Review – Heaven’s Hope

Weer een review van Weerwolff…moest er weer geklikt worden? Inderdaad, ik heb me weer gebogen over een Point & Click game. Maar deze keer was het helemaal mijn eigen plan om Heaven’ Hope te gaan reviewen, want ik was direct verliefd toen in de intro zag voor de vorige editie van Inside Indie. Dus heb ik het maar goed van genomen en het spel ook echt helemaal uitgespeeld voordat ik aan de review begon.

Niet dat het een spel is zoals Fallout 4, waarbij ik een ongezonde hoeveelheid uren erin moest steken om uit te spelen, nee, ik was met ongeveer 12 uur klaar met Heaven’s Hope. Maar een spel als dit kun je eerlijk gezegd ook wel reviewen na 5 uur spelen. Niet qua verloop van verhaal, want daarvoor moet je het toch echt wel uitspelen, maar omdat we het verhaal toch niet “verklappen” in de review is helemaal uitspelen geen noodzaak.

Ik heb het echt uitgespeeld omdat ik wilde en plezier had…en dat is daarmee voor mij ook al direct een pluspunt. Want laten we eerlijk zijn, er zijn inmiddels genoeg spellen die voorbij komen waarbij het behalen van de eind-credits echt geen optie is. Maar hier hebben met name de leuke graphics me echt in het verhaal meegenomen tot het einde. De verschillende locaties rondom het dorpje Heaven’s Hope bieden genoeg variatie….zo ook de characters die je tijdens de zoektocht tegenkomt.

Je speelt als Talorel, een ietswat naïeve engel die door een list uit de hemel valt op aarde. Zonder vleugels om terug te komen naar de hemel en alleen in de hemel kunnen zijn vleugels weer aangroeien. Het is aan jou om een andere manier te vinden om terug te keren naar de hemel…en om hem te helpen met wat nog meer op zijn pad komt.

Het verhaal heeft geen mega diepgang, maar dat hebben de games in dit genre eigenlijk nooit. Heaven’s Hope heeft in mijn ogen wel duidelijk meer verhaallijn en leuke twists. De voice cast is erg goed gekozen, de stemmen passen erg goed bij de characters en hebben mij op geen enkel moment gestoord….zelf bij alle one-liners en grapjes.

En dat is meteen mijn tweede pluspunt, want te vaak ga ik me storen aan de voice-cast. Of omdat er gewoon irritante stemmen zijn, te veel herhaling, te veel one-liners en overdreven “grappig” moeten zijn. Er is altijd wel wat aan te merken op dat vlak, maar bij Heaven’s Hope was dat voor mij zeker niet het geval.

Natuurlijk was niet alles perfect (hoeft ook niet vind ik) maar daar kon ik mee leven. Nou, niet helemaal, 1 ding stoorde me enorm. Als “hulp” optie binnen het spel kun je advies vragen aan een tweetal bevriende engelen die vanuit de hemel jou helpen met informatie over de aarde (je bent immers op vreemd terrein). Deze hulp is alleen TOTAAL overbodig! Want datgene dat ze vertellen weet je echt zelf wel, of je moet echt nog nooit een spel als dit hebben gespeeld. De echte hulp bleef helaas uit, en ik had zeker een uurtje of 2 kunnen besparen als ik die wel had gekregen. De frustratie wordt dan extra groot als de hulptroepen dan een volledig nutteloos zinnetje gaan herhalen terwijl jij steeds harder en vaker gaat klikken ;).

Hoe mooi de omgevingen ook zijn, grafisch hapert het spel wel, het gaat iets te schokkerig en dat is jammer. Geen deal-breaker, maar het haalt het totaalcijfer wel iets naar beneden daardoor.

Er zit een perfecte map in het spel waar je ook mee kunt fast-travelen vanaf bijna elke plek. Een pluspunt wat mij aangaat omdat ik juist vaak bij de Pint & Click games baal dat alles zo langzaam gaat en je vaak veel tijd kwijt bent met heen en weer lopen. Ook kun je met Talorel sneller bewegen door te dubbelklikken bij een locatie waypoint, hierdoor hoef je niet te wachten hoe hij loopt van de ene kant naar de andere kant…maar komt direct een laadscherm voor de volgende locatie.

Al met al genoeg positief te melden om dan ook een positief Verdict te geven, maar ik realiseer me wel dat dit echt ook deels komt omdat ik een fan ben van het genre. Ik ben te vermaken met leuke graphics, basic verhaal en een leuke dosis variatie qua puzzels.

En ook qua puzzels is er voor mij genoeg leuks (en soms frustrerends) te puzzelen in Heaven’s Hope. Zoals ik al eerder schreef, zelfs zo erg dat ik zeker 2 uur “verloren” heb aan tijd omdat ik er gewoon niet uit kwam. Een andere keer was het een paar keer klikken en klaar. En als die-hard klikker had ik vaak de items al in mijn inventory die ik later nodig bleek te hebben ;).

Voor de nieuwelinge van het genre durf ik zeker te zeggen dat Heaven’s Hope een leuk begin kan zijn, het is niet te moeilijk en het verhaal en de graphics zijn onderhoudend genoeg om te blijven boeien. Maar voor de mensen die sneller uitgekeken raken en actie willen, die zullen waarschijnlijk de eind-credits niet zien…dus die kunnen het gewoon beter laten liggen tot ze niets meer raken bij Call of Duty en iets willen spelen dat gewoon wat rustiger is qua gameplay ;).