Videoreview – Bloodborne

We are are living for the hunt! We live to kill and pillage the corpse of beast and our enemies. Loot and pillage them all!

Nou ja niet in het echt dan hè. Bloodborne is een Hack & Slash game in de basic sense of the game. Maar het gaat dieper en het is vele malen moeilijker. Bloodborne was een game waar ik naar uitkeek. Bloodborne is van FROM software, aka de makers van de Dark souls series. Ik ben zelf een zeer zware Hack & Slash fan, maar soms wil je diepgang in een game.

Dark Souls heeft altijd bekend gestaan als een van de moeilijkst games aller tijden. Nu hebben we Bloodborne en ik vroeg me af of deze game de woorden waar maakt. Is Bloodborne moeilijker dan Dark Souls of is het het net niet?

Bloodborne is de spirituele sequel van Demon’s Souls. “Bloodborne is een compleet nieuwe originele titel op het PS4-platform”. Het is een samenwerking tussen Miyazaki, Fromsoft en JAPAN studio als vervolg op Demon’s Souls. Aangedreven door het PS4-netwerk, heeft het team hard gewerkt om een ​​nieuwe manier om de wereld vol mysterie stemming in een gothic-horror-setting te ontwikkelen, om te spelen en je ervaringen te geven, die eenvoudig en toch brutaal zijn, maar samen ook tot een strategisch spel samen komen.

De Souls-serie staat bekend om de middeleeuwse fantasy settings met veel kastelen en kerkers. Echter, Bloodborne is gevestigd in de stad van Yharnam die wordt omschreven als een “oude” en “vergeten” stad. Deze stad wordt gekenmerkt door een Victoriaanse tijdperk gevoel. De plot draait rond de stad, welke bekend om een ​​hen oude medische remedieën, die de speler moet proberen op te zoeken. Je stapt in de huid van een hunter die het vinden van deze remedie zijn/haar nummer 1 taak heeft gemaakt. Maar het behalen van deze taak wordt moeilijk gemaakt door de “nachtmerrieachtige wezens” en “misvormde beesten” die zich hebben gevestigd in de stad. Yharnam blijkt een gigantisch epidemie/plaag te hebben gehad die de mensen heeft veranderd in deze monsters en hun dieren in de misvormde beesten. Je bent dus nooit veilig of alleen.

Maar hoe vechten we deze beesten dan?

Het eerste wat je leert in deze game is “leer van je eigen fouten”. De monsters, mannetjes en wezen in deze game hebben allen hun zwakker punten, sterke punten, aanvalspatronen en ga zo maar door. Naar mate je het gevecht door hebt zal het dus ook steeds makkelijker gaan. Zeker met de einde bazen van een gebied heb ik redelijk wat moeite mee gehad. Er zijn bepaalde items in de game die je kunt vinden waardoor het eindgevecht makkelijker wordt. De hardcore-gamers onder ons zullen de bazen blijven vechten totdat ze neer gaan zonder hulp. Maar voor ons beginnelingen is alle hulp welkom. De ene keer zie je zombies, de andere keer kom je in eens om de hoek een weerwolf tegen. Het is heel erg onvoorspelbaar wat je om de hoek zult vinden. Maar met secret passage ways open je deuren waardoor je stukken kunt afsnijden of waarmee je tegenstanders kunt ontwijken.

Ja ik blijf tegenstanders zeggen. Het is nou eenmaal ook mogelijk dat als je een bepaald bel verzameld hebt je ook vermoord kunt worden door mede-hunters. Maar met zo’n zelfde soort belletje kan je ook oproepen, die een team-maatje van je doet beantwoorden. Je joined eigenlijk de sessie waar in jij of je maatje zich bevindt en je blijft helpen of hun vermoorden tot hij/zij de eindbaas van die sessie heeft vermoord.

Daarnaast zijn er een aantal verschillende soorten wapens in het spel. Waaronder in je main hand een saw-spear, axe of een stok met zweep en in je off-hand een pistool of blunderbuss. Ze hebben allemaal hun eigen eigenaardigheden. Zo kan je met je main hand wapen aanvallen in snelle korte bursts, kan je grote en zware aanvallen die, die tevens ook veel meer energie kosten of kan je je wapen verlengen en zo meer range creëren zodat je niet continu boven op je tegenstanders zit. Soms moet je vol in de aanval en soms moet je al koppeltje duikelend over de straten van Yarnham je zelf voort maken om de monsters voor te blijven.

Bloodborne zou geen Bloodborne zijn als dit het hele verhaal was toch? We weten van FROM software dat we veel meer verwachten. In het spel zijn ook de zogenaamde ” Chalice dungeons” verwerkt. Deze woorden deels willekeurig gegenereerd. Het gebruikt net als in andere games de bouwstenen van de levels die er al zijn er veranderd zo het spel en kom je dus je eindbazen tegen in andere settingen en maakt het een extra uitdaging deze dungeons uit te spelen.

