Review – Shadow of the Tomb Raider

Tombes, puzzels en nieuwe verhalen over verschillende stukjes, rijke geschiedenis die onze wereld kent. Lara Croft is een geschiedkundige en archeoloog verpakt in een pittige tante. Ik was erg benieuwd naar het nieuwste deel van de rebooted Tomb Raider en zat dan ook met smacht te wachten op de release van dit spel.

Lara Croft is al meer dan 20 jaar een groot icoon in de game industrie. Ze is van een hoekige dame met driehoekige vrouwelijke curves gevormd tot een prachtige, jonge dame. In mijn optiek is ze, na Tomb Raider: The Underworld uitgegeven door Eidos, weer een stukje terug in haar leven gegaan. Dat zal denk ik ook wel passen bij de reboot van de series.

Attitude

In de game ben je in een fase van haar leven aangekomen die zich afspeelt kort nahet overlijden van haar vader. Net als in de vorige delen moet ze een grote organisatie, genaamd Trinity, stoppen. Het is nu 5 jaar na de eerste versie van de Tomb Raider reboot. Ze begon als lief schattig meisje wat geweld vermeed en eigenlijk nog niet wist wat ze precies met haar leven wilde doen. Ze wordt meegenomen in de verhalen van de mensen die ze tegenkwam tijdens haar reizen rond de wereld. In het daarop volgende deel was ze de powervrouw, zoals we haar kende in alle voorgaande (oudere) delen. Maar nu in Shadow of the Tomb Raider, lijkt het wel alsof ze de duistere schaduw van zichzelf heeft ontarmt. Ze is meedogenloos, gemeen, een badass en twijfelt niet om de slechteriken om te leggen als ze haar in de weg zitten.

Ze is “a girl with an attitude” en het staat haar goed.

Wat in de oudere delen een heel erg terugkerend ding is, da is dat je terugkeert naar haar mansion waar ze een deel van haar geschiedenis herontdekt. In dit deel speel je haar als piepjonge badass, die terugkeert naar haar mansion terwijl haar vader nog leeft. Je hoort hem nog roepen naar haar dat ze zo naar binnen moet, maar ze roept terug dat ze nog even wat dingen af wil maken. Ze klimt, klautert en gooit ballen om zo puzzels op te lossen zodat ze op de meest extravagante manier het huis binnen komt. Maar net nadat ze binnen is geraakt, hoort ze een pistool af gaan en tja iedereen weet ondertussen wel wat er is gebeurd.

Graphics en gameplay

Ik heb deze rebooted Tomb Raider serie op verschillende platformen gespeeld. Tomb Raider op de Xbox One, Rise of the Tomb Raider op de PS4 en PC en Shadow of the Tomb Raider op de PS4.
Eigenlijk merk je niet veel qua verschil in graphics op de verschillende platformen. De graphics zijn vrijwel identiek, maar toch geeft het 4K en HDR element wel een zeer scherp randje aan het laatste deel. De omgeving is prachtig mooi gedetailleerd, de gezichten van de mensen zijn super realistisch, niet scherp of hoekig. Ook zijn de bewegingen van de mensen mooi en vloeiend. Ook al loopt de rechtmatige koningin van Paititi soms nogal vaag van de trap.

Het meest indrukwekkende aan Shadow of the Tomb Raider is hoe afwisselend de gameplay is. Continue zie je prachtige delen van het land, kom je in nieuwe omgevingen, grotten, landschappen en tombes, maar ook de gameplay wist zowaar indruk op mij nte maken. Zo schrok ik mij een hoedje toen ik ineens door een sidderaal werd gegrepen of toen ik ineens door een groep met Piranha’s aan flarden werd gescheurd.

Met het grootste gemak ga je van het beklimmen van rotswanden, geruisloos uitschakelen van vijanden, oplossen van puzzels en neermaaien van hordes soldaten, naar een super strak uitziende cutscene waarin het verhaal verder wordt uitgelegd om zo weer verder te gaan in een nieuw hoofdstuk van de game, het avontuur blijft je zo boeien en in de game houden door de snelle overgang tussen gameplay en cutscene.

Dit alles loopt naadloos in elkaar over, waardoor je vaak niet eens door hebt hoeveel tijd je eigenlijk al met de game bezig bent. Het loopt zo soepel in elkaar over dat als je je controller even neerlegt, je dan pas realiseert hoe mooi het in elkaar overloopt. Het is gewoon weer als zoals vanouds. Als ik een kleine aantekening moet maken, dan is wel dat het verhaal af en toe iets té groots is. Na het zoveelste gesprek over mystieke tombes, oppermachtige goden en geheime organisaties begint zo eindelijk de clue naar voren te komen, dat deels ook weer op de voorgaande delen lijkt. Maarja zo zijn toch alle Lara Croft games?

Kijkend naar het het verloop van deze reboot, zien we dat game van developer is veranderd. Tomb Raider en Rise of the Tomb Raider werden gemaakt door Crystal Dynamics, waarbij Eidos Montreal in het laatste deel een oogje in zeil hield. In Shadow of the Tomb Raider is deze samenwerking juist precies andersom is. Ondanks deze verandering is de game geweldig. Ook verklaart dit waarom deze Lara een andere attitude heeft.

