Review- Total War: Arena

Nog niet zo heel lang gelden schreef ik een review waarin ik de samenwerking tussen twee partijen als bijzonder en zeer geslaagd beschreef. Nou heeft die review niet veel overeenkomsten met Total War Arena, maar deze bijzondere vorm van samenwerking is er wel één van de overeenkomsten. Want ook bij Total War: Arena bestaat een bijzonder samenwerkingverband: Creative Assembly (de studio achter de bekende en zeer populaire Total War) reeks sloeg namelijk de handen in één met Wargaming die we natuurlijk onder andere kennen van de enorm populaire “World of” games.

We weten al dat ze bij Wargaming niet bang zijn om “out of the box” te denken en dit ook meestal tot zeer mooie resultaten zorgt. Toch blijf ik het bijzonder en ook erg mooi vinden dat er dan dit soort samenwerkingen uit voort komen. Maar voor we de conclusie trekken dat het ook zeer geslaagd is gaan we eerst wat meters maken in deze game.

En nu de game een soort van soft launch heeft gehad door van closed beta naar open beta te gaan, kan iedereen gelukkig deze meters meenemen en niet alleen wij als reviewer. Het eerste wat opvalt bij het opstarten van de game is dat deze game heel erg leunt op het bekende concept van onder andere World of Tanks en de andere World of- games. We zien een interface die me in zekere zin erg doet denken aan World of Warships en ook als we wat potjes gaan spelen zien we dat dit concept grotendeels is aangehouden.

Maar voor we gaan spelen gaan we eerst kijken naar de units en facties waar we mee gaan spelen. Hier vinden we namelijk wel een nieuwe twist ten opzichte van eerder genoemde games. In plaats van slots die we uit de World of- games kennen, hebben we nu te maken met troepen die het strijdveld mogen betreden. We mogen drie eenheden gebruiken en in principe is daarin alles mogelijk. Echter zal je ze wel eerst moeten vrij spelen/kopen.

In de basis vinden we vier facties met ieders diverse bekende aanvoerders. Zo zien we het Romijnse Rijk als factie met onder andere Juluis Caesar als aanvoerder. Ook zien we de Barbaren, de Grieken en de Carthago als factie. En ieder hebben hun eigen bekende en minder bekende aanvoerders. Al met al zijn er momenteel een stuk of dertien aanvoerders te vinden verdeeld over deze vier facties.

Onder deze aanvoerders vinden we verschillende soorten legers verdeeld in tien tiers. De tiers zijn een soort van level die ervoor zorgen dat je tijdens de matchmaking nooit te sterke legers tegen komt of zelf veel te machtig bent. Tevens zorgen deze tiers ervoor dat je ergens naartoe kan werken. Binnen deze legers is ook weer een heleboel variatie in het soort leger dat je wilt opbouwen. Zo zijn er zwaardvechters, boogschutters, speren en zelfs enorme olifanten te vinden.

Maar even terug naar het spel en dan zal ik zo nog even iets dieper in gaan op de troepen. Het spel element is vrij eenvoudig, Jij gaat samen met negen andere spelers het opnemen tegen een team van tien tegenstanders. Op verschillende maps/arena’s zal je samen de basis van je tegenstander moeten overnemen, of je moet gezamelijk de tegenstanders volledig in de pan moeten hakken. Lukt het niet om binnen vijftien minuten één van deze dingen voor elkaar te krijgen dan zal er een winnaar op basis van resultaten bekend gemaakt worden. Lukt het de tegenstander wel dan winnen zei uiteraard.

Dit betekend dus dat de strijd plaats vind met in totaal zestig legers op een niet al te grote map. Tactiek, strategie, gebruik maken van je omgeving en vooral goed samenwerken zijn dan ook van groot belang om als winnaar uit de bus te komen. De maps bieden hiervoor gelukkig genoeg mogelijkheden. Allereerst is er een soort van fog of war waardoor je elkaar niet meteen zal spotten. Daarbij heeft ook de omgeving hier een invloed op. Verberg jij je bijvoorbeeld met je boogschutters in een bos en val je dan vervolgens de tegenstander in de rug aan dan zal het moraal bij de tegenstander snel zakken waardoor ze veel kwetsbaarder zijn.

