport ook wel degelijk mijn woordje mag doen.
Zelf ben ik wel opgegroeid met leuk tape decks om van die super games te spelen. In mijn ogen waren het toen al super games. En toen was eindelijk zo ver. Een aantal jaren later kregen we zelf ook een personal computer thuis. Het ging hier toen om een nieuwe, snelle PC, namelijk een ‘386’. Of te wel, een processor die 20 MHz haalde! Ik weet dat de meeste waarschijnlijk denken dat het niet heel erg veel voorstelde, maar geloof me, back in the day was je “de man” met een 386 in je huis. En daarnaast hadden we ook nog eens twee speakers, dus niet meer de 16 bit krakende geluiden die uit de PC kwamen. Je kon ook echt onderscheid maken tussen een… uh, tja.. eigenlijks stelde het niet veel voor, maar je had toch net even iets meer geluid dan standaard. Dit is dan ook voor mij de periode waar ik toch best veel games heb kunnen spelen. En dan heb ik het niet over eerste de beste games, maar echte games waarbij je soms uren bezig was zonder dat je echt wist wat je moest doen. Want Engels had ik nog niet gehad op school en dus deed ik maar wat waardoor ik toch net iets verder kwam.
Natuurlijk zijn er dan ook altijd van die games die je echt je hele leven bij blijven. Voor mij was dit de game Stunt Driver. En dan was niet vanwege het uitgebreide verhaallijn, want daar deden we toen nog niet aan. Het was een hele simpele game met maar 1 doel. Je moet zo snel mogelijk rondjes afleggen op het circuit. En de fun zat hem niet in de tijden neerzetten, maar in het maken van het circuit. Want ook al draaide de game nog steeds in DOS, je had al wel een editor functie in de game zitten. Wat ik dan ook meestal deed was de snelste auto pakken, een paar loopings achter elkaar plaatsen en daarna een gigantische schans. Dit zodat je soms wel 20 seconden door de lucht vloog voordat je op de grond terecht kwam. Dit was dan ook vaak het startpunt voor de baan, zodat je daarna er van alles achter kon bouwen en nog gekkere sprongen kon maken. Zolang je maar niet van de baan vloog, want een scheur in de voorruit betekende dat je af was.
Het was toen inderdaad allemaal anders en simpeler dan tegenwoordig. Helemaal omdat ik zelf ook nog de tussenfasen heb meegemaakt. Deze begin dan ook voor mij op de NES. Wie kent Super Mario Bros en Duck Hunt dan ook niet? Tegenwoordig is met name Mario nog steeds een grote speler in de game industrie, maar ik vond juist de techniek achter Duck Hunt zo fascinerend. Hoe kon de tv nu zien waar ik op richtte? Dat waren de vragen waar ik mij toen mee bezig hield. Ok, SMB uitspelen deden we ook wel eens voor de fun dankzij de bekende speedruns. Maar Duck Hunt, dat was pas een techniek, voor mij op dat moment althans.
En daarna ging het al snel, van de NES naar de SNES, toen kwam de PlayStation 1 en een paar jaar later de PlayStation 2. Dat is ook voor mij toch wel een console geweest die heel veel heeft veranderd in mijn ogen. als eerst stapten ze af van de cartridge en konden we nu disc’s in de console stoppen. Iets wat natuurlijk al nieuw was, En de grafische kracht was op dat moment ongekend. Wat een prachtige games waren dat toch. Gran Turismo was dan ook het hoogtepunt van die generatie. En voor de mensen die de game hebben gespeeld weten waarschijnlijk wel hoeveel indruk de game op je maakte. Daarom kan ik het ook niet laten om toch maar eens een plaatje erbij te pakken om nogmaals te genieten van de grafische hoogstandjes! Gamers, pas op, schrik niet, maar dit was voor de PlayStation 1 toch wel echt een topper!
Dit was de periode waarbij je met je vrienden naar de bieb ging om daar de magazine’s in te lezen. Want we wisten niet beter dan dat deze magazine’s je precies konden vertellen welke games er volgende maand in de winkel lagen. Niks geen jaar van te voren al dingen lezen. Gewoon lezen, over 2 weken ligt de nieuwe FIFA in de winkel (of te wel, je moest altijd je zakgeld bewaren voor een game die je niet aan zag komen). En het mooiste was natuurlijk de pagina’s met de codes erop. Daar liep je door de bied met je gameblad en ging je de pagina’s kopiëren zodat je ze thuis kon uitproberen. Want wie wilde er nu niet dat de klok niet doorliep tijdens een level of dat je gewoon niet dood kon gaan. GOD MODE = WINNING! 😀
Daarna kwam toch al langzaamaan het internet op komst en konden we het steeds vaker terug vinden in de PlayStation 2. Zo kon je in de FAT versie nog een aparte blok kopen die je dan achter in de PlayStation 2 kon schuiven om zo online te kunnen gamen. Verwachte er alleen niet al te veel van, want het online gamen van toen is verre van wat het nu is. Alles zat op dat moment nog in de kinderschoenen. Sterker nog, volgens mij was S.O.C.O.M. één van de eerste games waarbij je ook door middel van je headset samen kon praten om zo de game het beste uit te spelen en samen te werken. al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik het 1 keer geprobeerd heb, maar daarna maar snel de headset weer weggelegd heb. Wat was het gelud toch bagger toen zeg, plus soms had je zo’n vertraging op de lijn dat het juist niet handig was tijdens het gamen. Maar toch is het wel goed om te zien dat toen toch al anders werd gedacht door de grote bedrijven achter de games. Wil je meer omzet behalen, zorg dan dat je uniek bent en mensen iets kunt bieden wat ze nog niet kennen. En dat is dan ook de periode waarop het online gamen het levenslicht zag voor de consoles.
