Review – SoulCalibur VI

Whoopie nog een vecht game. Ik heb vroeger veel met mijn broer dit soort spellen gespeeld. Eens kijken of Soulcalibur VI mijn de aantrekkingskracht van Tekken kan geven. Om eerlijk te zijn, vind ik tijdens het spelen wat leuke mechanics, extravagantere personages, een nóg stommer verhaal en wapens. Heel veel wapens. Zwaarden, messen, dolken, speren, stokken, knuppels, bijlen, zwepen, en nog veel meer. Maar maakt het dit nou leuk?

Bandai Namco is en blijft gek op Soul. Dat zijn ze al sinds 1995. Ze hebben dat jaar Soul Edge dat in onze regio verscheen als Soul Blade, uitgebracht. Na Soul Edge kwam in 1998 de eerste SoulCalibur, nu dus 20 jaar geleden. Reden voor Bandai Namco om met SoulCalibur VI een sprongetje terug in de geschiedenis te maken. Dat geldt althans voor het verhaal in de game, dat aansluit op de gebeurtenissen in Soul Edge en een herbeleving is van de eerste delen van SoulCalibur. Het verhaal is grotendeels hetzelfde als in de eerste games, maar wijkt op sommige punten af. Het komt erop neer dat je als vechtersbaas opduikt in de zestiende eeuw en probeert in bezit te komen van Soul Edge, een magisch zwaard dat de drager oppermachtig zal maken, maar je hebt ook te maken met deze magie die je probeert te corrupteren.

Het is ondertussen al weer 6.5 jaar geleden sinds SoulCalibur V werd uitgebracht. Deze game viel bij de fans van het genre niet in de smaakt, omdat de standaard cast volledig was vervangen. Dus door een leap terug in de tijd te maken, proberen ze die weer goed te maken met de fans. Voor wie SoulCalibur II op de Playstation 2 heeft gespeeld, zal veel van deze cast herkennen.

Maar wat ik wel drastisch erg vind is dat ook de graphics in de style van de Playstation 2 zijn. Je hebt twee campagnes die je kan spelen. Er is de Missie: Libra of Souls, waar je zelf een character mag maken, met echt super super veel  mogelijkheden, waarmee je een campagne door moet vechten die heel erg lijkt op ‘Weapon Master Mode’ van Soulcalibur II. Doe dit nou niet Bandai Namco. Wees origineel of zoals de uitdrukking gaat: Schoenmaker blijf bij je leest.

Deze mode is eigenlijk een soort van RPG waarin je de wereld rondreist, sterker moet worden en op zoek moet naar Soul Edge. Er is heel veel tekst en slechte graphics in de tussen schermpjes. Het is in mijn ogen te veel gepraat en weinig vechten. De irritaties liepen bij mij al snel op, toen ik echt regel voor regel door deze haast monologen heen moest klikken, om dan eindelijk eens een gevecht van maximaal een minuut te mogen doen. Je start hier je reis in India en reist door alle oosterse landen om zo eindelijk eens in Europa uit te komen. Wat Bandai Namco dan niet goed doet is het adapteren van de zeer kleine arena’s.

Daarnaast kan je braaf het pad blijven volgen of meerdere uitstapjes naar sidequests te maken. Wat ik zelf merkte is dat als je dit niet doet je op een gegeven moment botst op een groot level verschil tussen jou en de NPC’s. Wat er voor zorgt dat als je als casual gamer, net als ik, er gewoon weg niet door heen komt.

De andere missie Soul Chronicle laat een kort verhaal zien, hoe drie characters gaan jagen naar het zwaard. Het is een missie die je binnen een uur uit kunt spelen. Je komt daar na in een soort van tijdlijn terecht, waar je ook met alle andere characters van het spel kunt spelen. Dé traditie dat elk nieuw SoulCalibur spel heeft, is dat het één of meerdere gekke third-party personages moet bevatten. Dit is een traditie die immers voor gastoptredens gezorgd heeft van Link (Zelda), Heihachi (Tekken), Ezio Auditore (Assassin’s Creed), Kratos (God of War) en zelfs Darth Vader van Star Wars. Ondanks dat deel zeer erg onder doet aan de oudere spellen, geeft de toevoeging van de “White Wolf” Geralt, wel weer wat bonuspunten.

Maar zoals ik mij in het begin af vroeg… ‘Interesseert SoulCalibur VI mij meer dan Tekken of enig ander vechtspelletje?’ Het antwoord hier op is nee. Ik blijf er bij dat het spel tweedehandse graphics bevat. Dat de singleplayer missies te langdradig zijn en te weinig je laat vechten. Maar ook dat ik gewoon weg meer had verwacht. Ja het is een leuke arcade game. Maar ik ben bang dat ik, als hij er ooit gaat komen, SoulCalibur VII, maar oversla.