Review – Crash Team Racing Nitro Fueled

Velen van ons hebben in hun jeugd al veel Crash Bandicoot gespeeld en zo ook de race variant Crash Team Racing. Twintig jaar na de release van de originele Bandicoot kart game besloten ze om deze geweldige party game te remasteren. Raced Crash Bandicoot weer naar Pole Position of haalt hij net zoals Max het podium net niet? Wij zochten het voor jullie uit.

Wie heeft er Crash Team Racing vroeger nou niet gespeeld. Vrijwel het enige antwoord hierop komt van de gamers die vroeger geen PlayStation maar een Xbox of Nintendo hadden. Voor jullie is het dan eindelijk tijd om kennis te maken met onze oranje vriend in deze racing party game. Hoewel Crash Bandicoot vroeger exclusive was voor PlayStation, is Crash Team Racing Nitro Fueled (net zoals de Crash Trilogy en Spyro Trilogy remasters) nu ook beschikbaar voor de Xbox One en de Nintendo Switch.

Nu moet ik heel eerlijk toegeven dat ik de game vroeger zeer zeker veel gespeeld heb, maar niet hoe ik tegenwoordig games speel. Vroeger maakte het mij niet uit of ik een game uitspeelde. Crash Team Racing was voor mij een game die ik echt voor de fun speelde. Co-op tegen vrienden of gewoon willekeurige tracks. Zo kan ik mij de Adventure mode dus ook niet heel goed herinneren, maar zodra je eenmaal een race start is het continu: “Oh ja! Deze baan was ook vet!”

De Adventure mode is de Single Player modus in deze race game. Je hebt een wereld die weer opgesplitst is in verschillende delen waar je alle banen moet vrijspelen. Tijdens het opstarten van een Adventure-save, moet je eerst een keuze maken tussen de echte “Old School” variant of de nieuwere remastered versie. Daarna kies je voor een moeilijkheidsgraad (easy, medium, hard) waarvan ik het mij niet kan herinneren dat dit vroeger in de game zat. De game vroeger was sowieso al redelijk pittig en ging voornamelijk om het trial and error principe. Je herhaalde de banen opnieuw tot je de baan onder de knie had of dat je gewoonweg een keer geen fouten maakte.

Aan dit trial and error principe blijft Crash Team Racing Nitro Fueled zich volledig vasthouden. Het blijft op veel momenten een frustrerend spel, maar daar zit dan ook de uitdaging in. Maar met de moeilijkheidsgraad gaat er toch ergens iets fout lijkt wel. Ik zie mezelf ondertussen toch wel als een ervaren race-gamer. Medium is redelijk vaak toch te makkelijk en merk dat ik dan snel overschakel naar Hard of soms zelfs meteen op Hard begin. Nou vergeet dat maar bij Nitro Fueled.

Ik ben deze keer namelijk begonnen op medium met de gedachte om eerst even weer in de game te komen en even aan te voelen hoe alles ook alweer werkte. Helaas pakte dit toch anders uit als verwacht. De eerste race heb ik al vier keer overnieuw moeten doen voor ik de race won en bij de tweede race was ik na acht keer nog niet als winnaar over de finish gekomen. Haarscherpe bochten, rubberbanding en zwaar frustrerende power-ups behoeden jou vaak van de overwinning.

Zodoende heb ik dus besloten om eerst maar eens op easy mijn skills en kennis van de banen weer op te schroeven voor ik verder ga op medium. En wat een wereld van verschil is dat. Er is vrijwel geen competitie op easy. Je wint de races en zelfs de bossraces bijna met twee vingers in je neus. Het is handig om je skills te oefenen en de shortcuts te vinden (die mij tot op heden nog steeds niet foutloos lukken), maar je merkt heel erg dat de gap tussen easy en medium veel te groot en misschien ook wel ergens onlogisch is.

Dan gaan we even snel terug naar de andere keuze die je moet maken bij Adventure mode. De Old School of de nieuwe versie. Vroeger koos je een personage en deze had zijn eigen stijl kart en dat was het. Nieuwe personages speelde je vrij door races te winnen en daar bleef het zo’n beetje bij. Om de game toch mee te nemen in de hedendaagse manier van gamen, zijn er nu ook een flink aantal customization opties aan toegevoegd. Heb je hier geen behoefte aan? Geen probleem. Kies de Old School mode en je hoeft nergens naar om te kijken behalve voor die verdomde TNT boxjes of vervelende gif-flesjes.