Een paar jaar later speel ik niet meer op de PlayStation 2 maar ging ik via de PlayStation 3 al snel naar Xbox 360. Niet omdat ik de PlayStation 3 een slechte console vind, maar op het moment van release zat ik maar te wachten op al die prachtige spellen. En overal om mij heen zag ik iedereen de mooiste games spelen, maar niet op de PlayStation 3, vandaar de snelle overstap. En uiteindelijk heb ik toen toch ook maar de stap genomen. Want gamen is leuk, maar samen was het toch veel leuker. Eerst met een aantal vrienden en later heb ik toch maar mijzelf aangemeld bij een forum genaamd OldSkoolNL. Oudere gamers die toch serieuzer met gamen omgingen dan de jongere gamers. Spelen om het spelen en niet altijd om het winnen zeg maar. Wat soms ook best wel leuk kan zijn, maar ik wilde gewoon ook in de avonden lekker gamen en niet gefrustreerd met de controller in je hand zitten vanwege de quiters. Naast de vele gamers die ik daar heb leren kennen heb ik ook Weerwolff daar leren kennen, een dame die veel indruk op mij maakte en nog steeds doet. Inmiddels ben ik dan ook gelukkig met haar getrouwd. 😀
En dan zijn we nu inmiddels aangekomen in het tijdperk van de tegenwoordige tijd. Ik moet zeggen dat je mij echt niet hoort klagen hoor (meestal niet dan). Gisteren bijvoorbeeld, ik had nog even Dying Light gespeeld met een paar vrienden die niet om de hoek wonen, voor Nederlandse begrippen dan, maar toch is het dan wel fijn als het regent, waait, de temperatuur rond het vriespunt ligt en je toch gezellig “samen kunt zijn”. Maar deze gezelligheid zorgt er toch ook wel weer voor dat je anders tegen dingen aan kijkt, sterker nog, sommige vrienden van mij kan ik beter een berichtje via de PlayStation of Xbox versturen. Die lezen ze sneller dan dat ik een e-mail of WhatsApp naar ze stuur. Het is echt een complete eigen wereld als je tegenwoordig iets meer dan recreatief aan het gamen bent. Niet data ik het erg vind, maar het is wel compleet anders dan “vroeguh”.
Maar de hele game-industrie is dan ook compleet veranderd. Het grootste verschil is denk ik nog wel de manier waarom de ontwikkelaars/uitgevers met de gamers omgaan. Natuurlijk zitten er altijd wel een aantal bedrijven bij die trouw zijn gebleven aan hun achterban. Maar het feit dat sommige studio’s al 6 maand voor de release van de game je geld al willen. Natuurlijk word het niet altijd in deze direct manier ingezet, maar vaak is het in een leuk jasje verpakt: Pre-order nu en krijg een gratis skin, of € 5,- euro korting op je season pass. Allemaal leuk en aardig, maar wat moet ik dan met een skin? Maakt dat de game zoveel beter dan voorheen? Ik kan me nog een tijd herinneren waarbij je juist een speciale skin kreeg als je de game op het aller moeilijkste niveau had uitgespeeld. En wie wilde er niet graag dat roze pakje unlocken in Rainbow Six Vegas? Dan was je echt een multiplayer beest. Mannen met roze pakjes wilde je dan ook gewoon niet in de lobby hebben als je bezig was. Dat was juist om te laten zien hoe goed je was.
Epic Edition? Wat is er Epic aan dan? Een bèta code is verre van Epic!
Tegenwoordig komt het niet meer op alle skills aan, zolang je maar je portemonnee wil trekken kun je ook blijkbaar krijgen wat je wilt. En dat is dan ook echt waar ik steeds meer moeite mee heb. Niet altijd voor mezelf, want zoals ik wel vaker zeg: uitgevers sturen ons review copies. Maar ik heb er moeite mee met de mensen die maanden uitkijken naar een game, een half jaar geleden in de pre-order hebben gezet. En wat krijgen ze de laatste tijd? Sterk uitgeklede games waarbij de rest niet in de Uber-Ultimate-Special-Limited-Collector’s Edition valt. Met andere woorden, je betaald het dubbele, krijgt er een heleboel zooi bij, maar om de game echt compleet te hebben met alles erop en eraan moet je alsnog even een aantal DLC’s erbij kopen. Echt een schande!
Natuurlijk kunnen er altijd wel wat kleine bugs in een game zitten, maar een game die sinds de launch een paar maanden niet goed te spelen is vanwege de grote bugs, servers die het niet aankunnen, het matchmaking systeem dat niet werkt. Als je met dat soort dingen aan komt zetten, dan kun je mij niet vertellen dat je hier nog met een professioneel gamebedrijf te maken hebt. Volgens mij hebben we hier te maken met investeerders die wel een beetje binding hebben met het bedrijf, maar geld staat boven alles. Zo zonde dat het zover is gekomen.
Daarom zou ik dan ook willen zeggen tegen gamers die toch echt bewust keuzes moeten maken als het op games aankomt, wacht tot de eerste reviews uit zien, kijk wat ze echt te zeggen en hebben en koop dan alsnog de game maar. Ok, je mist dan wel een extra skin misschien, of je € 5,- euro korting op je season pass. Maar liever dat dan een game kopen waar je maanden niks mee kunt doen lijkt mij. Want wij en andere sites kunnen wel schrijven hoe slecht een game is, zoals mensen maanden van te voren kunnen en gaan pre-orderen zullen ze waarschijnlijk toch minder hard werken aan een game dan gepland, het geld is tenslotte voor een gedeelte al binnen.
Daarom: Gamers Unite! Fight the Power!