Maar wat maakt Bloodborne nou Bloodborne?

Geboren uit het bloed van de “pale bloods” ben je een hunter in hart en ziel. Doordat je je eigen karakter en de tegenstanders leert kennen wordt de game makkelijker zoals eerder vermeld. Maar hoe verder je in de game komt hoe moeilijker de tegenstanders worden en hoe beter je je zelf moet kennen. Ga je bijvoorbeeld met een korte burst combo het gevecht in of stop je de aanvallen van je tegenstander mid-swing en steek je dan je wapen dwars door hun lichaam? Je kan natuurlijk ook nog sluipend aan de gang want de game heeft zelfs een back-stab functionaliteit. Maar helaas gaat dat niet altijd op, want sommige monster moeten nog opstaan van hun “Slaapplekje” en tja die kan je nou eenmaal niet in de rug steken.

Nou zijn er nog vele andere variabelen in de game die het alleen maar makkelijker kunnen maken. Zo kan je olie op een baas gooien en die met een molotov cocktail aansteken of kan je bepaalde gems toevoegen aan je wapens waardoor je attributen omhoog brengt en zo meer damage doet. Er zit ook een functie in de game waarmee je door middel van bloedechoes (soort van geld in de game) je karakter kunt levellen. Zo betaal je dus eigenlijk om je attributen standaard te verhogen. Je begint niet op level 1 maar op level 10 zodat je al wat basis attributen hebt. Maar Levels kopen? Ja het betekend zelfs dat als je her eerste deel makkelijk vindt je gewoon het kan blijven grinden zodat je sterk genoeg bent om een bepaalde baas makkelijk te verslaan.

Waar wat vindt ik nou eigenlijk van het spel?

Bloodborne is een heel heftig strategisch spel wat door mij en mijn vrienden ervaren wordt als een moeilijk spel waar je veel geduld voor moet hebben. Het zal je zeker niet gemakkelijk af gaan. Grafisch is het een hele sterke maar ook zware game, waardoor je soms laadschermen van meer dan een minuut door hebt. Dit kan een grote frustratie-gever zijn. Mensen houden nou eenmaal niet van lang wachten en willen gewoon gamen. Maar als we grafisch verder gaan kijken is het een zeer bloederige game. Als je begint zijn je kleren netjes schoon en naar mate je door het level vordert worden ze steeds bloederiger, druipen doen ze nog net niet. Ondanks dat er veel opties zijn om je karakter te maken zoals je wil, is je karakter vaak zo bedekt dat je het niet eens ziet. Ik had een stevige dame gekozen die ik extra stevig had gemaakt. Maar het karakter is nog steeds in normale proporties en vindt ik zelfs dat het van achter nog steeds op een man lijkt.

Ook bevat de game nog steeds bugs. Zo zijn er tegenstanders die onder de vloer spawnen waardoor je alleen het topje van hun hoofd ziet of bug je een baas vast tussen twee bomen en een grafzerk. Ook is de AI van sommige tegenstanders te agressief en rennen ze achter je aan. Normaal zou dat geen probleem zijn, behalve als jij als hunter een trap afglijd en de minibaas die je volgt de trap af (springt) valt. Zo heb ik bijvoorbeeld een aantal uur besteed aan het doodgaan op een mini baas die zich uiteindelijk nadat ik het beu was dood te gaan op hem, zichzelf van een trap afstortte naast mij. En last but not least een puntje wat ik gewoon jammer vindt is het draggen van lijken door erover heen te lopen. Ik kan me nou eenmaal niet voorstellen als ik tegen een tegenstander aanloop die drie keer zo groot is als mijn karakter dan ik die mijn mijn kleine voeten kan meeslepen over de vloer.

Naast al deze grafisch dingetjes vindt ik persoonlijk dat er net te weinig save points zijn. Want als je bijvoorbeeld snel uit de droom wil gaan om bijvoorbeeld iets te kopen omdat je voor een baas staat, sta je weer terug bij de start van het gebied als je terug komt. Dit vindt ik zelf erg frustrerend. Daarnaast zijn er geen duidelijke routes in het spel en mis ik de flair van een duidelijke storyline. Ook vindt je in het spel herkenbare logo’s terug (of in ieder geval iets wat er heel erg op lijk) zoals bijvoorbeeld het inventory plaatje van Fromless Oedon vindt ik lijken op het Quake logo.

Uiteindelijk zijn al deze negatieve dingen een minderheid ten opzichte van al het goede van de game en is Bloodborne zeker een game die ik nog verder uit blijf proberen. Zeker omdat ik zo koppig ben en ik het niet uit kan staan dat bepaalde dingen me niet lukken. Het geeft wel leuk rage reacties en mijn man komt soms om het hoekje kijken of het nog wel goed gaat met me. Bloodborne is dus een grote blijver maar bevindt zich onderaan mijn lijstje van favorieten.