Voor alle anderen is er grote hoeveelheid aan opties om je personage aan te passen naar wat jij tof vind. Meerdere soorten karts, kleuren voor je kart, banden, stickers, skins voor je personage. Noem het maar op en je kunt het vrijspelen of kopen. “Kopen?!” hoor ik je nu zeggen. Ja, kopen. Niet met keiharde echte euro’s gelukkig, maar met Wumpa Coins die je verdiend met het voltooien van races. De ene helft speel je “gratis” vrij door races te winnen of te winnen als een specifieke personage. De andere helft kun je kopen in het onderdeel ‘Pitstop’ in het menu, waar elke 24-uur nieuwe daily deals zijn.

De beste locatie om de Wumpa Coins te farmen is in de nieuwe online mode. Hoewel het online gedeelte nog niet helemaal soepel verloopt, is het wel een geniale toevoeging aan de game. Het brengt zoveel replayability met zich mee en hierdoor zul je makkelijk nog een tiental of honderdtal uren extra in de game kunnen spenderen. Het is erg jammer dat het online nog niet soepel loopt en hoop dat dit toch snel nog geupdate gaat worden. Zo zat ik bij mijn eerst online match in een lobby van 8 spelers waar er maar 7 van te zien waren in het laadscherm en bij het starten van de match kwam ik erachter dat het ook nog eens verdeeld was in 6 tegen 2 (en dan mogen jullie raden in welk team ik dus zat).

Die match beloofde dus niet veel goeds en ben meteen maar andere lobby gaan zoeken. Tijdens mijn zoektocht naar een fatsoenlijke lobby, kwam ik er achter dat dat probleempje niet eenmalig was. Meerdere online sessies werden totaal niet goed verdeeld en zodoende verloor ik keer op keer op keer. Het is dus maar goed dat er geen win/loss statistieken bijgehouden worden. Heb je dan eindelijk een leuke/goede lobby? Zelfs dan is het niet optimaal. Er zullen altijd mensen zijn die óf niet tegen hun verlies kunnen óf gewoonweg een andere lobby willen. Dan blijf je over met 5 a 6 spelers in de lobby en de lobbies worden dan vrijwel niet opgevuld. Alsof ze de “oudere” lobbies gewoonweg niet opvullen met nieuwe spelers. Totdat je dus een lobby overhoudt met 2 of 3 spelers en deze dus gewoon gedisbanned wordt.

Naast het online gedeelte, is er ook een local arcade mode aanwezig. Hier kun je tot maximaal 4 spelers vanaf de bank racen tegen elkaar of elkaar verslaan in battles. Iets wat we tegenwoordig toch wel missen in veel games als ik eerlijk ben. Het gezellige en geweldige gevoel van Couch Co-op om je maten te verslaan en een flinke portie lol te hebben. En ja, ook hier verdien je gewoon je Wumpa coins om Scuba Crash of Princess Coco vrij te spelen. Lol maken met je buddies én dingen vrijspelen: win win!

En wat is het grafisch een genot om te aanschouwen. Hoe levendig en mooi de game in je herinneringen was, zo mooi is het nu daadwerkelijk. Het water, het vuur, bomen, blaadjes, noem het maar op. Het is een wereld van verschil met vroeger en maakt het zoveel malen aantrekkelijker. Ook de soundtrack brengt heerlijke nostalgische gevoelens met zich mee. Het deuntje is bijna niet meer uit mijn hoofd te denken en zelfs mijn vriendin loopt fluitend met dit deuntje door het huis (en zij heeft de game nog niet eens aangeraakt!).

Crash Team Racing Nitro Fueled is voor mij tot nu toe dan ook een remaster die in de top-3 remasters staat. De epische vibe, de geweldige looks, de heerlijke nostalgische gevoelens en de hoge mate van replayability zorgen voor een hoop uren aan plezier in de wereld van Crash Bandicoot. Nu is het alleen nog hopen dat het online gedeelte wat beter gebalanceerd en verbeterd gaat worden.