Review – NieR: Automata – Game of the YoRHa Edition

Soms zijn er van die games waarvan je niet wist dat je er jaren op hebt zitten wachten. Voor mij is NieR Automata zo’n game. Niet omdat je het vorige deel iedereen liet warmlopen voor NieR: Automata, laat staan voor de Game of the YoRHa Edition. Maar nu ik hem aan heet spelen ben moet ik zeggen dat ik toch wel erg onder de indruk ben van de game.

Ok, NieR was ten tijde van de release (in 2010) één van die titels die wel redelijk scoorden maar een beetje werd overspoeld door titels die op dat moment qua promotie en graphics een stuk prominenter in beeld kwamen terwijl het verhaal van NieR de reden was waarom je deze game wilde spelen. Want, wanneer je moeite deed om je te verdiepen in het spel kwam je er achter dat het spel meer was dan alleen een hack and slash titel. Maar we gaan het hier niet hebben over NieR, we gaan het hier hebben over NieR: Automata en om precies te zijn, de Game of the YoRHa Edition.

Voor de mensen die niet weten of niet meer weten waar de game over ging. Even een recap voor jullie: NieR: Automata speelt zich af in de verre toekomst. We bevinden ons in een tijdperk waarin de mens zich al duizenden jaren heeft teruggetrokken naar de maan omdat de aliens de aarde hebben overgenomen doormiddel van robots. De mensheid heeft een leger opgericht genaamd YoRHa (vandaar de Game of the YoRHa Edition) om tegen de robots te vechten met als uiteindelijke doel om terug te keren naar de aarde.

In het verhaal begin je als 2B, een vrouwelijke android die strict volgens de regels handelt. Samen met 9S, een mannelijk android model (die wat meer een losbol is en emoties toont) gaat zij op pad om haar missie voor de mensheid uit te voeren. Gaandeweg kom je er echter achter dat er meer aan de hand is dan je van te voren werd verteld waardoor de missie zich aanpast.

Naast deze strijd is het verhaal niet voor iedereen gelijk. Er zijn namelijk 26 verschillende eindes waarbij je ook je ook nog eens 5 verschillende Main Story Line eindes hebt.  Hierdoor kun je de game meerdere malen blijven spelen, sterker nog, als je de game uitspeelt, dan begin je opnieuw waarbij je dan een net iets ander verhaal voorgeschoteld krijgt met een ander einde. De game wil juist dat je er veel tijd in stopt om alles te unlocken en uit te spelen.

Als er een ding is wat wij weten van spellen die ontwikkeld zijn door Yoko Taro, dan is het wel dat je bij geen enkel spel eigenlijk weet wat je precies kan verwachten en dit is dan ook bij Nier: Automata – Game of the YoRHa Edition het geval.

Want aan de ene kant kan je zeggen dat het spel een vervolg is op het onderschatte Nier op de PS3 en Xbox 360 wat een bijzondere Action RPG was die misschien wel door teveel mensen is genegeerd omdat het spel niet iedereen aansprak. NieR Automata combineert namelijk op diverse manieren een aantal verschillende genres waardoor de game je een aparte ervaring bied.

Hierdoor is Nier Automata meer dan alleen maar een action RPG. Het spel verandert namelijk op momenten van Action RPG naar een hack and slash, om daarna verder te gaan in een schmupper in diverse stijlen. Het spel is in dat opzicht uniek, divers en invloedrijk te noemen.

En de diversiteit houdt niet alleen op met alle diverse gameplay elementen die je tegenkomt tijdens het gamen. Ook de androids waar je mee gaat spelen verschillen flink van elkaar. Zo heeft de 2B bijvoorbeeld twee wapens en daar gruwelijke combinaties mee kan maken, maar de 9S heeft 1 wapen waar je vijanden mee kunt hacken.

Net als in reguliere RPG’s krijg je de mogelijkheid om je karakter te verbeteren naar mate je verder komt. Dit doe je door verschillende chips te vinden of te kopen om deze daarna te installeren. Iedere chip (je hebt echter maar beperkte ruimte) kan bepaalde aspecten van je verbeteren en wanneer je dood gaat is het van levensbelang dat je snel terugkeert naar de plek waar je bent uitgeschakeld om ze terug te krijgen (net als bij de Souls games).

