Review – Shenmue 1 & 2 (Remastered Collection)

Bijna 20 jaar geleden (langer dan vele TDG leden überhaupt gamen of zelfs leven) kwamen Yu Suzuki & SEGA met de release van Shemnue. Een onverwacht pareltje die een nieuwe manier van gamen in het leven had geroepen. Een grote 3D sandbox wereld waarin je alles zelf kon ontdekken…naar de kroeg kon gaan en darten of gamen in de arcade hall….kon praten met de meeste NPC’s…role playing games in de kinderschoenen. Dat in combinatie met de sfeer van de martial arts films uit de jaren 70/80 & 90, met geluidseffecten die zo uit Shaolin Temple of Enter the Dragon hadden kunnen komen. Alles droeg bij aan de sfeer die in 1999 ver boven de rest uit stak.

Helaas werd Shemnue in het Westen niet zo’n groot succes maar dit lag meer aan het feit dat alleen de SEGA Dreamcast spelers konden genieten van Shenmue. Dus, ook al werd het spel met name in Azië onder vele fans geroemd (nog steeds onder vele cult fans), commercieel was het dus niet het succes waar de makers op hoopten. In die tijd was Shenmue het duurste spel ooit geproduceerd en zelf anno 2018 staat hij nog steeds in de lijst boven games als GT5, Gears of War: Judgement, Heavy Rain & Darksiders II.

Het was dan ook geen wonder dat de makers deel 2 snel op de markt wilden zetten om de opbrengsten iets op te voeren en dat kwam er…in 2001 op de Dreamcast en in 2002 op de originele Xbox. Dit deel kreeg iets minder goede feedback als verwacht maar toch bleven de fans hopen op een nieuw deel….en dat deel heeft lang op zich laten wachten. Zoals het nu bekend is zullen we volgend jaar (dus 20 jaar na release deel 1) kunnen genieten van het vervolg. Het is dan ook een strategisch en wijze zet om deel 1 & 2 te porten naar de consoles van tegenwoordig. En dan ook in een nieuw remastered jasje…met extra features.

Sommige fans van het eerste uur zouden natuurlijk het liefste deel 3 ook op de Dreamcast zien, wishful thinking 😉

Ook wij zijn aan de slag gegaan, iets later dan de rest, maar dat was meer omdat we eerst toch twijfelden of een review van een spel als Shemnue wel voor ons was weggelegd. Want laten we eerlijk zijn, het is een spel dat qua gameplay outdated is. En hoe goed een remaster ook wordt gedaan, de besturing uit het verleden zal altijd issues geven. Een persoon die ook echt op de Dreamcast deel 1 heeft gespeeld kan de nostalgie pas echt waarderen…en die hebben wij helaas niet in de crew zitten.

Maar aangezien ik wel op de Xbox, ooit lang geleden ;), van deeltje 2 heb genoten toen deze geport was naar de eerste Xbox…heb ik toch het review exemplaar uit de kast getrokken om even terug in de tijd te gaan. Dat graphics outdated zijn doet mij eigenlijk niet zo veel, want hey, als ik kan genieten van Stardew Valley op de Xbox One, dan zijn zelfs games uit 1999 awesome qua graphics. Natuurlijk is het af en toe een beetje lachen omdat het er even wat minder realistisch uitziet, maar ik weet zeker dat er nog dagelijks games worden uitgebracht die er minder uitzien dan Shenmue.

Dus, laat ik me nu even richten op het verhaal zelf, een verhaal dat classic is voor het martial arts genre…vader wordt vermoord door een evil guy…en zoon gaat wraak nemen. Ok, qua verhaal niet het meest originele script, maar dat mag de pret niet drukken. In het verhaal van Shenmue gaat Ryo Hazuki in 1986 op zoek naar de moordenaar van zijn vader, de mysterieuze Chinese Lan Di, die in zijn zoektocht naar een artifact genaamd de Dragon Mirror dus over lijken gaat. Je start in Yokosuka, een dorpje waar de dojo van je vader ligt en langzaam aan ga je verder reizen (Japan & China) op zoek naar aanwijzingen die je steeds dichter bij de moordenaar brengen.

Het vinden van de aanwijzingen gaat anders dan we tegenwoordig gewend zijn, je bent echt aangewezen op je eigen vindingrijkheid en je journal. Hier schrijf je korte aantekeningen op en dit werkt super om even terug te bladeren als je even niet meer weet wat je wilde doen. Door te praten met de inwoners van je eigen dorpje en de dorpen/steden om je heen kom je steeds verder. Soms krijg je de informatie direct, soms moet je terugkomen op een ander tijdstip (bv pas in de avond als het in het uitgaansdistrict is).

