Review – Assassin’s Creed Valhalla

Na een jaar afwezigheid kwam Ubisoft dit jaar met alweer het twaalfde deel in de Assassin’s Creed-franchise. Met Valhalla gaan we terug naar de tijd van dorpen beroven en platbranden, brute gevechten en Noorse goden. Heeft dit tussenjaar Assassin’s Creed goed gedaan en is dit een waardige opvolger voor de reeks? Wij zochten het voor jullie uit.

Assassin’s Creed Odyssey was de laatste game in de serie en werd door de fans in eerste instantie goed ontvangen. Naarmate de tijd vorderde kwamen er steeds meer verhalen van fans die het teveel een kopie vonden van Origins. De game zou zich daarnaast ook niet meer genoeg op het verhaal focussen door het vereiste level voor bepaalde verhaalmissies. Je was zodoende verplicht om tientallen side-quests te doen voor je verder kon met het verhaal en hierdoor verloren veel spelers hun interesse terwijl anderen zichzelf juist verplichte om door te pushen.

Ikzelf verloor helaas mijn interesse ook (mede door het aantal games wat uitgebracht werd in die periode). Zodoende heb ik Odyssey ook niet afgemaakt en hoopte dat Valhalla weer meer de focus zou leggen op het verhaal. Deze gebeden van zowel mij als veel mede-fans zijn gelukkig verhoord, want er is geen levelvereiste meer in de game waardoor je Valhalla begint met een soort van opgelucht gevoel.

Maar voordat je dit opgeluchte gevoel gaat krijgen moet je eerst bepalen hoe jij de game wilt ervaren. Om zoveel mogelijk fans te kunnen verblijden zijn er veel verschillende combinaties mogelijk qua uitdagingen. Zo kies je eerst de moeilijkheidsgraad van het verkennen. Ben je een echte avonturier en wil je voornamelijk alles zelf ontdekken, dan is Pathfinder de manier voor jou. Hierdoor zal er een minimale HUD aanwezig zijn en ook bijna alle extra informatie is van je wereldkaart verdwenen.

Is dit teveel van het goede, dan kun je nog kiezen voor gewoon Explorer of zelfs Adventurer waarbij de laatste juist extra informatie in beeld geeft. Hierna moet je ook nog een keuze maken uit de 4 verschillende combat difficulties en de 3 stealth difficulties. Als je dus extra uitdaging wilt tijdens de gewone gevechten of tijdens je stealthmissies, dit bepaal je helemaal zelf. Zelfs als je het beide niet wilt kan dit gewoon. Zodoende is er voor iedereen wat wils.

Qua verhaal wil ik jullie niks spoilen, want dit is iets wat je zelf zult moeten ervaren. Maar de grote vraag is natuurlijk wel hoe de Assassin’s in de Vikingwereld past. Vikingen zijn van zoals iedereen wel weet barbaren en zijn meer van het brute hack-en-slash geweld in plaats van het subtiele stealthwerk. Jij speelt zodoende als Eivor ook niet een natural-born assassin, maar jij wordt door 2 leden van de Hidden Ones Brotherhood geïntroduceerd met de lifestyle van een assassin. Hoe jij Hytham en Basim gaat leren kennen zul je zelf moeten ondervinden, maar deze manier van introduceren nam de sceptische assassin-viking gedachte volledig weg bij mij.

Naarmate het verhaal vordert, zul je steeds meer te weten komen over de Assassin’s in Noorwegen en Engeland en zul jij jezelf volledig gaan ontwikkelen. Door het verwijderen van een levelvereiste in de game, hebben ze een nieuwe manier van verbeteren moeten ontwikkelen en dit lijkt op het eerste gezicht een simpele talenttree te zijn geworden. Maar niets is minder waar, want deze talenttree is alles behalve van simpel. Zodra je denkt een deel volledig vrij te hebben gespeeld unlock je een volgend deel in de talenttree.

Dit vrijspelen gebeurt ook niet eenmalig maar zal meerdere keren plaatsvinden en elk deel neemt zijn eigen bonussen mee die zowel passief zijn als actief. Met alles wat je in de wereld doet krijg je XP en met een genoeg aantal XP ga jij wel een soort van level-up waarmee je telkens 2 skillpoints krijgt. Deze skillpoints spendeer je in de bovengenoemde skilltree en dit wordt uiteindelijk omgezet in een algemene ‘Power’.

Deze Power staat dus als basis van jouw toegankelijkheid in de wereld in plaats van een bepaald vereist level. De gebieden in de wereld vereisen een bepaald aantal power om daar fatsoenlijk de bad guys te kunnen verslaan. Kom je nog niet in de buurt van het aantal benodigde power, dan zul je een flinke weerstand krijgen als je iemand zult aanvallen wat vrijwel altijd eindigt in een desynchronisatie van Eivor. Het is dan ook slim om dit nog even uit te stellen en eerst te raiden in de dorpen/steden met een lager aantal power.