Zo kun je ook als team hier gebruik van maken door een val op te zetten waarbij één speler aanvankelijk frontaal lijkt aan te gaan vallen en dan vervolgens vanuit de flanken bij te springen. Verder zijn de keuze van je troepen hierbij ook erg belangrijk. Zie het maar als het bekende spelletje steen, papier, schaar. Iets wat we bij veel strategie games terug zien. Zo ben jij als boogschutter misschien wel sterk op afstand maar zal je in een frontaal gevecht tegen cavalerie het volledig afleggen.

Aan het eind van elk match krijg je XP en munten, die je vervolgens kan gebruiken om nieuwe troepen te kopen of upgrades uit te voeren. En dan komen we ook uit bij het complexe deel van de game. Ik noemde namelijk al de vier facties met dertien aanvoerders die ieder een army skilltree hebben verdeeld in tien tiers. Hier vind je onder elke aanvoerder al snel een stuk of vijftig verschillende legers terug. Dit zijn dus een ruime 600 verschillende eenheden verdeeld over de dertien army trees.

Wanneer je nieuwe troepen wil kopen dan zal je aanvoerder allereerst over de juiste rang/ervaring moeten beschikken, maar ook moet het voorgaande leger alle upgrades moeten bezitten die je weer apart terug vind onder deze eenheid.

Naast deze trees is er ook nog een abilitie tree waarin we verschillende dingen kunnen vrij spelen/kopen die ons extra voordeel kunnen brengen op het slachtveld. In mijn ogen is dit systeem te complex, te onduidelijk opgezet en zal de gemiddelde speler al snel door de bomen het bos niet meer zien. Dit en de strategie die bij de gevechten komen kijken maken deze game dan ook “easy to play but hard to master”. Iets waar ik persoonlijk niks op tegen heb.

Waar ik ook helemaal niks op tegen heb is het free to play systeem waarbij het zeker niet zo is dat je de overwinningen kan kopen. Ja je kan speciale troepen kopen voor echt geld, en ja je kan zo een aantal tiers snel en makkelijk over slaan maar ze geven je niet per definitie een voordeel in een gevecht. Het betalen aan deze game zorgt er eigenlijk voornamelijk voor dat dingen wat vlotter gaan. Zo zal een premium account je meer Belonen na een potje spelen, en kan je met het kopen van speciale troepen eenvoudig mee vechten in hogere tiers.

Conclusie:

Ik kijk met gemengde gevoelens terug naar de afgelopen dagen waarbij ik een flink aantal uren op een beginnend account en ook een flink aantal uren op een volledig uitgedost account heb gespeeld. De reden hiervoor is eigenlijk heel simpel en toch ook zo complex.

Een deel in mij vind deze game echt geweldig. Het verslavende aspect, de mooie gevechten, het nadenken en ook zelfs het keihard op je plaat gaan en een flink pak slaag krijgen van je tegenstander.

Maar een ander deel is toch ook teleurgesteld. Ik had namelijk echt iets vernieuwend verwacht maar helaas is in mijn ogen dit meer een World of Total War, waarmee het spel zich aansluit bij de bekende ‘World of’-games van Wargaming, dan dat het een nieuwe ervaring is.

Ook vind ik de menu’s niet altijd even duidelijk en van tijd tot tijd zelfs verwarrend, dan heb ik met name over de tree’s waar we de troepen vinden en selecteren.

Dit zijn best wel flink kritische punten, maar toch overheerst dat verslavende gevoel, dat gevoel van “nog 1 potje dan” wel het meeste.

En puur op die basis krijgt Total War: Arena toch wel een gematigd mooi cijfer en is het tijd om nog even 1 potje te spelen!