Dit telt niet alleen voor jou, maar ook voor je Pod, dat is een klein robotje dat altijd bij je in de buurt is en contineu om je heen vliegt, het lijkt wel een doorontwikkelde drone. Je Pod helpt je tijdens het vechten, waardoor je een boss makkelijker te lijf kan gaan. Je staat er dus gelukkig niet alleen voor en dat is ook maar goed, want het spel is niet makkelijk (mits je niet op easy speelt) en iedere hulp is dan ook welkom.

Het level design is door de diverse speelmethodes overigens zeer uitzonderlijk te noemen. De lege omgevingen van een verlaten Aarde tonen een troosteloos beeld, al zijn er ook prachtige momenten die daardoor worden geschapen. Je ziet grote contrasten bij bijzondere omgevingen zoals het Amusement Park. Hier voelt het heel erg druk aan en is totaal anders dan de voorgaande omgevingen.

Beschik je over een TV met HDR dan zit er net dat extra beetje “pop” in waardoor het net wat meer er uit schiet, helemaal het gebied van het verlaten pretpark zal je even doen stilstaan om te genieten van de schoonheid van het spel.

En hoe mooi dit spel dan ook uit mag zien, hoe uitzonderlijk het te noemen is in zoveel aspecten, toch moeten we ven de minpunten bespreken. Dit is eigenlijk iets een waar de meeste JRPG’s mee kampen en dat is de belabberde cameravoering. Op verschillende momenten zal je namelijk (mede door de veranderlijke camerastandpunten) af en toe het overzicht compleet kwijtraken. Het spel past de besturing namelijk niet aan wanneer de camera van standpunt verwisselt waardoor je voornamelijk in het begin even het spoor bijster zal zijn. Dit wordt overigens gecompenseerd met een Trophy de eerste keer dat je dit overkomt en je ergens met de camera komt wat niet helemaal de bedoeling is.

Hoewel het spel zeer soepel speelt heeft het wel af en toe last van framedrops wat soms erg opvallend is en liever niet zou willen zien in een spel als NieR: Automata, want juist dit soort titels moeten het hebben van een soepele gameplay (en natuurlijk een zo laag mogelijke input lag). Gelukkig komen die framedrops voor tijdens de battles, wat een groot onderdeel is van de game.

Naast de standaard game hebben we hier te maken met de Game of the YoRHa Edition. Zoals eerder al aangaf, verwacht geen compleet andere game. Het zal hem met name zitten in de outits. Ok, er zit wel een DLC is genaamd 3C3C1D119440927.
Naast 6 pod-designs (Grimoire Weiss Pod, Retro Grey Pod Skin, Retro Red Pod Skin en Cardboard Pod Skin) en het Machine Mask-accessoire klrijg je ook een dynamisch PlayStation 4 thema, 15 PSN-avatars, de Play System Pod Skin en de Amazarashi Head Pod Skin.

Deze editie bevat ook een aantal nieuwe Colosseum Challengess, waarin spelers verschillende CEO’s kunnen bevechten. Colosseum Challenges is een aparte locatie waar robots/eindbazen worden bevochten, waaronder Platinum Games-CEO Kenichi Sato en Square Enix-CEO Yosuke Matsuda.

Qua verhaal en gameplay is het spel op een zeldzaam niveau, wat sinds de release in 2017 nog steeds zeer gewaardeerd wordt. Er zijn zoveel aspecten in deze game kloppen dat je minpunten voor lief neemt. Toch een waarschuwing, het spel is niet voor iedereen. De hoge moeilijkheidsgraad is er een die je niet moet onderschatten. Waar daarentegen hard te moeilijk kan zijn is Easy zeker met de Auto Chips:ON (een soort automatisch vuur van je POD die zelf richt) te makkelijk te noemen.

Het spel is absoluut een pareltje te noemen maar is niet voor iedereen geschikt. Wie wel het spel uiteindelijk haalt zal een van de betere Timed PS4 Exclusives op de consoles in huis halen. Het spel is ook voor de PC en Xbox beschikbaar, maar hier is het wel aan te raden om een controller op aan te sluiten.

Ook deze keer heeft Yoko Taro met hulp van Platinum Games een waar meesterwerk weten af te leveren wat eigenlijk niet mag worden gemist, helemaal voor de prijs van tussen de € 33 tot € 39,-.