De raids geven je naast XP voor je skillpoints ook nog supplies om je eigen encampment te upgraden. Dit is je eigen stronghold in de wereld die je van alle nuttige benodigdheden voorziet. Van een blacksmith waar je jouw gear kunt upgraden tot een merchant voor het verkopen van je gevonden treasures. Alles is aanwezig plus er zijn nog vele andere vrij-speelbare personages. Ook de Hidden Ones hebben een eigen plek in je encampment en voorzien je van extra Assassin missies om jou steeds meer kennis aan te leren over de Creed in het vikingtijdperk.

En het Vikingtijdperk wordt prachtig weergegeven. Of je nu in Noorwegen aan het spelen bent of in het oude Engeland, de wereld is adembenemdend. De photomode is dan ook weer een veelgebruikte optie tijdens mijn journey. Het is op en top genieten in de wereld, maar als je dan wat dieper kijkt naar de details lijkt het alsof ze toch iets hebben laten liggen. Vooral met het haar en vachten valt dit heel goed op. Ik kan het dan niet laten om het te gaan vergelijken met Ghost of Tsushima waarbij ook het haar tot in de puntjes was uitgewerkt (no pun intended). Ik ga er van uit dat dit gewoon te maken heeft met het feit dat wij Valhalla nog niet op de next-gen spelen, want als wij naar beelden kijken van Valhalla op de Series X lijkt dit heel erg mee te vallen.

Op de huidige generatie consoles lijken alle details een stuk meer blurrig of wazig in vergelijking van beelden op de next-gen. En ook met de cinematic stukjes zit het niet altijd mee. Het ene moment ziet het er prachtig uit en vervolgens zit je naar een stuk te kijken waarbij je bijna denkt dat dit 1 van de eerste PS4 games zou kunnen zijn.

Dit dubbele gevoel zit er ook als je gaat kijken naar het geluid in de game. De algehele sfeer is briljant zoals ze bij vrijwel elke game voor elkaar krijgen. De achtergrond sountrack neemt je heerlijk mee in de wereld waarin je speelt. In Noorwegen krijg je ook echt die Noorse vibe en in Engeland past het ook echt in die omgeving. Maar qua conversaties loopt het nog niet altijd helemaal soepel. Soms valt het geluid gewoon weg voor een paar seconden of een cutscene start middenin een gesprek wat je aan het voeren was tijdens je route naar die locatie.

En ook mis ik ergens het oorspronkelijke Noorse accent. Natuurlijk worden er Noorse woorden gebruikt zoals o.a. ‘Holmgang’ of ‘Hellheim’ en die klinken dan wel weer echt Noors. Maar de rest klinkt zo standaard Engels als maar zijn kan. Ik mis dan ergens het echte Noorse-Engels dialect zoals wordt gesproken in de Netflix-serie ‘Norsemen’. Dit is niet heel storend voor de game zelf, maar dit is iets wat ik persoonlijk jammer vind en waar ze in mijn ogen een kans hebben laten liggen.

De controls van de game zijn daarnaast ook wat meer wennen dan bij andere Assassin’s Creed games. Het voelt soms wat rommelig en had nog wat extra tweaking kunnen gebruiken. Ergens past het ook wel bij de vikingen door hun lompe manier van vechten, maar dit kan je soms opbreken tijdens een gevecht waardoor je een desynchronisatie zou kunnen krijgen.

Gelukkig heeft dit ook gewoon met trial en error te maken. Hoe meer uur je spendeert in de game, hoe beter je de controls leert kennen en ook meer kan hebben als speler zelf. Dit zie ik dan ook meer als een uitdaging voor de speler dan een daadwerkelijke flaw van een game, want voor elke soort game zijn er andere controls nodig die je moet leren.

Is Valhalla dan een waardige opvolger in de AC-serie? Dan zeg ik zeer zeker ja. Hoewel niet alles helemaal vlekkeloos is, zullen updates deze vlekjes wel weg kunnen poetsen. De gehele wereld en vibe zorgen voor een spectaculair nieuw verhaal en nemen je mee naar een nog vrijwel nooit eerder getoonde wereld in een game. De Photomode is dan ook weer een aangename verrassing voor de mensen die extra van een wereld kunnen genieten. Ook de manier van het introduceren van de assassin’s in een Vikingwereld, heeft mij veel meer plezier gegeven dan de Natural-Born assassin’s in Origins en Odyssey. Is Eivor een echte Assassin? Nee, dat zal een viking niet zomaar kunnen worden. Maar het is een prachtig voorbeeld van hoe de 2 totaal verschillende stijlen samen komen tot een briljante vechtersbaas die van alle markten thuis is. Ondanks het jaar extra, was Valhalla voor mij zeker het wachten waard.