Het is soms ook nodig om eerst iemand een lesje te leren of jezelf te verdedigen. De gevechten gaan op verschillende manieren, de quick time events (daar was Shemnue baanbreker mee) waarbij je op een exact moment een bepaalde knop moet indienen. Of je moet vrij vechten met knoppen combo’s die je kunt leren in de dojo of kunt kopen (scrolls). Geld om de scrolls te kopen krijg je op verschillende manieren. Je start met een basisbedrag en dagelijks krijg je “zakgeld”. Verder kun je geld verdienen met een baan en in deel 2 kun je ook gokken of bv armpje drukken om wat te verdienen.

Langzaamaan kom je achter het verhaal van het artifact en je leert dat er nog een andere helft bestaat en waar je deze kunt vinden. Als je deze eenmaal hebt gevonden (en een zooi bad guys hebt kunnen verslaan) ga je met de boot naar Hong Kong om Lan Di te confronteren. Dit is de overgang naar deel 2, een iets korter deel, maar met andere belevingen die het verhaal weer extra dimensie geven qua omgeving en dingen die je kunt doen tijdens het free-roamen.

Ook komen er in deel 2 wat NPC’s bij waarmee Ryo een “band” krijgt, oa Ren & Joy, beide met een bad boy/girl vibe. Joy had qua outfit zo in Dead or Alive mee kunnen doen, haha. En haar bikini topje is in contrast met wat de “lieve” meisjes dragen. Zo’n lief meisje qua uitstraling als Shenhua…het meisje uit de dromen van Ryo die je in de bergen pas gaat leren kennen. Hier ga ik niet teveel over zeggen, je moet het immers zelf ook ervaren…maar haar zien we volgend jaar terug in deel 3.

Al met al heb ik me enorm vermaakt met beide delen (deel 1 iets langer omdat ik deel 2 immers al had gespeeld) en ik heb zeker niet het gevoel gehad een spel te spelen van 20 jaar geleden. De nostalgie proef je zeker, dat is voor mij ook echt 1 van de hoogtepunten, maar de nostalgie op een positieve manier. Zoals de herkenning bij het verzamelen van de SEGA themed collectibles die je kunt kopen in de vending machines…of het spelen in de arcade hallen. Maar zeker ook het gevoel van het spel zelf….ook met de ongemakken zoals de besturing (want arghhh wat is die soms *&%*!^#).

Misschien heb ik juist zo genoten omdat aan de ene kant de graphics outdated zijn en je daardoor merkt dat het een ouder spel is…maar aan de andere kant dat er toch zoveel te doen is, dat je kunt praten met de NPC’s, zelf kunt bepalen wat je gaat doen (binnen een gebied). Dit zijn dingen die juist weer passen bij de huidige games.

Waarschijnlijk hierdoor voelde ik een enorme waardering voor met name deel 1. Hoe baanbrekend waren ze toen wel niet geweest en wat een heerlijkheid moet het zijn geweest om zo’n 20 jaar geleden voor het eerst het spel te starten en dit voor het eerst te ervaren. Ik denk dat vele gamers tegenwoordig helaas te verwend zijn om zoiets te kunnen inbeelden want er zijn immer al sinds jaren zulke games en met vele betere graphics….maar stel je het toch eens voor hoe het toen geweest zou zijn.

Dat gevoel heb ik zeker kunnen oproepen, mede door de originele voice-over en de muziek. Ok, ok ook door de extra jaren op mijn teller, want met de bijna 45 jaar weet ik nog echt hoe gaming was in die tijd en gaat het inbeelden een stuk makkelijker :). Ik hoop dat andere gamers zeker deze 2 delen een kans geven en proberen terug te gaan in de tijd om in stijl te genieten van deze pareltjes.

Ze staan niet voor niets nog steeds in vele lijsten met geroemde games…en ze zijn eigenlijk toch wel noodzakelijk om optimaal te genieten van deel 3 volgend jaar. Vergeet alleen niet om direct de voice-over op origineel te zetten, want de Engelse voice-over is tenenkrommend slecht. Hier had de remaster nog overheen moeten gaan….of juist niet en drink je gewoon eerst een aantal glazen alcohol om daarna krom te liggen van hoe slecht het klink :).