Review – My Brother Rabbit

Als Artifex Mundi een nieuwe game uitbrengt is het meestal Weerwolff die de review doet, point & click games zijn immers haar guilty pleasures….maar deze keer is de Kinderjury aan de slag gegaan, want Artifex Mundi heeft deze keer een game uitgebracht die de jonge spelers ook zal betoveren.

Toen Mamma en Jack op de Gamescom waren kwamen ze terug met de knuffel uit My Brother Rabbit en ik was meteen verliefd! Hij is zooo schattig! Ik moest wel even wachten tot ik hem kon spelen op de Switch en Xbox, maar ik had alvast iets om mee te spelen tot het spel uit kwam.

Ik heb al veel van de spellen gespeeld van de maker (ik vergeet altijd hoe de makers heten van de spellen, ik weer alleen de naam van de spellen) en ik heb ook al eens een review geschreven voor zo’n spel, maar My Brother Rabbit is totaal anders! Als eerste, het ziet er SUPER CUTE uit!!! Je hebt eerst een hele mooie soort van tekening die langzaam tot leven komt en daar zijn de kinderen net als een chibi met lieve gezichten en grote ogen. En als je dan het spel begint is het een hele leuke en gekke wereld die ook grappig is.

Maar eigenlijk is het allemaal niet leuk en grappig, want het verhaal gaat eigenlijk over een meisje die heel erg ziek wordt en heel vaak naar de dokter en het ziekenhuis moet. Omdat ze zo verdrietig is en ook wel bang soms gaat haar broertje haar troosten. Hij gaat verhaaltjes verzinnen met de knuffel van zijn zusje, het konijntje (die knuffel heb ik nu dus ook!) en met die verhaaltjes voelt zijn zusje zich weer een beetje beter. Daarom is het dus Mijn Broer Konijn, My Brother Rabbit.

Het spel is dus dat je als het konijn je zusje beter moet maken. Je zusje in het verhaal is een bloemetje en dat bloemetje zie er echt zielig uit ook :(. Je wil meteen helpen om haar beter te maken of dat ze een beetje kan lachen. Dus ga je dingen zoeken om ervoor te zorgen dat je naar de dokter kunt. In de eerste wereld ga je daarvoor bv ballonnen verzamelen en ga je ervoor zorgen dat de regenboogmachine werkt.

Het is nu niet zoals met de andere spellen dat je in een foto 15 dingen moet zoeken, maar het is meer dat je puzzels moet oplossen. Maar soms moet je eerst overal in de wereld dingen vinden om de puzzel te kunnen spelen. Soms zijn die puzzels heel makkelijk, en soms ook best wel moeilijk. Ook is het niet altijd duidelijk wat je moet doen. Waar je op moet letten is rechtsboven in je scherm, daar staat welke dingen je nog moet verzamelen. Als ze dan grijs zijn, dan heb je daar in dat scherm niets meer dat je kunt vinden. Op die manier hoef je minder te zoeken.

Er zijn allemaal verschillende werelden waar je stap voor stap heen gaat. Allemaal zijn ze wel een beetje gekkig, met aparte dieren en wezens. Soms lijkt het wel een schilderij (bv met de gesmolten klok). Maar het is allemaal wel vrolijk, ook al weet je dat je dat het gaat om ziek zijn.

Elke wereld is net iets anders en je hebt ook in de werelden weer speciale extra dingen die verstopt zijn, bv de rubberen eendjes in de eerste wereld (in de 2e foto zit er eentje verstopt, zie je hem?). Ik vind het altijd erg leuk als er nog extra verstopte dingen zijn die eigenlijk niet voor het verhaal zelf zijn.

Je moet om van wereld naar wereld te gaan door iets te “bouwen”, bv een boot, fiets of groot eland die je over een klif zet. Maar eigenlijk is dat niet echt een puzzel. Dan moet je gewoon de vormen/voorwerpen vinden die op het plaatje staan. In de eerste wereld moet je ook “bouwen”, maar dat is dan om de machine aan het werk te krijgen. Wat erg grappig is, de muziek wordt steeds iets meer en het deuntje bij de machine is leuk. Eigenlijk is de muziek in het hele spel heel mooi. Normaal wordt je bij spellen wel een beetje zat van de muziek, dat had ik niet bij My Brother Rabbit.

Omdat er niet gepraat wordt in het spel is het voor iedereen te begrijpen, je hoeft ook geen Engels te spreken dus. De plaatjes geven eigenlijk aan wat je moet doen. Dat maakt het leuk voor ook de jongere kinderen om het te spelen. Het is ook niet eng, alles ziet er leuk, grappig, gek of lief uit. Maar het is niet alleen leuk voor kinderen, ook voor ouders/volwassenen is het een leuk spel om te spelen. Het is echt een aanrader om te spelen, maar als je het 1x hebt gespeeld, dan ga je het niet nog een keer spelen denk ik. Het is niet als met bv een LEGO spel dat je vaker speelt. Maar dat is ook niet erg, het is ook niet zo duur als een LEGO spel :).