Ondank dat er niet veel in de graphics is veranderd, nou ja behalve dat prachtige 4K/HDR deeltje, heb ik zelf moeite met verschillende dingen. Het meeste moeite heb ik met het feit dat als Lara uit het water stapt, één keer haar handen over haar haar haalt en dat deze dan al weer droog zijn. Ik zou dat ook maar een moeten leren! Lijkt me een super handig trucje.

Ook het feit dat als ze zich net onder heeft gesmeerd met modder, dan gaat zwemmen de modder niet eens van haar lichaam gaat. Dit gebeurd ook als je van de game naar een filmpje schakelt. Is ze bij mij in de game nog lekker vuil van de modder, is ze in het filmpje ineens squeaky clean.

Daarnaast blijft ik erbij dat de mimiek van de characters iets beter zouden kunnen, alhoewel ze in dit deel wel betere lipsync hebben. Zoals ik al eerder meldde vind ik de bewegingen van de in-game characters wel mooier dan voorheen, blijf ik hier ook vallen over kleine dingetjes.

Als Lara door hele lage gangetjes moet klimmen, hoor je haar hard kreunen als ze zich voort plaatst, maar gek genoeg kan ze ook ineens omdraaien. Hoe past dit? Daarnaast vind ik dat dames die de trap af lopen, er soms uitzien alsof ze in hun broek hebben gepoept en zijn er wat anticlimax in emoties en visuele details bij dood scenes. Ik mis de details! In mijn ogen een gemiste kans, ook omdat bij voorbeeld deze scenes een prominent rol hebben in het spel.

Ook mis ik Lara`s attitude als ze hoort dat haar beste vriend is gedood. Ze wordt niet boos, gaat alleen maar een beetje huilen (wat in mijn ogen niet heel duidelijk naar voren komt) en gaat daarna als een idioot tekeer en mensen afslachten.

Daarnaast heb ik ook wat issues met kleine graphical errors. Als iemand met name met een pijl en boog werkt, zou ze dan niet continue een pijlenkoker op haar rug dragen? Of zal dan zodra ze een ander wapen pakt, deze ineens in het niets verdwijnen? Ook had ik zelf een aantal keer last van stemgeluid dat, net na een val in een tombe of schacht, verdween.

Verhaallijn of toch niet?

Waar Shadow of the Tomb Raider erg in uitblinkt, is het hebben van een semi open wereld. Wat deze wereld vol met avontuur levendig maakt. Je hebt meer grote open gebieden en daar kun je heel erg veel ontdekken. Naast de standaard verhaallijn zijn er nu nog meer opties; door eens met de lokale boer te praten krijg je veel meer te leren over de omgeving en het verhaal. Zo openen er side-missions en vertellen ze je geheimem over verstopte schatten of misschien zelfs Tombes in de wereld.

Tombes?!? Mijn god!!! Tombes!!! Ja, Eidos heeft het gefixt. Er zijn dit keer echt heel veel tombes in de game. Ze zien er prachtig uit, ze variëren erg in moeilijkheidsgraad en je komt ze tegen op plekken die je niet verwacht. Deze game maakt Lara Croft weer helemaal wat ze is. Een echte Tomb Raider!

Gameplay en moeilijkheidsgraden?

De developers hebben toch ook nog wat afgekeken van ‘Horizon Zero Dawn’. De moeilijkheidsgraad is op zeer veel verschillende manier aan te passen. Dat de game voor zowel de casual gamer, als de hardcore trophy jagers goed te doen is.

Er is geen expedition mode meer maar New Game+ mode. Dit betekent dat zodra je het spel uitspeelt je het spel opnieuw kunt spelen terwijl je ook je skills en soms ook je wapenupgrades behoud om zo het spel te ervaren met telkens een hogere moeilijkheidsgraad. Ook kun je de Combat, Exploratie en Stealth ook nog eens apart instellen. Super veel keuzes dus!

Mijn oordeel

Shadow of the Tomb Raider is het meest duistere, maar tegelijkertijd ook het meest complete verhaal tot nu toe. Lara is geëvolueert in een pittige dame met een ego en attitude van hier to Tokio.

In een ijzingwekkende achtbaanrit die maar nauwelijks tot een einde komt, slinger je zonder hapering door de mooiste levels. Het verhaal bevat de nodige clichés (zoals de monsterachtige mensen). Helaas is de gameplay iets te weinig vernieuwd in vergelijking met vorige delen, maar blijft deze alsnog divers genoeg dat je maar zelden het idee hebt dat je in herhaling valt.

De semi open wereld zorgt er wel voor dat er vernieuwing is. Maar ik heb nog steeds te weinig zin gehad dit te gaan ontdekken, omdat de verhaallijn gewoon te goed is om deze te onderbreken. Door de vele Tombes, puzzels en hoekjes en gaatje die je kan ontdekken is Lara Croft weer als vanouds.